Απαίτηση των καιρών η ύπαρξη δυο μεγάλων κομμάτων

Γράφει ο Αθ. Δ. Γκίκας  -  Μαθηματικός

Το σύνταγμα μας κατοχυρώνει τις πολιτικές και ατομικές μας ελευθερίες. Αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Σήμερα είναι αναγκαίο να διαμορφωθεί ένα σύστημα κομμάτων που θα εκφράζει πιστότερα και μονιμότερα τις πολιτικές τάσεις των Ελλήνων.

Η σημερινή κατανομή των πολιτικών δυνάμεων, όπως αποδίδεται με τους κομματικούς σχηματισμούς στη Βουλή, στηρίζεται σε μια περιστασιακή μόνο βούληση και δεν είναι βαθύτερα αντιπροσωπευτική.

Ρηχή βλέπω την εικόνα του πολιτικού στίβου και είναι καιρός να γίνει ουσιαστική αναμόρφωσή της.

Η αναμόρφωση αυτή κύρια άφορα τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως κόμματα του «δημοκρατικού τόξου».

Μία αναγέννηση πρέπει να αφορά τόσο στους ιδεολογικούς στόχους όσο και στην πολιτική και κομματική μεθοδολογία, που θα οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός μεγάλου κόμματος, πάντα δημοκρατικής πρωτοπορίας, που όχι μόνο από τη θέση της αντιπολίτευσης, αλλά προπάντων από τη θέση εξουσίας, θα αγωνισθεί για τη θεμελίωση αληθινής κοινωνικής δημοκρατίας.

Χωρίς ένα τέτοιο κόμμα η αναδιοργανωμένη παράταξη της Ν.Δ. θα μείνει για πολλά χρόνια στην εξουσία και το «δημοκρατικό τόξο» θα στρέφει τα βέλη του εναντίον του !!

Η απουσία αληθινού, σοβαρού και μεγάλου αντιπάλου δημιουργεί κινδύνους πόλωσης και διαστρέφει την πολιτική μας ζωή.

Η χορήγηση του διεγερτικού μιας αριστερής συνθηματολογίας μόνο, όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά βλάπτει σοβαρά.

Η απουσία ενός μεγάλου σοβαρού πολιτικού σχηματισμού δεν καλύπτεται με δυο τρία συμπληρώματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας).

Μόνο η διαμόρφωση κόμματος με προωθημένες κοινωνικές θέσεις, ταυτόχρονα ρεαλιστικές, που θα χαράζει τη στρατηγική του με βάση την εσωτερική και διεθνή πραγματικότητα, μπορεί να καλύψει αυτό το κενό, ώστε να είναι ο επόμενος άξονας πολιτικής προσπάθειας για πρόοδο.

Τον αποφασιστικό αυτό ρόλο μόνο ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μπορεί να αναλάβει ^. γιατί είναι ακριβώς εκείνη η πολιτική θέση, που αποβλέπει με την ίδια αποφασιστικότητα τόσο στη Δημοκρατία, όσο και στο Σοσιαλισμό, ως αδιάσπαστη ενότητα.

Αποδίδει την ίδια σημασία τόσο στη Δημοκρατική δομή της πολιτικής ζωής, που συνεπάγεται την ύπαρξη πολυκομματικού συστήματος με σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων, όσο και στον κοινωνικό μετασχηματισμό με τη συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις.

Κύριο δε μέλημά του θα πρέπει να είναι:

• Ο περιορισμός της ανεξέλεγκτης δράσης του μεγάλου κεφαλαίου ^.  όχι πάντως ο στραγγαλισμός του που το στέλνει σε άλλες χώρες.
• Η απόδοση ίσης σημασίας στη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία μέσα στα πλαίσια των συμμαχικών της Χώρας (Ε.Ε., ΝΑΤΟ …).
• Η επιδίωξη επικοινωνίας και συναίνεσης. Αυτό σημαίνει έμμεσα ότι πρέπει να διαθέτει πολιτική πειθώ η οποία υπηρετείται από ένα προσεγμένο πολιτικό λόγο.

Θυμηθείτε την αρχαία Αθήνα.

Υπήρχαν σχολές:

α) Δημηγορικού λόγου (κύρια πολιτικού).

β) Εγκωμιαστικού – Πανηγυρικού.

γ) Δικανικού (ας πούμε δικηγορικού).

Ο σημερινός Δημηγορικός – Πολιτικός λόγος απαιτεί:

• Καθαρότητα
• Στέρεη λογική της επιχειρηματολογίας
• Σαφή δομή
• Χάρη λόγου, όχι για εντυπωσιασμό με προσχεδιασμένες ατάκες, αλλά με κατακλείδα την ηθική διάσταση.

Ποιός είναι ο πολιτικός λόγος σήμερα; Πολλές φορές πλήρωσε και πληρώνει τον κακοχωνεμένο μαρξισμό και αριστερισμό.

Κάποιες φορές κενός νοημάτων, ακατάληπτος για τους απλούς ανθρώπους και πότε-πότε εκχυδαΐζεται.

• Είμαστε ένας δυσκολοκυβέρνητος λαός. Αυτό ακριβώς το ελάττωμά μας επιβάλλει την ύπαρξη δύο μεγάλων κομμάτων που θα εναλλάσσονται στην εξουσία, για να λειτουργούν ως δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατίας, όταν η δυσαρέσκεια του λαού αυξάνει από τον τρόπο άσκησης της εξουσίας από το Α ή Β κόμμα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα ψάχνει για τον νέο της αρχηγό. Αυτός οφείλει να διαμορφώσει πολιτικό λόγο που θα επιτρέπει την επικοινωνία πολιτικού - πολίτη και θα οδηγεί και τους δυο σε συνειδητοποίηση της κοινωνικής πραγματικότητας.

Οι σκέψεις μου στηρίζονται στην άποψη ότι ζωή και η ιστορία είναι σοφότερες από τους ανθρώπους και βρίσκει διεξόδους εκεί που φαίνονται αδιέξοδα.

Η διέξοδος φαντάζομαι θ’ ανταποκρίνεται στο σχήμα:

«Πτώση Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Μεσαίωνας, Αναγέννηση».

Για την πραγμάτωση αυτού του σχήματος η αντιπολίτευση δεν έχει πολύ χρόνο μπροστά της. Τον είχε πριν τις εκλογές και τον σπατάλησε.