Κινδυνεύει η δημοκρατία στη χώρα μας;

Η οικονομική κρίση έφερε κοινωνική δυστυχία σε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού. Η πολιτική των μνημονίων έτσι όπως εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις οδήγησαν σε μια χωρίς προηγούμενο ανακατανομή εισοδημάτων και πλούτου.
Τα μνημόνια, τα ισοπεδωτικά εισοδηματικά και φορολογικά μέτρα και το ανελέητο χτύπημα της ατομικής ιδιοκτησίας ανέτρεψαν τις σταθερές της ζωής εκατομμυρίων πολιτών στη χώρα μας.
Ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν τα μνημόνια διέλυσαν την μεσαία τάξη, κατέστρεψαν την πραγματική οικονομία και συνέβαλαν στο πέρασμα  από την κοινωνία των 2/3 στην κοινωνία του 1/3. Μέχρι το 2009 δύο στους τρείς συμπολίτες μας είχαν ένα καλό ή έστω ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Ένας στους τρείς δεν τα κατάφερνε και αντιμετώπιζε την οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση. Από το 2009 και μετά, έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα στη χώρα μας τα 2/3 πέφτουν θύματα πλέον της ανεργίας, της νέας φτώχειας, της οικονομικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης.
Και το ερώτημα είναι, υπάρχει δημοκρατικό σύστημα που μπορεί να αντέξει και να απορροφήσει μια τόσο μεγάλη οικονομική καταστροφή, ανάλογη με αυτήν που ακολούθησε το κράχ του 1929 στην Αμερική και προηγήθηκε της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία; Εμείς ειδικοί δεν είμαστε αλλά έχουμε την άποψη ότι όσο η κρίση δεν ελέγχεται, απειλούνται άμεσα και οι σταθερές του πολιτικού μας συστήματος αλλά και οι κανόνες της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας έτσι όπως λειτούργησε στα χρόνια της μεταπολίτευσης έστω κι αν δεν ήταν η καλύτερη Δημοκρατία της Ευρώπης.
Βασικό χαρακτηριστικό των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων και των δημοσκοπήσεων είναι η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός του παραδοσιακού πολιτικού και κομματικού συστήματος. Ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων εγκαταλείπει τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, ενώ εκφυλιστικό σύμπτωμα βαθιάς πολιτικής κρίσης είναι και το γεγονός ότι από το 2010 και μετά έχουν δημιουργηθεί νέα κόμματα και κινήσεις στη βάση ενός δυναμικού αντιμνημονιακού μετώπου που φιλοδοξούν να δρομολογήσουν και εξελίξεις στη διακυβέρνηση της χώρας.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εντυπωσιακή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων με τη Ν.Δ. να περιορίζεται στο 20% της εκλογικής της δύναμης, το ΠΑΣΟΚ να εξαφανίζεται από το πολιτικό προσκήνιο και μεγάλους κερδισμένους το ΣΥΡΙΖΑ που αναδεικνύεται σε υποψήφια κυβερνητική δύναμη, τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή να εκφράζει με δυναμικό τρόπο τις φιλοδοξίες της εθνικιστικής και άκρας δεξιάς.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων που κρατάνε αποστάσεις τόσο από αυτούς που επιχειρηματολογούν υπέρ του μνημονίου, αντιμετωπίζει όμως με σκεπτικισμό και αυτούς που προτείνουν εύκολες και ανέξοδες λύσεις.
Το ερώτημα επομένως που τίθεται σήμερα είναι αν η Δημοκρατία μας θα βρει το δρόμο μέσα από  τις τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες ή θα θαφτεί κάτω από τα ερείπια του προβληματικού και αναξιόπιστου πολιτικού συστήματος που έριξε τη χώρα και την κοινωνία στα βράχια. Την απάντηση ίσως την μάθουμε στις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολουθούν.  

Χρήστος Αλεξανδρής