Η μεγαλύτερη κρίση (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Χαίνουσα πληγή η υπόθεση των υποκλοπών, ρίχνει βαριά τη σκιά της στην πολιτική ζωή του τόπου ενόψει μάλιστα μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης για την διακυβέρνηση της χώρας.
Η κυβέρνηση για πρώτη φορά από την αρχή της θητείας της βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση και επόμενο είναι να αναζητά επιχειρήματα για να ξεφύγει από το σκόπελο που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της.
Το μέγα και ασυγχώρητο λάθος που έκανε η κυβέρνηση ήταν ότι δεν αναζήτησε απο την πρώτη στιγμή την αλήθεια των καταγγελιών και των αποκαλύψεων. Αλλά πίστεψε λανθασμένα πως το θέμα θα ξεχαστεί με την απομάκρυνση δύο έμπιστων στελεχών του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και την ολοκλήρωση του κοινοβουλευτικού ελέγχου μέσα από τα διαφορετικά πορίσματα των κομμάτων στην εξεταστική επιτροπή που συστάθηκε στη Βουλή.
Οι αποκαλύψεις όμως δεν σταμάτησαν και η κυβέρνηση επιχειρεί σήμερα να αποδώσει τα δημοσιεύματα για την υπόθεση αυτή σε μία ενορχηστρωμένη πολιτική κατασυκοφαντησής της απο την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το δεύτερο μεγάλο λάθος που κάνει είναι να αμφισβητεί ακόμη και την αξιοπιστία της δημοσιογραφικής έρευνας, μιλώντας για ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και για μυθεύματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Περίεργη πράγματι αντίληψη για τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα, εκφράζεται από την πλευρά της κυβέρνησης.
Δηλαδή τι ήθελε να αποκαλύπτεται ότι στενοί συνεργάτες του ίδιου του πρωθυπουργού παραβίαζαν το απόρρητο των ιδιωτικών συνομιλιών πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών χωρίς να συντρέχει λόγος μείζον για την εθνική ασφάλεια και να το κάνει γαργάρα το θέμα η αντιπολίτευση με το σκεπτικό οτι δεν αντέχει ο τόπος δήθεν την τοξικότητα και τη σκανδαλολογία;
Μα αυτή ακριβώς είναι η δουλειά μιας αντιπολίτευσης στις δημοκρατίες. Να κάνει δύσκολη τη ζωή της κυβέρνησης εκμεταλευόμενη τα λάθη της και τα πολιτικά της ολισθήματα.
Ιδιαίτερη εντύπωση όμως προκαλεί και η στάση ορισμένων υπουργών της κυβέρνησης απέναντι στα δημοσιεύματα που αποκαλύπτουν οτι παρακολουθούνταν από κακόβουλο λογισμικό. Οι υπουργοί όμως αυτοί όχι μόνο δεν φαίνεται να ανησυχούν, κρίνοντας φυσικά από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, αλλά δηλώνουν και βέβαιοι ότι δεν τους παρακολουθούσαν.
Την ίδια ώρα συμφωνούν πως πρέπει να έρθουν όλα στο φως και να αποφασίσει η δικαιοσύνη.
Μία άλλη κυβερνητική αντίφαση είναι ότι την ώρα που όλοι συμφωνουν να έρθουν όλα στο φως και να υπάρξει διαφάνεια σε κάθε πτυχή της σκοτεινής αυτής υπόθεσης των τηλεφωνικών υποκλοπών, η κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από το απόρρητο δείχνοντας με τη στάση της οτι κάτι εχει να κρύψει και φοβάται να αποκαλυφθεί.
Δεν ξέρω που θα καταλήξει και τι θα αποδείξει η ερευνα της δικαιοσύνης. Η ζημιά όμως για την κυβέρνηση έχει ήδη γίνει. Και όπως λένε πολλά στελέχη της γαλάζιας παράταξης με τα οποία συνομιλούμε είναι ίσως η μεγαλύτερη κρίση που αντιμετωπίζει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και η διαχειρισή της δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Πολλά στελέχη μάλιστα συγκρίνουν τη σημερινή κρίση με την κρίση που χρειάστηκε να διαχειριστεί το ΠΑΣΟΚ, ανεπιτυχώς όπως φάνηκε από την δραματική συρρίκνωση των εκλογικών του ποσοστών, όταν έσκασε η βόμβα χρηματισμού του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Σε θέματα διαφάνειας και διαφθοράς δεν μπορεί το κόμμα να κάνει και πολλά πράγματα για να συγκρατήσει μια διαφαινόμενη φθορά.
Πόσο μάλλον οταν καλείς τα κομματικά στελέχη να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν προσωπικές επιλογές του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για τις οποίες καμία ανάμειξη δεν είχαν και ουδέποτε τις ενέκριναν.
Χρήστος Αλεξανδρής
