Να είχαμε καμμιά εκατοστή τέτοιες
Ω ρε θα σούλεγα εγώ τι θα πάθαιναν οι Γερμανοί αν είχαμε καμιά εκατοστή τέτοιες Μπουμπουλίνες, τέτοιες μονομάχους της δουλειάς. Λένε πως οι Έλληνες δεν είναι εργατικοί άνθρωποι, και εν πολλοίς έχουν δίκιο. Εχει σκορπίσει ανάμεσά μας ο ιός της τακτοποίησης και της σιγουριάς. Ας γύρναγαν πίσω εκείνα τα κόκκαλα τα παλιά που δεν χόρταιναν το καρβέλι το ψωμί αλλά χόρταιναν το τομάρι τους με το μεροκάματο ήλιο με ήλιο και θα σου έλεγα εγώ κατά πού πέφτει το Βερολίνο και ο κολαούζος τάχαμτες πολιτισμένο Λονδίνο.
Σήμερα η στήλη θα αναφερθεί σε μια ντόπια Γυναικάρα, σε μία γηγενή Ψαρού που βάζει κάτω δέκα στρατηγούς και εβδομήντα πέντε συντάγματα. Μιλάμε για τη γυναίκα μηχανή εργασίας και καλοσύνης. Αναφερόμαστε στη ψαρού Καίτη Μπαμπαούση. Αυτή η συμπολίτης μας έχει μια πίστη ακλόνητη στη ψυχή και στο μυαλό: Να βοηθήση την μεγάλη της οικογένεια και να εξυπηρετήση με τον καθαρότερο και ειλικρινέστερο τρόπο τους πελάτες του μαγαζιού του Γυιού της. Μη νομίζετε πως μεσημεριάζει για να ξεκινήσει τη δουλειά. Από τις εφτά το πρωί και γιά εφτα μέρες της εβδομάδας έχει φορέσει τις γαλότσες της και την πλαστική προστατευτική ποδιά της και έχει ορμήσει στο καθάρισμα των φρέσκων ψαριών που έχουν φέρει νωρίτερα στο μαγαζί της.
Τα εξήντα τα έχει καλά πατημένα αλλά και την έννοια κόπος την έχει επίσης καλά πατημένη σε μια σκοτεινή γωνία μακριά από τη σωματική της κούραση. Η ταλαιπωρία για την κυρία Καίτη είναι έξω από τα καθημερινά της ενδιαφέροντα. Ακριβώς στις εφτά το πρωί ξεκινάει με τα σβέλτα χέρια της που φλογίζονται από δύναμη και ταχύτητα το ξελέπιασμα των ψαριών με ταχύτητα ταχυδακτυλουργού και ακρίβεια που πολλοί Γερμανοι θα ήθελαν να μιμηθούν στο 5% της δικής της απόδοσης. Δυστυχώς οι Γερμανοί είναι τεμπέληδες μπροστά στην Καίτη Μπαμπαούση. Αυτούς τους δημιουργικούς ανθρώπους πρέπει να τους τιμούμε και με το δάχτυλο να τους δείχνουμε στα μικρά παιδιά σαν παραδείγματα εργατικότητας, εντιμότητας και μίμησης. Φαντάζεστε μια κοινωνία που να απαρτίζεται μόνον από Καίτες Μπαμπαούση? Η ζωή μας θα ήταν ένα καθημερινό γλεντοκόπι χαράς και παραγωγικότητας. Θα ξεφεύγαμε από τά μίση και τη μιζέρια, θα ευτυχούσαμε, θα είχαμε ένα βαθύ νόημα πολίτη και πολιτισμού.
Κάθε φορά πού παίρνω από τα χέρια της τα ψάρια που τέλεια, απολύτως τέλεια καθάρισε, αισθάνομαι ένα είδος χαράς μοναδικής, γιατί δεν είναι τα ολόφρεσκα αλιεύματα που θα απολαύσω, είναι και κείνο το συνοδευτικό πηγαίο ευχαριστώ που τα συνοδεύει, είναι κι εκείνο το συγκρατημένο χαμόγελο από τα γαλάζια μάτια της που εισπράττω και που το νοιώθεις πως έχει αφετηρία την καρδιά της, τα μέσα της ψυχής της. Όταν απλώνει το χέρι να σου παραδώσει το πακέτο είσαι σίγουρος πως εκεί μέσα είναι κλεισμένη η φρεσκάδα του Αιγαίου και το εύ φρονείν της κυρίας Καίτης. ΄Ολο το πρωί τσαλαβουτάει μέσα στα βρωμόνερα από τα σπλάχνα των ψαριών αλλά αυτή το νοιώθει και το μεταφράζει στον εαυτό της σαν τα παιδικά παιχνίδια όταν πλατσουρίζαμε στην αυλή του σπιτιού μας, το χαίρεται, το διασκεδάζει σαν μικρό κοριτσόπουλο. Αλλά και πώς να μην το χαίρεται τέτοιο παιχνίδι και να μην το καμαρώνει όταν ανάμεσά της μπερδεύεται εκείνος ο άντρακλας ο γυιός της ο Νίκος. Από εκείνον ξεκινάει η κάθε μέρα. Το δικό μου μεροκάματο μου λέει ξεκινάει από τις εννιά μιση το βράδυ όταν φεύγει για ψάρια στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη, στη Μηχανιώνα ακόμα και στη Καβάλα. Τα ψάρια πρέπει στις έξ το πρωί να απλωθούν στον πάγκο της Δημοτικής αγοράς στη Στυλίδα, υπάρχουν και απαιτητικοί πρωϊνοί ρέκτες των ψαριών. Ετσι Ο Νίκος Μπαμπαούσης κάθε εικοσιτετράωρο κάνει περίπου χίλια χιλιόμετρα. Καλά ακούσατε, χίλια. Το πρωϊ η Μάννα Καίτη στέκει στο πόστο της σαν τον σκοπό που περιμένει την έφοδο. Αυτοί κρατάνε την οικονομία στους ώμους τους, αυτοί στέκονται τροφοδότες των Δημοσίων ταμείων και των μαγειρείων με φρέσκα χρήματα και φρεσκότερες κουτσομούρες. Είναι αδιανόητο, ο γυιός όλη νύχτα στο τιμόνι και η Μάννα τα χαράματα στην υποδοχή του πολεμιστή. Ματιές κοφτές, πλουμιστές με χαρά και υπερηφάνεια, αγάπη και αλλυλεγγύη, ολογάλανες ματιές κάτω από τον νιοξεμέρωτο κατακάθαρο ουρανό μας.
Με καμάρι δηλώνει πως έχει δύο παιδιά, δύο νύφες και πέντε αγγόνια. Μπράβο της, της αξίζει κάθε ευτυχία και προκοπή στην ίδια και στο σπιτικό της. Και όλα τα δηλώνει με μια σταθερότητα στο κοντοκουρεμένο κεφάλι της και στην αποφασιστική γαλανή ματιά της. Μετά την πληρωμή έρχεται από τη μεριά της το χαμόγελο, οι ευχαριστίες, η καλοσύνη, που γατζώνουν πάνω στον πελάτη και ανυπομονεί πότε θα κάνει την επόμενη συναλλαγή με την κυρία Καίτη για νάχει τη διπλή ευχαρίστηση: Τη σιγουριά για τα φρέσκα ψάρια από τη μια, και από την άλλη, την τόσο ζεστά ανθρώπινη συναλλαγή. Εκεί δεν νοιώθεις άγχος για τα λεφτά που πληρώνεις αλλά ικανοποίηση για την τίμια αγοροπωλησία, για τη σιγουριά ότι μάλλον εσύ ο πελάτης εισαι ο περισσότερο κερδισμένος παρά εκείνος που εισέπραξε τα χρήματα.
Νάσαι γερή σαν βράχος του Όλυμπου κυρία Καίτη Μπαμπαούση, κράτα γερά τη σκοπιά που διάλεξες στη ζωή σου. Η συναλλαγή μαζί σου είναι τιμή για μας τους πελάτες σου.
