“Αδελφοποίηση”

Εμείς εδώ στη Φθιώτιδα θα έπρεπε να είχαμε αρχίσει από χθες να συγκεντρώνουμε φάρμακα και τρόφιμα για να στείλουμε τη δική μας ανθρωπιστική βοήθεια στους αδελφούς μας στην Ουκρανία.  Και λέω αδελφούς μας γιατί πολλοί ίσως να έχουν ξεχάσει ότι τη δεκαετία του '90 η Φθιώτιδα ήταν από τους πρώτους νομούς που είχαν προχωρήσει την “αδελφοποίηση” με τους κατοίκους της Οδησσού.  Επί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης του Θύμιου Παπαβασιλείου είχαμε ανταλλάξει και επισκέψεις προωθώντας στην Ουκρανία τα δικά μας προϊόντα και φιλοξενώντας την αποστολή των Ουκρανών στα μέρη μας.  
Στις αποστολές εκείνες αν δεν μας ξεγελά η μνήμη μας συμμετείχαν εκτός από τους αυτοδιοικητικούς,  μέλη του Επιμελητηρίου Φθιώτιδας και επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο νομό.  Στόχος αυτών των διμερών σχέσεων (να μιλήσουμε κι εμείς με τη γλώσσα της διπλωματίας ),  ήταν η ενίσχυση της αδελφοποίησης των δύο πόλεων μέσω πολιτιστικών ανταλλαγών,  εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εμπορικών συναλλαγών. Με τα χρόνια βέβαια αυτή η αδελφοποίηση ατόνησε και δεν γνωρίζουμε πόσο προχώρησαν αυτές οι ανταλλαγές.  Ο λόγος όμως που σήμερα τις θυμόμαστε είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία και το προσφυγικό κύμα που προκαλεί.  Ο υπουργός κ. Μηταράκης το ξεκαθάρισε χθες.  «Η Ελλάδα,  είπε,  είναι ανοιχτή στη φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να συμμετάσχουμε σε αυτή την ανθρωπιστική αλυσίδα».  Δεν γνωρίζω αν είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τους πρώτους πρόσφυγες στη Φθιώτιδα που σίγουρα θα έρθουν,  αλλά μια ανθρωπιστική βοήθεια μπορούμε να την οργανώσουμε.