Εκδήλωση με θέμα: «Ο Νικόλαος Δοχειαρίτης (εξ Ομβριακής) και η συμβολή του στην ψαλτική τέχνη»-Yπο την αιγίδα της Μητρόπολης Φθιώτιδας

Ο Δήμος Δομοκού και η Τοπική Κοινότητα Ομβριακής με την ευκαιρία της εκδοσης του βιβλίου του συγγραφέα Μιχαήλ Στρουμπάκη '' Ο Νικόλαος Δοχειαρίτης εξ Ομβριακής και η συμβολή του στην ψαλτική τέχνη '' διοργανώνουν  εκδήλωση στην Ιερά Μονή του Αγίου Αθανασίου . Η εκδήλωση τελεί υπο την αιγίδα της Μητρόπολης Φθιώτιδας και θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 30 Ιουλίου στις 10:30 το πρωί . Ο κ. Στρουμπάκης θα παρουσιάσει το πολυσχιδές εργο του σπουδαίου αυτού Ομβριακίτη ιερομόναχου . Η Χορωδία του Συλλόγου  Ιεροψαλτών Φθιώτιδας θα ψάλλει υμνους του τιμώμενου ιερομόναχου . Ο Νικόλαος Δοχειαρίτης εζησε στο Αγιο Ορος απο το 1804 εως το 1854 και υπήρξε μια εξέχουσα  μουσική προσωπικότητα .  Η Μονή Δοχειαρίου βρίσκεται μεταξύ των μοναστηριών Ξενοφώντος και Κωνσταμονίτου στο Άγιο Όρος. Η παράδοση ανάγει την ίδρυση του μοναστηριού στον άγιο Ευθύμιο, μαθητή και συνασκητή του αγίου Αθανασίου, τον 10ο αι. Η πρώτη σχετική μαρτυρία με την παρουσία του Ομβριακίτη Ιερομόναχου στη μονή αυτή βρίσκεται στα κατάστιχα των ληψοδοσιών της Μονής κατά τα έτη 1806-07 όπου αναφέρεται ως διάκος Νικηφόρος ο οποίος δανείζει στο μοναστήρι 150 γρόσια με τόκο 6%. Αν χειροτονείται διάκος στην ηλικία των 25 ετών τότε μετέβη στο Άγιο Όρος στις αρχές του 19ου αι. Πληροφορούμαστε επίσης ,απο τον συγγραφέα Δημήτρη Καρέλη , ότι το 1812-13 είχε χειροτονηθεί στο δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης. Κατά την περίοδο της Επανάστασης του 1821, στην οποία η Μονή Δοχειαρίου συμμετείχε ενεργά, ο μοναχός Νικηφόρος φέρεται να μετακόμισε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς αυτό να αποδεικνύεται. Κατά την περίοδο 1830-1834 ο Νικηφόρος γίνεται «προεστός», ως παπα-κυρ Νικηφόρος ιεροψάλτης, μετά την παράδοση στη Μονή του σημαντικότατου ποσού των 2540 γροσίων, στις 23 Ιουλίου του 1830, πράγμα που του χάρισε το ζηλευτό βαθμό του «προεστώτος» και συνάμα μεγάλα προνόμια, όπως ελευθερία και επιβίωση, χωρίς την ανάγκη των μακρινών και μακροχρόνιων μετακινήσεων, «ζητειών» ή «ταξιδείων», κάτι σαν τους σημερινούς εράνους, καθώς του εξασφάλιζε ένα σημαντικό ποσό από την μονή για τη διαβίωσή του.