25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΜΗΝΥΜΑΤΑ

«Μια μέρα σαν και σήμερα ευλογημένη
διπλής γιορτής το μήνυμα
σ’ όλη τη γη σκορπιέται.
Της αμαρτίας τα δεσμά
σπάνε στην οικουμένη
κι Ελευθερία ή θάνατος
στο Έθνος μας γροικιέται...»

Ο Ελληνισμός γιορτάζει σήμερα με εθνική υπερηφάνια την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας, της 25ης Μαρτίου 1821.
Τιμάμε τη μέρα αυτή, γιατί αποτέλεσε την αφετηρία, το ηρωικό ξεκίνημα του αδούλωτου λαού μας, για να ανοίξει το δρόμο για την εθνική του αποκατάσταση. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός αυτό. Η μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου - μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της Χριστιανοσύνης - ταυτίστηκε με την αρχή της επανάστασης - παρόλο που η ουσιαστική αρχή της έγινε πολύ νωρίτερα - γιατί και συμβολική σχέση έχουν, αλλά και γιατί η σπίθα που δημιούργησε την έκρηξη ήταν η πίστη. Η πίστη στο Θεό. Και η αγάπη για ελευθερία. Μόνο που για να πολεμήσει κάποιος γι’ αυτήν - ειδικά όταν ο αγώνας λογικά είναι καταδικασμένος όπως στην περίπτωση την Ελλήνων - για να πολεμήσει, λοιπόν, κάποιος γι’ αυτήν πρέπει κάτι να τον σπρώχνει, κάτι να του δίνει ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει, κάτι τέλος που να τον κάνει να αψηφά τον ισχυρό και να μη φοβάται το θάνατο. Αυτό το κάτι, για το ελληνικό γένος, ήταν η πίστη στο Θεό.
Η 25η Μαρτίου ως εθνική εορτή έχει οριστεί με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα στις 15 Μαρτίου του 1838 ως επέτειος της έναρξης της επανάστασης, μάλλον με την έννοια της συμπύκνωσης στην ημέρα αυτή των επαναστατικών γεγονότων των ημερών.
Δεν μπορούσε, λοιπόν, παρά να συνδεθεί η αρχή του ξεσηκωμού, με αυτή τη συγκεκριμένη θρησκευτική γιορτή. Το μήνυμα του αρχαγγέλου στη Θεοτόκο, στη συνείδηση των ραγιάδων, ισοδυναμούσε με το μήνυμα που έφερνε η επανάσταση. Τους έκανε να ακούν καθαρά τα αιματωμένα φτερά της ελευθερίας που ζύγωναν και όσο κοντύτερα τα άκουγαν τα άκουγαν τόσο πιο μανιασμένα πολεμούσαν γι’ αυτήν.
Υπάρχουν πολλοί που απορούν και αμφισβητούν, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που να αγαπούσαν με τέτοιο πάθος τη ζωή και τη λευτεριά και να αντίκριζαν με τέτοια περιφρόνηση το θάνατο; Δεν μπορούν να καταλάβουν τι θαύματα μπορεί να γεννήσει η πίστη. Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν φλογισμένες ψυχές που ζητούσαν το αδύνατο.  Όμως η αξία του ανθρώπου είναι αυτή: Να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο και να είναι σίγουρος πως θα τα φτάσει και να πολεμάει γι’ αυτό, πέρα από κάθε λογική, με πίστη και με πείσμα. Τότε γίνεται το θαύμα, που ποτέ ο αφτέρουγος νους δε θα μπορούσε να μαντέψει.
Το αδύνατο γινεται δυνατό!
Το ελληνικό γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους αιώνες σκλαβιάς, το θαύμα, το οφείλει στην πίστη ότι θα τα καταφέρουν. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στο σωθικά της Ελλάδας. «Η τύχη μας, λέει ο Μακρυγιάννης, έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Παλαιόθεν ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε, τρώνε, μα μένει πάντα μαγιά. Αυτή η μαγιά είναι η σπίθα που έφερε το θάμα».
Στις 29 Μαΐου 1453 έπεσε η Βασιλεύουσα κι ο τούρκικος ζυγός απλώθηκε στον τόπο μας. Οι περιουσίες ερημώθηκαν, αδέρφια μας παρμένα από τους τούρκους γίνονται γενίτσαροι, οι εκκλησίες μας γίνονται τζαμιά και χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Πολλές γενιές Ελλήνων γεννήθηκαν και πέθαναν με το όνειρο της ελευθερίας.
Το έθνος έπεσε, αλλά δε νικήθηκε. Η ελληνική ψυχή έμεινε αδούλωτη. Αυτοί οι αφανείς ήρωες ήταν ιερωμένοι, κάποιοι πνευματικοί άνθρωποι, έμποροι, δάσκαλοι, κλέφτες κ.τ.λ. Αυτοί, στα κρυφά σχολειά, στα βουνά, στο εξωτερικό κ.ά. διέσωσαν την ελπίδα της λευτεριάς, την πίστη, τη γλώσσα, την εθνική συνείδηση και γι’ αυτό κυνηγήθηκαν από τον κατακτητή αλλά και από κάποιους «Έλληνες» που τα συμφέροντά τους ήταν αντίθετα απ’ αυτά του λαού.
Τη χαραυγή της 25ης Μαρτίου 1821 στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης και όλοι μαζί, οπλαρχηγοί, αρματολοί, κλέφτες και λαός ορκίστηκαν: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
Το κλίμα της Ευρώπης, τουλάχιστον στο χώρο των κυβερνήσεων ήταν καθαρά εχθρικό προς κάθε ιδέα φιλελευθερισμού.
Μάταια οι Έλληνες απευθύνθηκαν στις ξένες κυβερνήσεις. Εξαίρεση αποτελούν οι λίγιοι φιλέλληνες, οι οποίοι υλικά, ηθικά ή και προσωπικά ήρθα εδώ και βοήθησαν τους Έλληνες στον αγώνα.
Ολόκληρο το σκλαβωμένο τότε έθνος ανταποκρίθηκε σύσσωμο.
Κολοκοτρώνης, Διάκος, Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Μπότσαρης, Νικηταράς, Μιαούλης, Κανάρης, Μακρυγιάννης και τόσοι άλλοι πρωτοστατούν και συντρίβουν τον εχθρό. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα από διάφορες αποτυχημένες εξεγέρσεις που πνίγηκαν στο αίμα, αλλά και από το Ρήγα Φερραίο και τη Φιλική Εταιρεία.
Πάνω από οκτακόσιες χιλιάδες ψυχές θυσιάστηκαν στον αγώνα, για να ελευθερώσουν κάπου ενάμιση εκατομμύριο λαού, που στην πλειοψηφία του ήταν άστεγος, πεντάφτωχος και χαροκαμένος. Έτσι έγινε το θαύμα!
Η επανάσταση ξεκίνησε το 1821 και ο αγώνας άλλαξε πολλές φορές μορφή. Δεν είναι μόνο σελίδες δόξας και ηρωισμού, υπάρχουν και μελανά σημεία που δείχνουν πως και σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο έδρασε το προαιώνιο ελάττωμα των Ελλήνων. Σκεφτόμενοι, λοιπόν, τι κατάφεραν οι Έλληνες ενωμένοι και τι γινόταν όταν έπεφτε αδελφοκτόνος διχασμός, ας βγάλει ο καθένας μας τα συμπεράσματά του. Σήμερα δεν μπορούμε παρά να είμαστε υπερήφανοι για τους προμάχους της ελευθερίας μας.
Την ελευθερία την κερδίζει όποιος είναι έτοιμος να βάλει για αντίβαρο τη ζωή του. Και βέβαια αυτές οι υποθήκες του 1821 δεν βρίσκουν απήχηση μόνο σε καταστάσεις παρόμοιες της εποχής εκείνης. Σε καιρό ειρήνης, αλλά και σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες που ζούμε σήμερα το πνεύμα του 1821 μπορεί και πρέπει να εμπνέει τους Έλληνες. Γιατί, για την ελευθερία πασχίζουμε όταν ανυψώνουμε την πνευματική και υλική μας στάθμη.
Ας ελπίσουμε το θαύμα του ’21 να επαναληφθεί και σε τούτες τις δύσκολες ώρες, εδώ και κάμποσα χρόνια, που περνάει η πατρίδα μας από τους γνωστούς - άγνωστους φίλους και εχθρούς μας.
Ας καλλιεργήσουμε τα χαρίσματα των ηρώων του ’21 και ας παραμείνουμε πάντα Έλληνες για τους Έλληνες και για την Ελλάδα.
Θέλουμε ηγέτες - κυβερνήτες με ελληνική ψυχή και όχι πουλημένα ανδρείκελα, πιόνια και υποχείρια, σε ξένους τοκογλύφους.
Οδηγός μας ας γίνει η γνώση της Ιστορίας, πίστη μας η πίστη μας στο Θεό και στην πατρίδα, πυξίδα μας οι αρετές της φυλής μας και στόχος μας τα πεπρωμένα του έθνους μας.
«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.
Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ».
Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί»  
(Γιάννης Μακρυγιάννης)

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821!

Γράφει ο
Χρήστος Δελημπούρας
τ. Σχολικός Σύμβουλος -
Προϊστάμενος Π.Ε.