Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Εθνικό Κτηματολόγιο και Δασικοί Χάρτες (ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ)

Μεγάλα έργα για τα οποία στις μέρες μας πολλά -μα πάρα πολλά- μπορεί να σημειώνονται. Πρόκειται για «βάσεις δεδομένων» που η ύπαρξή τους είναι συνυφασμένη με την εύρυθμη εκμετάλλευση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων των πολιτών. Όχι μόνο σε ότι σχετίζεται με τα συμφέροντα ή τις διάφορες δραστηριότητες αλλά και με την Εθνική Οικονομία. Παράλληλα όμως το θέμα αφορά και την προβληματική εξέλιξη μιας πανεθνικής προσπάθειας που δεν εμφανίζει αξιολογήσιμα αποτελέσματα ή καταγεγραμμένα δημόσια οφέλη.  

Μέχρι το 2020 θα έχει ολοκληρωθεί το Εθνικό Κτηματολόγιο, έλεγε τον Οκτώβριο του 2013 ο αρμόδιος Υπουργός. Τον Αύγουστο βέβαια του 2018 είχαμε μια μικρή αναθεώρηση της πρόβλεψης. Από την τότε διοίκηση του φορέα, το έργο των περισσότερων συμβάσεων κτηματογράφησης υπολογίζονταν να ολοκληρωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2021 -την εποχή μας δηλαδή- ενώ στο πλαίσιο της προσπάθειας και για τις υπόλοιπες συμβάσεις η προθεσμία ορίσθηκε μέχρι το 2022….

Είναι σίγουρα «συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια» από τέτοιες ανακολουθίες, όμως αξίζει μία παρατήρηση. Περιοχές στις οποίες λειτουργεί το Εθνικό Κτηματολόγιο εδώ και μια 20ετία -όπως η Λοκρίδα για τη Φθιώτιδα- ακόμα (!!) δεν έχουν αποκτήσει υπόβαθρα με τα σωστά περιγράμματα των ιδιοκτησιών τους.

Τα ίδια -μπορεί και χειρότερα σύμφωνα με όσα φαίνονται- δρομολογούνται και για τους Δασικούς Χάρτες. Εδώ όμως τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο τον όποιο ετεροχρονισμό των προσπαθειών αλλά και μία «ευρεία γκάμα» ζητημάτων ουσίας.

Οι Δασικοί Χάρτες για αυτονόητους λόγους θα έπρεπε να έχουν συνταχθεί και να είναι στη διάθεση της πολιτείας πριν αρκετές δεκαετίες. Πρόκειται για έργο που προβλέπεται από το Σύνταγμα και παρόλα αυτά φαίνεται να έχει αρκετό μέλλον. Ως κύριες αιτίες μπορούν να αναφέρονται οι ατολμίες των πολιτικών μας, οι συμπεριφορές κάποιων κοινωνικών ομάδων με τις ασκούμενες πιέσεις τους και προφανώς η γραφειοκρατία. Είναι βέβαια, σωστό να συνυπολογισθεί και το γνωστό έλλειμμα άσκησης χρηστής διοίκησης, με τις αυστηρές ερμηνείες της νομοθεσίας που πολλές φορές φθάνουν να συγκρούονται με το «περί κοινού δικαίου αίσθημα». Η έννοια του δάσους για τους πολίτες και την κοινή γνώμη, πολύ απέχει από αυτή που καθορίζει η ισχύουσα νομοθεσία.            

Ιδιοκτησίες που αγοράσθηκαν και για δεκαετίες παρήγαγαν ή παράγουν εισοδήματα, σήμερα με “μια μονοκονδυλιά” και εάν τύχει στον χαρακτηρισμό τους να εμπεριέχεται το γράμμα “Δ” θεωρούνται ιδιοκτησίες του Δημοσίου. Άσχετα εάν κάποιες από αυτές μπορεί να έχουν παραχωρηθεί στους ιδιοκτήτες από το ίδιο το Δημόσιο. Η καταστολή στο απόγειό της. Λες και ευθύνονται οι συμπολίτες μας για τις πράξεις ανάγκης των παππούδων και των πατεράδων τους τα «πέτρινα χρόνια» μετά από το 1950. Λες και ένα στρέμμα πουρνάρια προσέφερε ή προσφέρει περισσότερα στην εθνική οικονομία από ένα στρέμμα ελιές. 



Η εγκατάλειψη της ενδοχώρας με την αστυφιλία που αναπτύχθηκε τις περασμένες 10ετίες, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των «δασωμένων αγρών», για τους οποίους πλέον το κράτος αξιώνει να έχει δικαιώματα. Ένας νέος άνθρωπος που θα θελήσει να εγκατασταθεί και να δραστηριοποιηθεί σε αυτές τις περιοχές θα αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα που ή θα εγκαταλείψει την προσπάθεια ή θα παρανομήσει.

Μετά από την κύρωση των δασικών χαρτών, καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα καταγραφούν ως εκχερσωμένες. Αρκετοί ιδιοκτήτες, θα χαρακτηριστούν καταπατητές «δημόσιας έκστασης», ακόμα και εάν είναι χρήστες ή καλλιεργητές εδώ και 70 χρόνια. Άκρη μπορεί να «βγαίνει» μόνο εάν υπάρχουν τίτλοι αρκετών δεκαετιών. Όμως, ποιο ήταν το ποσοστό μεταβίβασης αγροτεμαχίων με συμβόλαια τη δεκαετία του ’40 ;

Δενδρώδεις καλλιέργειες, που επιδοτούνται από τον ΟΣΔΕ, μπορεί να θεωρούνται δάση. Το ίδιο και για τις εκτάσεις που συμπεριλήφθηκαν στο Ελαιοκομικό ή Αμπελουργικό μητρώο και είναι δυνατό να καταγράφονται ως δημόσιες. Χωρίς την ύπαρξη παλιών τίτλων, ακόμα και στις περιοχές με κατεστραμμένα Υποθηκοφυλακεία από Γερμανικής κατοχής, τα δικαιώματα στην ιδιοκτησία αμφισβητούνται.

Οι αγοραπωλησίες και η έκδοση των οικοδομικών αδειών «μπλοκάρονται» μέχρι την εκδίκαση των αντιρρήσεων και την τελεσιδικία του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Με ποιο τρόπο λοιπόν μπορεί να παραγνωρίζονται όλα αυτά και κυρίως η ζοφερή πραγματικότητα που συνθέτουν ;    

Η ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ της ισχύουσας δασικής νομοθεσίας είναι ανάγκη ολοφάνερη. Έχοντας στόχο την άρση των ανισοτήτων και αδικιών, για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση της προσπάθειας με σύμμαχο την κοινωνία. Γίνεται οι αρμόδιοι να ασχοληθούν λίγο και με την ουσία ; Μέχρι τώρα και από όσα διαπιστώνονται μάλλον όχι, με συνέπεια τα αποτελέσματα των επιλογών τους διαχρονικά να αναζητούνται.

Φθάσαμε στο σημείο η κτηματογράφηση της χώρας να απαιτεί ολόκληρες 10ετίες. Ποιος ξέρει, ίσως έτσι μεγαλώσει και η έκτασή της....


ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

 

 

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.
randomness