Euphoria: Το πρώτο teen drama του HBO
Γράφει η Έλενα Αγαπητού
Το κανάλι του HΒΟ προκαλεί εν μέσω καλοκαιριού τηλεοπτικές δονήσεις με τη νέα σειρά Euphoria. Έτσι η πλατφόρμα αποδεικνύει τόσο ότι οι μέχρι τώρα τεράστιες επιτυχίες του μόνο τυχαίες δεν ήταν όσο και ότι οι τηλεοπτικές σαιζόν σταδιακά καταργούνται, για να δώσουν τη θέση τους σε ένα ευνοϊκό και εύφορο κλίμα καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Καθώς η πρώτη σαιζόν έφτασε πριν μερικές μέρες αισίως στο τέλος της, συνοψίζουμε τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της που δίχασαν μεν το κοινό αλλά την ανέδειξαν σε ένα από τα πιο αξιόλογα τηλεοπτικά αφηγήματα της χρονιάς.
Η υπόθεση
Η Rue είναι μία δεκαεφτάχρονη τοξικομανής που κουβαλάει τη σοφία όλου του κόσμου- ενός κόσμου που την έχει ήδη κουράσει. Βρίσκει την “Euphoria” μόνο στα ναρκωτικά και στη νέα της φίλη, Jules. Όσο παλεύει να βρει την ισορροπία στη ζωή της μάς αφηγείται τις περιπέτειες των φίλων της κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Κάθε επεισόδιο ξεκινά με την ιστορία ενός χαρακτήρα από το παρελθόν του, και συγκεκριμένα από τότε που ήταν έντεκα ετών. Μέσα από τούτες τις σύντομες ματιές στο παρελθόν των χαρακτήρων, ο θεατής καταλαβαίνει, κι ίσως μερικές φορές αιτιολογεί, την εξέλιξή τους στην εφηβεία. Οι ιστορίες όλων είναι γεμάτες πόνο, ίντριγκα και πρόκληση- ιστορίες για αλκοόλ, βία, σεξ, φιλία και ναρκωτικά.
Οι ηθοποιοί
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο δε χορταίνουμε να βλέπουμε την υπερταλαντούχα τραγουδίστρια και ηθοποιό Zendaya. Το ανερχόμενο αστέρι επενδύει με την ανεπιτήδευτη άνεσή της έναν ήδη σύνθετο ρόλο. Από το υπόλοιπο εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών, ξεχωρίζουμε την αέρινη και εύθραστη Hunter Schafer, το transgender μοντέλο που κάνει το ντεμπούτο της στην υποκριτική, υποδυόμενη τη νέα φίλη της Rue, Jules. Εντούτοις βασικό πρόβλημα στην επιλογή των ηθοποιών που υποδύονται τους εφήβους είναι η πραγματική τους ηλικία. Η ωριμότητα και η σιγουριά που αποπνέουν οι νεαροί ηθοποιοί απέχουν κατά πολύ από τους πραγματικούς, αδέξιους εφήβους. Έτσι το λιγοστό αλλά αναζωογονητικό χιούμορ της σειράς είναι είτε σαρκαστικό είτε διανοουμενίστικο και δεν μπορεί να ποντάρει στην ενίοτε ξεκαρδιστική παρουσία ενός εφήβου.
Οι δημιουργοί
Δημιουργός της σειράς είναι ο πολυτάλαντος Sam Levinson, γιος του θρυλικού Barry Levinson (Goodmorning Vietnam, Toys, Rain Man, Sleepers κ.α.) Παρότι είναι η πρώτη φορά που ο γιος Levinson δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε long-form τηλεοπτική αφήγηση, αποδεικνύεται υπερδύναμος. Εκτός από τη διασκευή σεναρίου- το οποίο βασίζεται στην ομώνυμη Ισραηλινή σειρά- ανέλαβε ταυτόχρονα και τη σκηνοθεσία. Τόλμη, αισθησιασμός και εν τέλει, μία αγάπη προς την εικόνα και το υπερθέαμα είναι μερικά από τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν την υπογραφή του Levinson.
Και οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ! Την παραγωγή του Euphoria ανέλαβαν οι διάσημοι ράπερ Drake και Future. Φυσικά η μουσική της σειράς είναι από άλλο σύμπαν! Και συγκεκριμένα αυτό των σημερινών εφήβων: Thug rap, electropop κ.α. Η μουσική για τον θεατή θα είναι ό,τι τα ναρκωτικά για τους τολμηρούς έφηβους. Τέλος (spoiler alert!) δε θα μπορούσε να λείπει από το saoundtrack της σειράς και η ίδια η πρωταγωνίστρια, Zendaya, της οποίας τη μελωδική φωνή απολαύσαμε στο τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου.
Η αισθητική
Ο κόσμος του δημιουργού της σειράς, Sam Levinson, είναι τόσο σκοτεινός από τα αμαρτωλά μυστικά των Αμερικανών μεσοαστών όσο και γυαλιστερός από το γκλίττερ στα πρόσωπα των εφήβων που στολίζουν το σώμα τους σε κάθε τους έξοδο. Με την αριστοτεχνική σκηνοθεσία, σε σχεδιασμό και εκτέλεση -στα 5 πρώτα επεισόδια- του ίδιου του Levinson, ο θεατής παρασύρεται στο ντελίριο των δραματικών εξελίξεων σε γειτονιές που κατά τ’ άλλα μοιάζουν με χρονοκάψουλα από την δεκαετία του ’80. Η εμμονή στην ηδονοβλεψία και οι πάμπολλες προκλητικές εικόνες αντανακλά τις εμμονές των εφήβων, τους “απαγορευμένους καρπούς” για τους οποίους τους προειδοποιούν οι γονείς και τη λαχτάρα τους να τα δοκιμάσουν όλα μονομιάς.
Ή την αγαπάς ή την μισείς
Η σειρά έχει αρκετούς προκατόχους- με το βρετανικό Skins και το νορβηγικό Skam να είναι οι καλύτεροι. Πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τους δημιουργούς του Euphoria για εσκεμμένη πρόκληση και μηδενισμό. Και όντως η σειρά βρίθει από θλιβερές ιστορίες, σα να πρόκειται για μία ανθολογία με τα χειρότερα πιθανά σενάρια. Μάλιστα τα δύο πρώτα επεισόδια φαίνονται να προκαλούν, για να προκαλέσουν, αν και στη συνέχεια οι σχέσεις των χαρακτήρων εξελίσσονται και προσδίδουν ισχυρή αληθοφάνεια στην ιστορία. Συνεπώς το Euphoria δε φαίνεται να θέλει να σκιαγραφήσει την πραγματικότητα των εφήβων, αλλά μία πραγματικότητα στο ατέρμονο φάσμα των δυνατοτήτων. Με άλλα λόγια, πρόκειται για έναν μυθοπλαστικό κόσμο που δανείζεται στιγμές, συνθήκες και καθημερινούς χαρακτήρες και τους ανασυνθέτει, για να προκύψει αυτό το συναισθηματικά πανίσυχρο αφήγημα.
Επιπλέον, παρά την hip αισθητική της, η σειρά δεν προσπαθεί σε καμία περίπτωση να ωραιοποιήσει τον κόσμο των εξαρτήσεων. Αντίθετα τον περιγράφει με λεπτομέρεια, ως ένα μεγάλο κρίμα εις βάρος των νέων και της ευαίσθητης ψυχής τους, χωρίς όμως να προσπαθεί να διδάξει τους θεατές.
Το Euphoria είναι ένα teen drama που απευθύνεται στο ενήλικο κοινό, για μεγάλους που προσπαθούν να καταλάβουν τη νέα γενιά. Ακόμα, παρά την προκλητική θεματολογία του και τις πολλές σκληρές σκηνές του, αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία και αγάπη τους χαρακτήρες και τις επιλογές τους, όπως ακριβώς ένας γονιός το παιδί του. Άλλωστε όπως επισημαίνει κι ένας από τους ενήλικες χαρακτήρες στη Rue: «Τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν στο λύκειο δε διαρκεί για πάντα». Σίγουρα το Euphoria δεν προκαλεί…ευφορία, -κι ούτε πρόκειται για μία σειρά χωρίς ψεγάδια- αλλά η ρεαλιστική, χωρίς λογοκρισία ματιά της μίνι σειράς στις χειρότερες εμπειρίες ενός εφήβου, επιφέρει ένα απορσδόκητο αίσθημα ανακούφισης- γνωστής κι ως κάθαρσης.
