Αποχή: συντήρηση ή' απαξίωση της πολιτικής σκηνής;

Γράφει η Αργυρώ Νταλιάνη,

Ιστορικός - Αρχαιολόγος

Όπως περίτρανα αποδείχτηκε μετά την εκλογική αναμέτρηση η αποχή έκανε τη δική της αυτοδυναμία με 40%. Το ποσοστό αυτό δείχνει μια γενικότερη κοινωνική αμφισβήτηση. Ίσως τελικά αυτές οι εκλογές μόνο βουβές δεν ήταν.

Μήπως φταίνε και οι «πρωταγωνιστές» της πολιτικής ζωής που δεν έπεισαν να οδηγήσουν τους πολίτες στη κάλπη;

Πάντως, ο κόσμος έδωσε ισχυρή ψήφο στο «απολιτίκ». Δύο εκατομμύρια πολίτες «γύρισαν τις πλάτες τους» στην εκλογική διαδικασία.

Διαχρονικά, όλο και περισσότεροι και ειδικότερα οι νέοι, που ηγούνται σε αυτή τη φάση του κύματος διαμαρτυρίας, όχι μόνο δεν είναι πολιτικοποιημένοι αλλά δείχνουν μια επικίνδυνη θα έλεγα αποστροφή προς τη κάλπη.

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή και ηθική μείωση από τον όρο «ιδιώτης», ο οποίος χαρακτήριζε τον άνθρωπο που δεν ενδιαφερόταν για τα τεκταινόμενα στη πόλη του και δεν ασχολείτο με τα κοινά. Όσο το ποσοστό αποστροφής στα κοινά αυξάνεται, τόσο, αντιστοίχως , πιο αδύναμη γίνεται η δημοκρατία μας, καθώς συρρικνώνεται γιατί απευθύνεται σε λίγους.

Ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, δηλαδή συναθροίζεται αλλά και συν-χωρεί σε αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν τις οικογένειες, τις ομάδες, τους συλλόγους, τη κοινωνία σε επίπεδα υψηλότερης και καλύτερης οργάνωσης.

Οι απέχοντες δεν είναι μόνο αυτοί που απλά «δεν ασχολούμαι εγώ με τη πολιτική» ή που θεωρούν ότι «σιγά μη πάω να ψηφίσω όλοι ίδιοι είναι» απαξιώνοντας το πολιτικό σύστημα αλλά και αυτοί που τελικά διαμορφώνουν το αποτέλεσμα.

Αυτός που απέχει από τη ψηφοφορία πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που νομίζει ότι πετυχαίνει. Αυτός που επιλέγει συνειδητά την αποχή ‘όχι μόνο δεν απορρίπτει το σύστημα και αποδυναμώνει τους πολιτικούς όπως νομίζει αλλά το «συντηρεί».

Η μη συμμετοχή δε πρέπει να αποτελεί ένδειξη πολιτικής απάθειας γιατί αυτό κατά κάποιο τρόπο δείχνει «κοινωνικό νόσημα», μια κατάσταση παραίτησης από την απόφαση να αλλάξεις τα δεδομένα που θα κάνουν τη ζωή σου καλύτερη. Η αποστροφή σου, η απόρριψη σου για το πολιτικό σκηνικό που είναι συνειδητή κατά βάση σε κάνει να επωφελείσαι από την εκλογική ευσυνειδησία των όσων συμμετέχουν.

Πρέπει να γνωρίζεις τις υποχρεώσεις σου και να έχεις πλήρη συνείδηση της σημασίας της τήρησής τους για τη συλλογική ευημερία και πρόοδο, στους κόλπους της οποίας διασφαλίζεται και η προσωπική σου ευτυχία. Γι’ αυτό πήγαινε στη κάλπη και με τη δύναμη της ψήφου σου αποφάσισε εσύ για εσένα.

Είναι δικαίωμα σου, αποκτάς την αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα. Είναι ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας, αυτής που τόσα και τόσα χρόνια γενιές πάλεψαν. Εν κατακλείδι, μπορεί το να αυτοπροσδιορίζεσαι απολιτίκ να τείνει να γίνει μόδα αλλά όταν αλλάξει η σκέψη σου θα αλλάξει και ο κόσμος που θες να ζεις.

Με το όπλο σου που λέγεται ψήφος μπορείς να κάνεις δεδομένα όσα ονειρεύεσαι. Αν τελικά κάτι σε ενοχλεί σε αυτό τον κόσμο άλλαξε το.

Από το πληκτρολόγιο και το καναπέ κανένας δεν έκανε τον κόσμο καλύτερο.