Η Ελλάδα φλέγεται!
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η Ελλάδα δοκιμάζεται σκληρά από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Με το πρώτο φως της ημέρας όλοι οι Έλληνες πολίτες ήρθαν αντιμέτωποι με εικόνες αποκάλυψης στην Αττική, την Ηλεία, την Μεσσηνία, την Εύβοια και σε όλες τις περιοχές όπου μαίνεται η μάχη με τις φλόγες.
Το ελληνικό καλοκαίρι κρύβει μέσα του πολλές τραγωδίες με τεράστιες και ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, με τις περιουσίες των ανθρωπων να γίνονται παρανάλωμα του πυρός, χιλιάδες στρέμματα δάσους να καίγονται.
Σφίγγεται η καρδιά σου όταν βλέπεις ολόκληρες καταπράσινες περιοχές, πνεύμονες οξυγόνου να παραδίδονται στις φλόγες μέσα σε λίγη ώρα και τα πάντα γύρω τους να απανθρακώνονται. Μαυρίζει η ψυχή σου, βλέποντας επιχειρήσεις και νοικοκυριά που χρειάστηκαν χρόνια κόπων και θυσιών για να στηθούν και να συντηρηθούν, να γίνονται παρανάλωμα του πυρός μέσα σε λίγα λεπτά.
Είναι πραγματικά ηρωικές οι προσπάθειες των ανδρών της Πολιτικής Προστασίας που επιχειρούν στην πρώτη γραμμή για να θέσουν υπό έλεγχο τον πύρινο εφιάλτη και να σώσουν ότι μπορεί να περισωθεί.
Είναι θετικό επίσης το γεγονός ότι αυτή τη φορά δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα όπως είχε συμβεί στις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο το 2007 και στο Μάτι το 2018.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη ειδοποιός διαφορά. Στις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και στο Μάτι αναζητούσαμε εμπρηστές με σατανικά σχέδια.
Πίσω από αυτές τις θεωρίες προσπαθούσαν να κρύψουν τότε οι πολιτικοί και όλοι οι ιθύνοντες τις ευθύνες τους. Σήμερα για τις καταστροφικές πυρκαγιές, ενοχοποιείται η κλιματική αλλαγή. Σε αυτή αποδίδονται όλα τα ακραία καιρικά φαινόμενα και οι καταστροφές που προκαλούνται.
Η επίκληση της κλιματικής αλλαγής εξελίσσεται σε “Κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για τον πολιτικό κόσμο και κυρίως τους κυβερνώντες. Πίσω από την κλιματική αλλαγή, χάνονται και εξαφανίζονται οι ευθύνες, οι ανεπάρκειες, οι ολιγωρίες του κρατικού μηχανισμού, οι ελλείψεις πόρων και μέσων, η απουσία σοβαρής περιβαλλοντικής πολιτικής. Χρόνια τώρα αντιμετωπίζουμε τις φωτιές του καλοκαιριού με καταστολή, αδιαφορώντας για την πρόληψη.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να κάνουμε μια αντιπαράθεση στοιχείων για να διαπιστώσουμε πότε είχαμε περισσότερες πυρκαγιές. Τότε που την ευθύνη των πυρκαγιών την είχαν τα Δασαρχεία ή τώρα που η ευθύνη έχει περάσει στην Πυροσβεστική ;
Σίγουρα είναι πολλοί οι παράμετροι που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωση των πυρκαγιών, αλλά δεν μπορούμε να μην θέσουμε το ερώτημα. Μήπως τα Δασαρχεία γνώριζαν καλύτερα τον τροπο να προλαβαίνουν τις πυρκαγιές και θα πρέπει να τα συμπεριλάβουμε και πάλι σε έναν μελλοντικό σοβαρό σχεδιασμό περιστολής του φαινομένου ;
Διότι τι νόημα έχει να επιστρατεύεται ένας ολόκληρος μηχανισμός καταστολής, με όλες τις δυνάμεις δίπλα στην Πυροσβεστική, στη μάχη με την πύρινη λαίλαπα, να συγκαλούμε εκτάκτως τα Συντονιστικά Όργανα, με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών, αλλά το αποτέλεσμα να είναι οι εικόνες βιβλικής καταστροφής που κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσα από τα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα ;
Χρήστος Αλεξανδρής
