ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

• Ένα από τα πολλά δεινά που μας συσσώρευσε η πανδημία είναι και η αναγκαστική απομάκρυνση των ανθρώπων.

Σ’ όλους μας έχει λείψει από την αρχή της επιβολής των περιοριστικών μέτρων η ζεστή φιλική συντροφιά πολλών αγαπημένων προσώπων, η χειραψία, η αγκαλιά, ο ασπασμός, η κουβέντα.
Είναι τραγικό να φοβάσαι να πλησιάσεις ένα γνωστό, ένα φίλο, να τον αποφεύγεις, να τον πλησιάζεις δειλά – δειλά, μόνον όταν φοράς μάσκα και πάλι να διστάζει; και να σκέφτεσαι μήπως σε τριγυρίζει ο αόρατος εχθρός.

Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να ζει με άλλους ανθρώπους, να επικοινωνεί και να μοιράζεται όλα με τους άλλους. Εξάλλου από το ζευγάρωμα των ανθρώπων γεννιέται η ζωή, η συνέχεια του ανθρώπινου γένους. Αυτή η ευλογία της ανθρώπινης επαφής μετατράπηκε σε κατάρα από την αναπάντεχη πανδημία που ταλανίζει την ανθρωπότητα.

Αυτή την κατάρα βιώνουμε όλοι σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 2 χρόνια τώρα, μη μπορώντας να ξεφύγουμε από τη λαίλαπα του φονικού ιού, παρ’ όλο που με το όπλο του εμβολιασμού, αμυνόμαστε, προσπαθώντας να περάσουμε στην αντεπίθεση. Η επίπτωση στην ψυχική υγεία είναι ορατή και εκδηλώνεται με πολλές μορφές, όπως κατάθλιψη, φοβίες, αϋπνίες, αλλά και αρνητισμό από ορισμένους στην αναγκαιότητα του εμβολιασμού.

Ενώ όλοι γνωρίζουμε, ότι με τα εμβόλια τόσες επιδημίες έχουν εξαλειφθεί και χιλιάδες ζωές έχουν σωθεί, εν τούτοις ικανή μερίδα ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο, ασπάζεται επικίνδυνες θεωρίες αντιεπιστημονικών κύκλων, προσκολλημένων σε συνωμοσιολογικές, αναχρονιστικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις, που πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα. Και δυστυχώς αυτή η τακτική οδηγεί την ανθρωπότητα σε οπισθοδρόμηση, οδηγεί το κοινωνικό γίγνεσθαι στο διχασμό, φιλίες και οικογενειακές σχέσεις κινδυνεύουν, ενώ κάποιοι ως πάντα, προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη απ’ αυτή την πόλωση και την χειραγώγηση των συνανθρώπων μας.

Όλοι μας πρέπει, ο καθένας μας με το δικό του τρόπο να αντιδράσουμε, να τους πείσουμε ώστε να απομακρύνουμε τον αόρατο κίνδυνο.

Αυτό τον καιρό της απομόνωσης και της απομάκρυνσης από το κοινωνικό μας περιβάλλον, αναπολούμε τις συντροφιές μας, τις συναναστροφές μας, τις συζητήσεις μας, τις επαφές μας με συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, που μας έβγαζαν από τη ρουτίνα μας, μας έφερναν σ’ επαφή με τον κοινωνικό μας ιστό και μας τόνιζαν:

 «Να ζεις και να απολαμβάνεις τη ζωή με τους συνανθρώπους σου, σύμφωνα με τους κανόνες που θέσπισε ο Δημιουργός».

Ευχή και προσευχή για γρήγορη απαλλαγή από την πανδημία, ν α ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, για να απολαύσουμε υγιείς τις δραστηριότητες, τις χαρές και τα δρώμενα της ζωής.