Οταν οι φωνές σωπαίνουν, το έγκλημα επαναλαμβάνεται

Της Δρ. Βασιλικής Λάζου

Υπάτη, Σπερχειάδα, Δίστομο, Καλάβρυτα, Βιάννος, Κομμένο πάνω από 1.000 καμένα χωριά, χιλιάδες εκτελέσεις, βιασμοί, βασανιστήρια. Άντρες, γυναίκες, παιδιά – αθώοι. Θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και της λογικής της «συλλογικής ευθύνης». Ένα παρελθόν που έπρεπε να είχε γίνει κοινό μάθημα. Και όμως, σήμερα, δίπλα μας, γράφεται ξανά μια ανάλογη φρίκη – με άλλες στολές, άλλα επιχειρήματα, αλλά ίδιο μηδενισμό της ανθρώπινης ζωής.

Στη Γάζα συντελείται γενοκτονία. Ένα διαρκές έγκλημα εναντίον αμάχων. Τα 19.000 σκοτωμένα παιδιά είναι μάρτυρες, στην κυριολεξία, της γενοκτονικής πολιτικής του Ισραήλ που επιχειρεί να αφανίσει έναν ολόκληρο λαό.   

Και μεις; Πώς μπορούμε να μιλάμε για εγκλήματα εναντίον αμάχων και γενοκτονίες του παρελθόντος, αλλά να αποσιωπούμε τα τωρινά εγκλήματα που προβάλλονται μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση;   

Η πολιτεία τιμά — και σωστά —  με εκδηλώσεις μνήμης όσους δολοφονήθηκαν βάναυσα από τη ναζιστική θηριωδία. Αρνείται όμως να καταδικάσει το έγκλημα εναντίον αμάχων που συντελείται στη Γάζα.  Έτσι η ιστορία που αποκόπτεται από τα επίκαιρα ζητήματα γίνεται μουσειακή. Κι όμως η ιστορία δεν αφορά μόνο το παρελθόν. Είναι εργαλείο κατανόησης του παρόντος και ευθύνης για το μέλλον.

Στη σημερινή συγκυρία η σιωπή δεν είναι ουδέτερη. Είναι θέση. Ας ενώσουμε τις φωνές μας με τις φωνές χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που δεν σιωπούν μπροστά στη σφαγή αμάχων και παιδιών. Που δε σιωπούν στο όπλο της πείνας.  Που δεν ξεχνούν, δεν εξισώνουν, δεν φοβούνται.

Το οφείλουμε:

Στους χιλιάδες νεκρούς του κατοχικού λιμού

Στους εκτελεσμένους της Υπάτης, της Σπερχειάδας, των Καλαβρύτων, του Διστόμου, της Βιάννου, του Κομμένου των δεκάδων πόλεων και χωριών μαρτύρων της ναζιστικής θηριωδίας.

Στους εκατομμύρια χαμένους των γενοκτονιών απανταχού γης και κάθε εποχής.

Στους εκατομμύρια δολοφονημένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Το οφείλουμε στα παιδιά μας

Στον κόσμο που έχουμε χρέος να τους παραδώσουμε.