Εκεί που κρίνονται οι εκλογές ! (Αρθρο Χρήστου Αλεξανδρή)

Η στρατηγική επιλογή της διεύρυνσης που επιχειρεί τα τελευταία χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να ανατρέψει τους συσχετισμούς δύναμης στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, να γκρεμίσει την μεταπολιτευτική ηγεμονία της Αριστεράς και σήμερα να απολαμβάνει μια ακλόνητη πολιτική κυριαρχία στο χώρο του κέντρου οδηγώντας τη Νέα Δημοκρατία από νίκη σε νίκη σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και καθιστώντας τη συντηρητική παράταξη το μεγαλύτερο κεντροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη και μάλιστα σε μια περίοδο αναταραχών και απανωτών κρίσεων.

Ωστόσο οι προβληματισμοί δεν λείπουν από το γαλάζιο στρατόπεδο και εκφράζονται κυρίως από στελέχη της παραδοσιακής λαϊκής δεξιάς.

Με αφορμή μάλιστα το νόμο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που ψηφίστηκε στη Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα και την τελευταία προσχώρηση της Εύης Χριστοφιλοπούλου που προέρχεται απο το χώρο του ΠΑΣΟΚ, φούντωσαν και πάλι οι συζητήσεις και οι διαφωνίες μεταξύ των στελεχών για τα οφέλη και τις συνέπειες της διεύρυνσης στη φυσιογνωμία και την ταυτότητα του κόμματος.

Χωρίς την κυριαρχία της παράταξης στο χώρο του Κέντρου, η Νέα Δημοκρατία δεν θα γινόταν κυβέρνηση, ισχυρίζονται οι οπαδοί της διεύρυνσης. Ναι αλλά χωρίς τη συντηρητική βάση της παράταξης, το Κέντρο από μόνο του δεν θα μπορούσε ποτέ να εξελιχθεί σε κυβερνητική δύναμη, αντιτείνουν οι υπερασπιστές της ταυτότητας του κόμματος.

Με τα πολλά ανοίγματα στο χώρο του Κέντρου “κινδυνεύουμε να χάσουμε τους συντηρητικούς ψηφοφόρους μας”, δηλώνουν οι ανησυχούντες στη Νέα Δημοκρατία. 

Όμως, αν η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της συνύπαρξης, τότε αυτό το αξίωμα σίγουρα ισχύει και για τα κόμματα που την υπηρετούν. Και τα κόμματα εξουσίας είναι από τη φύση τους πολυσυλλεκτικά.

Εκεί που πέτυχε η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, απέτυχαν ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Γι’ αυτό, άλλωστε, σήμερα οι δημοσκοπικές τους επιδόσεις αντανακλούν τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στο εσωτερικό τους.

Το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι το κραταιό κόμμα του παρελθόντος ακριβώς γιατί έχασε την ικανότητά του να είναι πολυσυλλεκτικό, ενω ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφερε να κυριαρχήσει στο χώρο του Κέντρου, παρά μόνο ευκαιριακά και για το διάστημα της κορύφωσης της οικονομικής κρίσης, είναι γιατί κάθε επιχειρούμενη προσπάθεια μετεξέλιξης του, τορπιλίζονταν από τους φανατικούς της ιδεολογικής καθαρότητας. 

Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων με τις μετακινήσεις στελεχών και ψηφοφόρων από το ένα κόμμα στο άλλο, εξηγούν και τη δυναμική των κομμάτων.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ενόψει ευρωεκλογών η μάχη που δίδεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι για τη δεύτερη θέση με τις ηγεσίες των δύο κομμάτων να θεωρούν χαμένη από τα ...αποδυτήρια την μάχη για την πρώτη θέση.

Προεξοφλώντας μάλιστα και το αποτέλεσμα. Ότι δηλαδή νικητής σε μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση θα είναι η Νέα Δημοκρατία.

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε αμέσως μετά την εκλογή νέου αρχηγού, ενώ το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται να επαναπατρίσει αυτούς που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχει διαρρήξει προ πολλού τις σχέσεις του με την εκσυγχρονιστική ομάδα του “Σημιτικού ΠΑΣΟΚ”, με τα στελέχη και τους ψηφοφόρους να ειναι σήμερα οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές της πολιτικής του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που την υπηρετούν από διάφορες υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Επομένως ας μην ανησυχούν τα γαλάζια στελέχη γιατί ο Μητσοτάκης δεν είναι όσο δεξιός θα ήθελαν. Γιατί ακριβώς επειδή δεν είναι τόσο δεξιός όσο θα ήθελαν, βρίσκονται σήμερα στην κυβέρνηση κερδίζοντας και μια δεύτερη τετραετία !

Γιατί ο Μητσοτάκης κερδίζει τους αντιπάλους του εκεί που κρίνονται οι εκλογές.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος