Η ποδοσφαιρική «Άνοιξη» της Λαμίας - «Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό».

Γράφει ο Γεώργιος Χρ. Ράπτης,

Δικηγόρος - ένας από τους πολλούς (πλέον) φανατικούς οπαδούς του ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ 

Έχω την αίσθηση, ότι εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλου κόσμου και όχι μόνον, που παρακολούθησαν το αγώνα του περασμένου Σαββάτου, ανάμεσα στον Ιωνικό και στην τοπική μας ομάδα, ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ, συμφωνούν ανυπερθέτως, με τη ρήση του πάλαι ποτέ, σκωτσέζου προπονητή της Λίβερπουλ, Bill Shankly.

Κατά μία τραγική σύμπτωση, την ώρα που οι προαναφερόμενες ομάδες, διασταύρωναν τα ξίφη τους, στην όχι και τόσο ήρεμη και ειρηνική, μα κολασμένη αρένα της Νίκαιας, χιλιάδες μίλια μακριά στο Λίβερπουλ, την πατρίδα των Beatles, διεξαγόταν ο μουσικός διαγωνισμός της Eurovision.

Πιστεύω ακράδαντα, ότι αν τίθετο το ερώτημα στους κατοίκους του Λίβερπουλ, ποιο από τα δυο θεάματα, θα ήθελαν να παρακολουθήσουν, η απάντηση με συντριπτική πλειοψηφία, θα ήταν υπέρ του ποδοσφαιρικού αγώνα, παρά τη ρήση του Φρόιντ, «ότι μία ζωή χωρίς μουσική, θα ήταν μεγάλο σφάλμα».

Πολλώ δε μάλλον, που ο εν λόγω αγώνας, θα έκρινε τη σωτηρία, της μίας από τις δυο μονομάχους, στο πρωτάθλημα της Superleague.

Η ένταση του αγώνα και οι διακυμάνσεις του αποτελέσματος, πιστεύω, ότι δεν άφησαν απαθή, κανένα θεατή, τόσο τους οπαδούς των διαγωνιζόμενων ομάδων, όσο και τους ουδέτερους, οι οποίοι με κομμένη την ανάσα, παρακολούθησαν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, έναν αγώνα επιβίωσης, έναν αγώνα ζωής και θανάτου, πάντοτε όμως εντός των αθλητικών ορίων.

Ο καταιγιστικός ρυθμός του παιχνιδιού, η ένταση, οι αψιμαχίες των ποδοσφαιριστών, η εναλλαγή των συναισθημάτων, η ανατροπή του αποτελέσματος, απέδειξαν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, ότι όλα τα πράγματα στη ζωή, από τα πιο σημαντικά έως τα πιο επιπόλαια, μπορούν να σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το ποδόσφαιρο, το πιο όμορφο άθλημα στον κόσμο, το οποίο είναι μία ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης μεταφορών και αφορισμών.

Δεν είναι τυχαίο, που ο κορυφαίος Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ, μανιώδης παίκτης ποδοσφαίρου, είχε πολλάκις διατυπώσει ότι, όσα «γνωρίζει για την κοινωνία και την ηθική του τα έμαθε το ποδόσφαιρο».

Η τελευταία δε τηλεοπτική εικόνα, με τους πανηγυρισμούς των παικτών μας και το κοντράστ των συναισθημάτων, με τους αντιπάλους τους, επαγγελματίες ποδοσφαιριστές επίσης, να στέκονται βουβοί στο κέντρο του γηπέδου με το φροντιστή της ομάδας τους, να κλαίει ασταμάτητα, αν μη τι άλλο, αποτυπώνει τη δύναμη του ποδοσφαίρου.

Μία δύναμη, που ξεσήκωσε εκατοντάδες πολίτες της πόλης μας, κάθε ηλικίας, παρά το προχωρημένο της ώρας, σε ένα ξέφρενο πανηγύρι και χορό, κατά την επιστροφή των ποδοσφαιριστών μας, στην έδρα τους.

Στα πρόσωπα των φιλάθλων μας, εύκολα ο καθείς, θα μπορούσε να διακρίνει τη χαρά, την περηφάνια, την ανταμοιβή και την ανακούφιση, από ένα πολύ δύσκολο, επίπονο και γεμάτο κακοτοπιές «ταξίδι».

Τολμώ να πω, ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπω τόσο έντονα και διακριτά, την αγάπη, το πάθος και τη φλόγα των φιλάθλων μας και αυτό με γεμίζει περηφάνια και αισιοδοξία, ότι οι νέες γενιές της πόλης μας, όταν θα ερωτηθούν τι ομάδα είναι θα πούνε, ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ.

Πρέπει επίσης να τονιστεί ιδιαίτερα, το πάθος και η αγωνιστικότητα, το μέταλλο των ποδοσφαιριστών μας, οι οποίοι σαν οικογένεια, αντιμετώπισαν τις δυσκολίες, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του τεχνικού επιτελείου μας και την αδήριτη προσφορά του Προέδρου.

Εύχομαι όλοι αυτοί που βρέθηκαν στα επινίκια της σωτηρίας μας, αλλά και πολλοί άλλοι ακόμη, με την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου, να βρεθούμε και πάλι στο γήπεδο μας, όπου θα δώσουμε και εμείς τον τίμιο και ωραίο αγώνα μας, βοηθώντας τους ποδοσφαιριστές μας, να επιτύχουν τους στόχους της ομάδας μας.

Ας μην γελιόμαστε, δεν πηγαίνουμε στο γήπεδο γιατί περιμένουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, πηγαίνουμε γιατί «γουστάρουμε την ομάδα μας, τον ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ και το άθλημα».