Ο Αντώνης με τα δεκανίκια του

Δυο δεκανίκια χρειάστηκε να φτάσει ο Αντώνης ως εδώ,
το ένα πήρε από τον Δημητρό, τ’ άλλο απ’ τον γκιώνη τον χοντρό.

Αυτό ποτέ μην το ξεχνά μην έρθει κάποια ρίξη,
το κόμμα του δε θα μπορεί κάπου να το στηρίξει.

Μ’ αυτός που είχε όνειρο Πρωθυπουργός να γίνει,
φαίνεται σ’ αυτά τα μικροσχόλια, τα μάτια του να κλείνει.

Κι έγινε Πρωθυπουργός με υπεροψία που σπάει κεραμίδια,
όμως σεμνά σεμνά Αντώνη μας, μην πέσεις στα σανίδια.

Και βάζει μπρος τη μεγαλομανία του και την αλαζονεία του,
φαντάζεται πως οι ψηφοφόροι του εύκολη είναι λεία.

Με μπόζα και δριμύτητα στο ρετιρέ του φτάνει
κι εκεί δηλώνει υπεύθυνα τα πάντα πως θα κάνει.

Με υποσχέσεις σοβαρές κι από ισχύος θέση
είπε όσα άλλοι δε μπόρεσαν, αυτός θα τα μπορέσει.

Επίσης πως αποφάσισε του λαού τα βάρη να σηκώσει,
μα στην πραγματικότητα ήρθε, για να μας σαμαρώσει.

Ψέματα ψέματα αραδιάζει πως θα θυσιαστεί
η Ελλάδα από τα δύσκολα γρήγορα για να βγει.

Είπε και έταξε πολλά, σ’ αυτό κανένας δεν τον φτάνει.
Μα όποιος τάζει και δεν κάνει, την υπόληψή του χάνει.

Δε σταματάει ως εκεί, κήρυγμα πάλι απ’ την αρχή,
ας μάθει πως είν’ άλλο η θεωρία και πως άλλο η πρακτική.

Φίλοι με το μεγάλο Σαμαρά θα φύγουμ’ απ’ το χάλι,
όλοι θα φάμε σίγουρα με το χρυσό κουτάλι.

Μόνο τον βασανίζει διαρκώς μη φύγει ο γκιώνης ο χοντρός
και μείνει ο δόλιος πια κουτσός αλλά και μοναχός.

Το μοναχός το γνώρισε κάποτε που προσπάθησε
πόσο γκρεμοτσακίστηκε, αλλά και δε θρονιάστηκε.

Γιατί γνωρίζει ότι ο χοντρός μόνο καρέκλα κυνηγά
και πως φεύγοντας απ’ το Σαμαρά, θα βρει καρέκλα στην Ελιά.

Αναγκαστικά τώρα το δίδυμο πάει σαν τους δύο Χιώτες
μοιάζουν σαν νεοσύλλεκτοι να είναι στρατιώτες.

Κι όλο μετράνε τα κουκιά και πάλι δεν τους βγαίνουν
γι’ αυτά τα ισοζύγια στα υπουργεία μπαίνουν.

Κι όλο το ξαίνουν το μαλλί σ’ εκείνο το λανάρι,
τρελαίνονται όταν βλέπουνε ν’ αδειάζει το αμπάρι.

Τότε ψαλίδια μεσ’ την τσέπη τους βάζουνε κοφτερά
να ψαλιδίζουνε μισθούς, συντάξεις, του κόσμου τ’ αγαθά.

Αναφορά δε δίνουνε για όποιες απολύσεις
απλά λένε πως γίνονται για να βρεθούν οι λύσεις.

Και πάλι νομοσχέδια και πάλι απολύσεις
και με τους διαδηλωτές δεν κάνουν συζητήσεις.

Πολλά τα μπουρδουκλώματα καθώς κι οι  ολισθήσεις
εν τούτοις αισιοδοξούν, ζούνε με ψευδαισθήσεις.

Όταν σε κόμβο βρίσκονται λεν φταίνε οι εταίροι
όμως τα πάντα θα λυθούν μέχρι το Καλοκαίρι.

Μα ποιό θα είναι άραγε αυτό το Καλοκαίρι;
Μα συ λαέ ασήμαντε, σιώπα και καρτέρει.

Και κωλοτούμπες κάνουνε, το κύρος τους το χάνουνε,
το μπαλατέρ τους τελικά δε μάθανε να πιάνουνε.

Πως τους συχάθηκ’ ο λαός δεν πήρανε χαμπάρι,
σίγουρα όμως και αυτούς ο διάολος θα τους πάρει.

Οι αντιδράσεις με μπουνιές, μπουκάλια, φασκελώματα
που πέφτουν κατ’ επάνω τους απ΄ του λαού τα στρώματα.

Μ’ αυτοί εκεί στα ίδια τους και το σχοινί γαϊτάνι
μον’ τρέμουν όταν η Τρόικα απ’ το λαιμό τους πιάνει.

Εκεί κόβεται η διαπραγμάτευση, το ηθικό τους πέφτει
κι ο ρόλος τους πια στο εξής, είναι μόνο του ψεύτη.

Ψέματα ψέματα πολλά για να αποπλανήσουν
αυτούς που τους ψηφίσανε, να τους ξαναψηφίσουν.

Και πάλι υποσχέσεις κουβαλάει ο Αντώνης στο τσουβάλι
μα, με τρίτο πια μνημόνιο, τα μάτια θα μας βγάλει.

Τα μάτια μας έτσι κι αλλιώς βρίσκονται γουρλωμένα
απ’ όλα τα παράξενα που πράττουν ολοένα.

Τίποτα τα καλά παιδιά δε λεν για τα σχολεία
τίποτα για τις εκκλησιές και τα νοσοκομεία.

Τίποτα οι κύριοι δε λεν για κείνα τα νοικοκυριά,
τίποτα και για τα παιδιά που φεύγουν για να βρουν δουλειά.

Μόνο για το πλεόνασμα μιλούν, μεγάλη... η επιτυχία τους.
Πιο φρόνημα θα ήτανε να σχίσουν τα πτυχία τους.

Σαλάτα όλα τάκανε ο μέγας κυβερνήτης
και θα τον φάει σίγουρα ο ζαχαροδιαβίτης.

Τον δείχτη τότε θα κοιτά ν’ ανεβοκατεβαίνει
εκεί που το κάθε γεγονός δε θα το προλαβαίνει.

Μα τώρα κάπως είν’ αργά κεφάλι να σηκώσει
γιατί σε όλους τους τομείς τα πάντα έχει σκατώσει.

Ετούτο βέβαια φυσικό, κανέναν δεν εκπλήσσει
αφού ποτέ ο αλαζόνας μας δεν έχει κυβερνήσει.

Ούτε καν λόγος για ενοχή, του κόσμου χάθηκ’ η αντοχή,
κι ενώ η σήψη στο ζενίθ, καμιά δε νιώθουμε ντροπή.

Κατέβα Αντώνη και στη γη, μη νιώθεις καβαλάρης
θυμήσου μόνο πως μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα πάρεις.

Πού είναι Αντώνη ο προϋπολογισμός κι ο κρατικός μηχανισμός;
αν δεν μπορείς να μας το πεις, τότε να εξαφανιστείς.

Κατάντησαν τον τόπο μας γελοία παραλία
έτσι που ξεγυμνώθηκαν και προκαλούν αηδία.

Γι’ αυτούς τίποτα να μην πεις, θα τους συκοφαντήσεις,
κι αν θέλεις να μη λερωθείς, να μην τους ακουμπήσεις.

Τώρα όμως που ορμητικό έφτασε το ποτάμι
όλοι ας προσέξουν την Ελιά, ζημιά να μην της κάνει.

Χαρά αυτή η κατάσταση δίνει στους καιροσκόπους
που κάπου θα φωλιάσουνε, ξέρουν αυτοί τους τρόπους.

Ας κατεβάσει ο ποταμός κι ας έρθει με μανία
η κόπρος να καθαριστεί, όπως και του Αυγεία.

Αρχοντούλα Ζωγραφοπούλου - Τσάμη