Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ! Η Κερκόπορτα γίνεται μοιραία !

Του Δημήτρη Γ. Μπράνη
Σ.Σ. – Δημοσιογράφου – Νομικού

29^η Μαΐου 1543. Η Πόλη, το καύχημα της Ανατολής, το Κέντρο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, περιέρχεται στα χέρια αλλοθρήσκων και αλλοφύλων, των Οθωμανών Τούρκων. Η Κερκόπορτα γίνεται μοιραία !

Τα βαρβαρικά ασιατικά στίφη βρίσκονται εμπρός στην Πύλη του Ρωμανού. Εκεί βρίσκεται και ο ίδιος ο Μωάμεθ - Β΄ - και οι γενίτσαροί του. Εκεί βρίσκεται και ο Κωνσταντίνος – ο αυτοκράτορας, ο Παλαιολόγος ο 11^ος – αλλά ως αυτοκράτορας στρατιώτης. Ως βασιλιάς πολεμιστής. Βρίσκεται εκεί, επίσης, και ο Ιωάννης Ιουστινιάνης.

Ο ήλιος ανατέλλει και η «αετοφόρος» σημαία, το σύμβολο του Βυζαντινού Κράτους κυματίζει στην Πύλη του Ρωμανού. Ο Αυτοκράτορας απευθύνει το εξής Διάγγελμα:

«Συστρατιώται και αδελφοί.

Ημών εστίν η νίκη.

Ο Θεός υπέρ ημών πολεμεί»

Και πριν ολοκληρώσει το Διάγγελμά του, ο Ιωάννης Ιουστινιάνης τραυματίζεται. Ο γεγονός αυτό προκαλεί σύγχυση και αναστάτωση. Όμως, οι επιθέσεις των Τούρκων αποκρούονται.

Τι συνέβη, όμως; Μία υπόγεια πόρτα, η Κερκόπορτα, προφανώς, λόγω απροσεξίας, έμεινε ανοιχτή. Και η πόρτα αυτή, η Κερκόπορτα, γίνεται μοιραία !!! Την ανακαλύπτουν οι Τούρκοι και απ’ αυτήν εισορμούν εναντίον των Ελλήνων Πολεμιστών. Ο Αυτοκράτορας και οι συμπολεμιστές του πολεμούν με απαράμιλλο ηρωισμό, ανδρεία και γενναιότητα !!! Ο Αυτοκράτορας πολεμάει ως άλλος Λεωνίδας και οι συμπολεμιστές του ως άλλοι Σπαρτιάτες !!!

Ο Αυτοκράτορας έμεινε στις επάλξεις και δεν παρέδωσε τα κλειδιά της Πόλης στον εχθρό. Δεν πρόδωσε την Ιστορία !!! Επανέλαβε το: «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» του Λεωνίδα της Σπάρτης, αλλά με το δικό του τρόπο: «Δεν έχω», απάντησε στο Μωάμεθ, «το δικαίωμα ούτε άλλος Έλληνας το έχει, να σου παραδώσω την Πόλη. Θα την υπερασπιστούμε μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μας».

Πολέμησε ο ίδιος και οι συμπολεμιστές του τόσο γενναίως, ηρωικώς και ανδρείως, ώστε έσπασαν οι ρομφαίες τους. Απέσφαξαν πολλούς των πολεμίων και το αίμα έρρευσε ποταμηδόν. Ο Βασιλιάς έπεσε νεκρός εμπρός στην Πύλη του Ρωμανού. Έπεσε ο Βασιλιάς και πλήθος συμπολεμιστών του.

Έπεσαν ηρωικώς, ανδρείως και γενναίως μαχόμενοι !!! Έπεσαν υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδας. Υπέρ της Ιστορίας. Υπέρ των ιδεωδών και των ιδανικών. Υπέρ των αιωνίων και ακατάληπτων αξιών της ζωής.

Η Πόλη αλώθηκε. Έπεσε ! Έπεσε το Βυζάντιο ! … Οι «αεοτοφόρες» σημαίες έπαυσαν πλέον να κυματίζουν στα τείχη και τους πύργους. Τώρα κυματίζει η ημισέληνος !  Επί τρεις ημέρες η Πόλη έζησε το φόνο, τη σφαγή, τη θηριωδία, τη σκληρότητα, την αιχμαλωσία, τη βαρβαρότητα του κατακτητή. Είδε: «θέαμα δεινόν και ελεεινόν και πέρα πάσης τραγωδίας». «Πέρα πάσης συλλήψεως και φαντασίας».

Η Αγία Σοφία, το καύχημα της Ορθοδοξίας, ο περικαλλής, ο ιστορικός και περίλαμπρος Ναός, υπέστη όλη τη μανία του αλλόθρησκου κατακτητή. Έλαβαν χώρα σκηνές εξαιρετικά τραγικές ! Άμαχοι, που βρίσκονταν εκεί, αιχμαλωτίζονταν. Τα κλάματα και τα δάκρυα των μητέρων και οι φωνές των νηπίων έφταναν έως τον ουρανό ! Κατακαίνε τις άγιες εικόνες. Μολύνουν τις άγιες τράπεζες. Καταστρέφουν τα τίμια και ιερά σκεύη. Αρπάζουν, εν ριπή οφθαλμού, πολύτιμα και βαρύτιμα αντικείμενα.

Η Κωνσταντινούπολη, ύστερα από δυο αλώσεις και είκοσι πολιορκίες, χάνεται. Χάνεται ολόκληρο το Βυζάντιο, το Βυζάντιο των 1.129 ετών. Χάνεται η πολιτειακή και πολιτική του εξουσία. Χάνεται η εθνική του ελευθερία και ανεξαρτησία. Χάνεται η δόξα του και η τιμή του. Σβήνουν τα φώτα του, που φώτιζαν την Οικουμένη όλη !!!

Η Κωνσταντινούπολη ήταν το προπύργιο της Ορθοδοξίας και το κέντρο του Ελληνισμού !!! Κατήγαγε θριάμβους τόσους, όσους καμία άλλη πόλη στον κόσμο. Η Πόλη, η ένδοξη και η πανένδοξη, αλώθηκε. Αλώθηκε ολόκληρο το Βυζάντιο !

Το Βυζάντιο υπήρξε πολυδραστήριο !!! Ανέπτυξε ένα αξιόλογο πολιτισμό !!! Μοναδική ήταν, κατά το Μεσαίωνα, η προσφορά του στα Γράμματα, στις Τέχνες, στην Νομοθεσία !!!

Διεξήγαγε κατά των βάρβαρων λαών της Ασίας, πολλούς πολέμους κι’ αυτό απέβη επ’ ωφελεία της Ευρώπης. Κατέστη δυνατό να ολοκληρώσει τις αρχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου.

Επίσης. Η πτώση του Βυζαντινού Κράτους απέβη επ’ ωφελεία και της Δύσης. Διότι προσήλκυσε πλήθος διανοητών. Πλήθος ανθρώπων του πνεύματος !!!

Για τον Ελληνισμό, όμως, η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε γεγονός εξαιρετικά τραγικό και οδυνηρό ! Υπήρξε πλήγμα εξαιρετικά θλιβερό ! Έζησε στη σκλαβιά και στην τυραννία, στη σκληρότητα και στη σφαγή αιώνες. Χάρις, όμως, στην Ορθοδοξία διετήρησε την ελληνικότητα του. Δεν χάθηκε στα: «ΤΑΡΤΑΡΑ».

Το πόσο θλιβερό γεγονός υπήρξε η Άλωση, το μαρτυρεί ανάγλυφα το πλήθος των: «θρήνων», που: «εποιήθησαν», ευθύς αμέσως, μετά την Άλωση !

Το Βυζάντιο αλώθηκε. Δεν αλώθηκε, όμως, το πνεύμα του. Το πνεύμα του ζει. Ζει μέσα στους θρύλους και τις παραδόσεις του λαού. Σώζεται από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά !!! Από γενιά σε γενιά και από στόμα σε στόμα !!!