Μέχρι να έρθουν τα “κλεμμένα” από την Ελβετία, τί κάνουμε;

Γράφει ο Σπύρος Ρίζος  

Αυτές τις ημέρες με την συζήτηση για το ασφαλιστικό, ακούσαμε διάφορες ιστορίες και προτάσεις, για την ουσία του προβλήματος όμως πολύ λίγα. Εθελοτυφλούν οι πολιτικοί μας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν λένε την αλήθεια στο λαό “γιατρό” για τον μεγάλο ασθενή (το ασφαλιστικό) και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η διάγνωση να είναι λανθασμένη και η θεραπεία ακατάλληλη.

Δεν είπαν τί θα κάνουν για το πρόβλημα της εισφοροδιαφυγής, νομότυπης και παράνομης. Αντί να μειώσουν τις εισφορές στις νόμιμες επιχειρήσεις και να χαμηλώσουν το κόστος και τον ανταγωνισμό με τις επιχειρήσεις του εξωτερικού, αυτοί το αυξάνουν. Ούτε “πιάνουν” τις παράνομες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιβράβευση των παράνομων και το κλείσιμο των νόμιμων επιχειρήσεων. Αυτο μας οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας και την ακόλουθη μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων.

Η επιλογή του κου Λοβέρδου να μην μειώσει τους μισθούς και τα δώρα στον ιδιωτικό τομέα, όταν τα μείωσε στον Δημόσιο, με την δικαιολογία ότι θα έχαναν τα ταμεία έσοδα αν έκανε μειώσεις στον ιδιωτικό τομέα, μας οδήγησε στο κλείσιμο των επιχειρήσεων και στην τρομακτική αύξηση της ανεργείας.

Αυτό δεν το ομολογούν και επιμένουν ακόμη σήμερα στο λάθος τους, ενώ θα έπρεπε να γίνει κάποια εξισορρόπηση. Διότι, οι εργαζόμενοι με παλαιές συμβάσεις κοστίζουν στις επιχειρήσεις 25 έως 30 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, ενώ οι εργαζόμενοι με νέες συμβάσεις κοστίζουν 10-15 χιλιάδες ευρώ το χρόνο.

Αυτή η απόφαση του κ. Λοβέρδου έχει ως αποτέλεσμα τελικά πολλές επιχειρήσεις να κλείσουν, οι εργαζόμενοι να οδηγηθούν στην ανεργία και τα ταμεία να μην έχουν έσοδα και να είναι προβληματικά.

Έστω και τώρα, διορθώστε αυτό το λάθος, κάποιοι μπορούν να σωθούν. Μειώστε τους μισθούς και τις εισφορές σε ενιαία βάση υποχρεωτικά και όποια επιχείρηση μπορεί και θέλει να δώσει παραπάνω, ας κάνει ατομικές συμβάσεις με τον κάθε εργαζόμενο. Τουλάχιστον θα σταματήσουν οι απολύσεις και οι εισαγωγές ανάλογων προϊόντων που έρχονται από το εξωτερικό πιο φθηνά.

Άλλο ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε από την μη μείωση των μισθών - ενώ οι τζίροι μειώθηκαν από 50%-70% - είναι το γεγονός πως οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να κάνουν απολύσεις και υποχρεώθηκαν να δίνουν τρομακτικές αποζημιώσεις, των οποίων το μέγεθος, ο χρόνος και ο τρόπος πληρωμής είχε αποφασιστεί σε καιρούς ευμάρειας.

Η “φιλεργατική” συμπεριφορά των κυβερνήσεων που αντιμετώπιζαν ως αδύναμο μέλος τον εργαζόμενο σε σχέση με την επιχείρηση, έχει οδηγήσει στην άλλη άκρη το εκκρεμές, δηλαδή οι επιχειρήσεις γίνονται αδύναμες στο να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που ορίζουν οι νόμοι έναντι των εργαζομένων, ακόμη και στο Δημόσιο. Αν δει κάποιος την εργατική νομοθεσία από κοντά, τότε θα αντιληφθεί τις στρεβλώσεις που έχουν δημιουργηθεί στην εργατική νομοθεσία, οι οποίες τελικά οδηγούν στην καταστροφή των επιχειρήσεων και στην απώλεια της εργασίας για τους εργαζομένους.

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα μόνο: Πριν τα Χριστούγεννα, σε ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου αναφερόταν πως αν σε κάποιον δεν καταβληθεί το Δώρο Χριστουγέννων, πρέπει να κάνει καταγγελία και ο υπεύθυνος να οδηγηθεί στο αυτόφωρο.

Ποιός μπορεί να περιμένει πως, αν κάποιος επιχειρηματίας μπει στη φυλακή, θα βρει τα χρήματα για να πληρώσει το Δώρο Χριστουγέννων και για ό,τι άλλο προβλέπει η εργατική νομοθεσία φυλάκιση;

Και εδώ τίθεται το ερώτημα “Πόσοι υπεύθυνοι δημοσίων οργανισμών, που δεν πλήρωσαν μισθούς-εφάπαξ ή ιδιώτες για παροχή υπηρεσιών ή προμήθειες αγαθών, για τον α' ή β' λόγο πήγαν φυλακή;”

Ένα θέμα ακόμη το οποίο μπορούν να εξετάσουν οι αρμόδιοι Υπουργοί, είναι το εφάπαξ των εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα. Μήπως πρέπει να περάσει στον ΟΑΕΔ και να πληρώνουν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι κάποια εισφορά; Διότι είναι κάτι που ταλανίζει τις επιχειρήσεις κάθε φορά που είναι να δώσουν αυτά τα ποσά. Μάλιστα, όταν είναι πολλοί εργαζόμενοι μαζί, τότε είναι σχεδόν αδύνατον.

Δεν πιστεύω πως υπάρχουν πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις σήμερα που κρατάνε στην άκρη 300-500 χιλιάδες ευρώ, για να δίνουν αποζημειώσεις απολύσεων ή εφάπαξ λόγω σύνταξης. Πόσο μάλλον, εκείνες που απολύουν εκατοντάδες! Εξάλλου, σε αυτή τη φάση θα προκύψουν και κάποια έσοδα για το κράτος, αν θεσπίσει αυτή την διαδικασία αποζημίωσης, λόγω απόλυσης, μέσω ΟΑΕΔ ή εφάπαξ λόγω σύνταξης. Αυτό θα λειτουργήσει ανασταλτικά για τους δολίως σκεπτόμενους και θα γίνει και πιο τίμια η αγορά εργασίας.

Κακά τα ψέματα, κύριε Πρωθυπουργέ, “και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη, δεν γίνεται”, χωρίς τις αναγκαίες μειώσεις συντάξεων δεν γίνεται να σωθούν τα ταμεία. Διότι, με δανεικά για τα ταμεία και με την ανεργία στα ύψη, ανάπτυξη δεν βλέπουμε.

Και μέχρι να έρθουν τα “κλεμμένα” από την Ελβετία, κάντε κάτι και εσείς, δεν είναι κακό.

Δώστε στις επιχειρήσεις ευελιξία, μειώστε το κόστος εργασίας και τις εισφορές των ταμείων με όποιον τρόπο εσείς μπορείτε. Μόνο όταν το 1,5 εκατομμύριο ανέργων μπει στην παραγωγή πλούτου, θα μπορέσουν τα Ταμεία να δουν άσπρη μέρα και βέβαια, πάντα με χρηστή διαχείριση των πόρων.

Και ποτέ μην ξεχνάτε πως γύρω μας υπάρχουν ανταγωνιστές σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο στη γειτονιά μας. Το σύστημα έχει φτάσει στα όριά του (δέστε την μεγάλη κινητοποίηση της 4ης Φεβρουαρίου, τη συνέχειά της και τις συνέπειές της στην αγορά και στην οικονομία). Κάντε κάτι πριν εκραγεί. Δώστε ελευθερία στους Έλληνες, τολμήστε για να μπορούν να έχουν επιτυχίες.

Αναθεωρήστε, λοιπόν, κάποιες θέσεις σας, δεν είναι κακό. Η πολιτική είναι λογικό να αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες που δημιουργούνται. Το αντίθετο είναι λάθος.

Χωρίς δουλειά και ρίσκο, ανάπτυξη στον τόπο μας δεν έρχεται. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι περιμένουν να δουν την “Άνοιξη” που τους υποσχεθήκατε.