Συνάντηση με τους απόφοιτους από το Α΄ Αρρένων Λαμίας το 1974
Γράφει ο Αθ. Δ. Γκίκας - Μαθηματικός
«Πέρασαν 50 χρόνια και στα μαλλιά μας ήρθαν χιόνια
όμως εκείνη την εξαετία θα τη θυμόμαστε αιώνια»
Γιάννης Φράγκος απόφοιτος του 1974
Μην σας παραξενεύει το «Α΄ Αρρένων». Η μικτοποίηση των σχολείων της Λαμίας ήρθε αργότερα.
Τώρα το διδακτήριο του Α΄ Αρρένων το αποκαλούν «Πέτρινο». Δεν μου αρέσει αυτή η ονομασία γιατί θυμίζει μιζέρια, παρακμή, κάτι το άγονο . συχνά λέμε πέτρινα χρόνια, πέτρινη γνώση …
Την πρόσκλησή τους να παρευρεθώ στη συνάντησή τους στις 2-3-2024 στο «Σιντριβάνι του Τσιάρα» τη θεώρησα δώρημα και τιμή που με θυμήθηκαν.
Ήμουν ο Μαθηματικός τους τόσο στη ΣΤ Κλασικής όσο και στη ΣΤ Πρακτικής κατεύθυνσης. Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά τους. Τους αποχαιρέτησα ως απόφοιτους στα 18 τους χρόνια το 1974 και τους συνάντησα ώριμους άνδρες στα 68 τους το 2024.
Στα 18 τους ήταν όλα γι’ αυτούς συναρπαστικά.
- Ο χρόνος τους περίμενε στο πλάι αδαπάνητος.
- Ήταν οι νέοι των σιωπών και των οραμάτων . των αναζητήσεων και αμφισβητήσεων.
Φεύγοντας πήρε ο καθένας το δικό του όνειρο . το έκανε πραγματικότητα και στη συνεστίαση είχα μπροστά μου «Δικηγόρους, Γιατρούς, Καθηγητές, Μηχανικούς Γεωτεχνικούς, Στρατιωτικούς και τι δε βγήκε από κει» γράφει ο Γ. Φράγκος ο συμμαθητής τους. Είχα μπροστά μου καλούς πλοηγούς της ζωής.
Βγήκε και ένας Δεσπότης ο Κύριλλος κατά κόσμον Ευάγγελος Κατερέλος ο Σημαιοφόρος του Α΄ Αρρένων. Τον θυμάμαι στην ΣΤ κλασικού εξίσου καλός με τα Φιλολογικά και τα Μαθηματικά.
Επί μακαριστού Νικολάου λειτούργησε στο Μητροπολιτικό Ναό της Λαμίας και κήρυξε τον Ορθόδοξο λόγο. Λόγος περιεκτικός, αποδεικτικός με μαθηματική δομή θα έλεγα. Ήταν παρών στη συνεστίαση.
Έτσι όπως τους έβλεπα, αναλογίστηκα το πόσο τσιγκούνης ήμουνα στη βαθμολογία, πάντως συγκριτικά όχι άδικη. Είναι πολλά τα αξιολογικά κριτήρια κάθε Καθηγητή π.χ. τι ποσοστό γνώσης από την ύλη του βιβλίου κατέχει ή πόσο πάνω ή πόσο κάτω είναι οι γνώσεις του από έναν πολύ καλό μαθητή που μπορεί να είχε ο Καθηγητής σε κάποιο σχολείο κλπ.
Στην εποχή τους οι άριστοι ήταν σε μονοψήφιο αριθμό ενώ σήμερα είναι η πλειοψηφία.
Αν εκφράζει αυτή η κατάσταση την πραγματικότητα, τότε η Ελλάδα δεν πρέπει ν’ ανησυχεί για το μέλλον της.
Η πληθώρα όμως των αριστείων μοιάζει με το πληθωρικό χρήμα που δεν έχει καμμία αξία.
Δεν ξέρω πόσα από αυτά που άκουσαν στις σχολικές αίθουσες τους συντροφεύουν. Πόσες συγκινήσεις της μαθητικής τους ζωής έγιναν στοργικές μνήμες στα μετέπειτα χρόνια.
Ίσως μετά από 50 χρόνια, στις 2-3-2024, να γύρισαν πίσω σ’ αυτά γιατί ήταν ανεπανάληπτα.
Εγώ πάντως νοερά γύρισα στις αίθουσες που τους έλυσα εύκολες ή δύσκολες ασκήσεις, όπως πολλοί Μαθηματικοί.
Κύρια όμως τους δίδαξα την απόλαυση μιας αποδεικτικής διαδικασίας και την αυταξία της αφηρημένης σκέψης.
Αναγνώστη εξομολογήθηκα για την αυστηρότητά μου και αισθάνομαι ανάλαφρος. Γίνεσαι πιο ανάλαφρος όχι όταν αφαιρείς ρούχα άλλα τις τύψεις σου.
Υ.Γ. Όπως γράφει ο Γ. Φράγκος στο στιχούργημά του, δημοσιευμένο στο ΛΑΜΙΑΚΟ ΤΥΠΟ την 1-3-2024 από τους Καθηγητές τους 3 μόνο είμαστε στη ζωή. Στη συνεστίαση παραβρέθηκε ο γράφων.
