Το ποίημα του Σαββάτου - Άνθη της γραφής : ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ

Ανθολόγηση Mαρία Σκουρολιάκου

O Κώστας Ριζάκης διακονεί τον κυρίως ναό της ποίησης. Εντός τού ναού, το εικονοστάσι του ποιητή. Οι άγιοι της ζωής του, που συνδέουν  τον κόσμο του με τον κόσμο των αδύτων, το αισθητό με το νοητό και αγιάζουν στη γλώσσα του, η οποία συστρέφεται ανάμεσα στη δίψα της έμπνευσης και στη φωτιά των λέξεων.
Μ’ έναν «καμβά» γεμάτο λέξεις, κεντάει ατέλειωτα ποιήματα. Οι στίχοι του διαρκώς σημαίνουν, είναι αποκαλυπτικοί, δύσκολοι, εμπνευσμένοι, τρυφεροί, αλληγορικοί. Γράφει αυτογνωσιακά με την αποδοχή των τελεσίδικων και τη συνειδητή απόφαση  να δρασκελίσει τον θάνατο  ανθρώπων και στιγμών, παίρνοντας στον ώμο τη ζωντανή τους μνήμη. Να πορευτεί χωρίς ψευδαισθήσεις, κατάσαρκα φορώντας το σκοτάδι που το μετασχηματίζει σε φως, μοναχικά. Εκεί ξαποσταίνουν και μάχονται οι πληγές. Μέρες και νύχτες, χρόνια και χρόνια, που η αγρύπνια σαν κύμα, χτυπάει το βράχο της υπομονής του. Διαρκής μετωπική στα κλειστά τοπία της μεγάλης ακολουθίας του πόνου και της δημιουργίας.
Οι διαδρομές του σισύφειες. Οικειοποιείται τον εγκλεισμό ως λύτρωση και τον μετουσιώνει σε στίχους, φαρμάκι και φάρμακο. Ψηλαφεί τα τραύματα τρυφερά, μολονότι τον στοιχειώνουν ανελέητα. Τα συμφιλιώνει με τη λογική του τετελεσμένου, σε μια στωική σιωπή και τάσσεται να υπηρετήσει την αλήθεια της ποίησης, μακριά απ’ τα κοσμικά πεδία.«Την αλήθεια στην ποίηση έμαθα», θα πει.
Πρόκειται για μια ατόφια ποίηση με πρώτη ύλη τον πόνο. Κάθε ποίημα αποτελεί μια πληγή, που το αίμα της ξεπλένει ένα νέο ποίημα. «Στα γραφεία δε γράφεται η ποίηση» μας λέει. Κι έχει δίκιο. Στους καημούς που χαίνουν γράφεται, στις απώλειες, στο κλάδεμα των ημερών, στις νύχτες, όπου το σώμα και την ψυχή οργώνει «επιτάφιος δρόμος», που ωστόσο στο τέρμα του προσδοκούμε κάποια ανάσταση.
Τα ποιήματα του Κώστα Ριζάκη είναι  πολυδουλεμένα, σμιλευμένα με πάθος σε κάθε λέξη, στις μετρικές εναλλαγές, στην πρωτοτυπία των σχημάτων. Περιέχουν μουσικότητα, ρυθμό και ποικιλία στον τρόπο γραφής από τον παραδοσιακό μέχρι τον πιο πεζολογικό.     
Ο Κώστας Θ. Ριζάκης υπηρετεί το ναό της ποίησης ασκητικά. Μένει στον αναγνώστη να μυηθεί και να νιώσει το μέσα φως και τον φιλοσοφικό στοχασμό του ποιητή. Να κοινωνήσει το σώμα και το αίμα της πολύ διακριτής ετούτης φωνής για την οποία έχουν τόσα γραφτεί και μέλλεται να ειπωθούν πολλά ακόμα.
   
ζητείται συνήγορος
 
στη λέξη ποίημα αντιτίθεμαι σφοδρά-

λαμπρός ο ουρανός εκεί ψηλά σκεπάζει
τις κατοικίες των ανθρώπων τη βουή
στην καθημερινότητά του ενός πλήθους
κοσμικού

μεγαλ’ η γέννηση ισόποσος κι ο θάνατος
η πίστη σώζει όταν η τέχνη ατονεί
στη λέξη ποίημ’ αντιστέκομαι ορισμένως
ακόμη κι αν το θαύμα λειτουργεί
κι αν δε στραβοπατεί στον δρόμο του
ο στίχος

τη λέξη ποίημα στραγγάλιζα κρυφά
στυγνό το έγκλημα δεν γνώριζ’ επιπτώσεις

αλλά συνήγορος των αδυνάτων
των φτωχών
υπεραμύνθηκα συχνά του λήμματος
«μητέρα»

και πάντα ποιητής ν’ αναδιπλώνομαι
στη μήτρα παραγράφου μου κοινής
στα λεξικά
στο μέλλον τού κατάφυτ’ ουρανού
εκτυφλωτικά

μα μόνον γράφοντας κατάλαβα αργά

πόσες σελίδες μου νοερά απεύχονταν
ο πόνος!                   

[τα τελευταία ονόματα, 2010]


Ο Κώστας Θ. Ριζάκης γεννήθηκε το 1960 στη Λαμία, όπου ζει μέχρι σήμερα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: “Ο βυθός μου τα πράγματα” (1985), “Με τον τρόπο του Αινεία” (1986), “Τα επόμενα πένθη” (1997), “Χωρίς χρονολογία” (2004), “Ο κυρίως ναός” (2006), “Τα τελευταία ονόματα” (2010), “Επιτάφιος δρόμος” (συγκεντρωτική έκδοση των έξι ποιητικών συλλογών του των ετών 1985-2010), Εκδόσεις των Φίλων (2011), β’ έκδ. Γαβριηλίδης (2015), γ΄εκδ. Κουκκίδα,(2020)  Μίτος αιφνίδιος η μοναξιά‘’(2016), ‘’Χώμα με χώμα η μάχη’’ επιλεγμένα ποιήματα,(1985-2018), ‘’Η τριμερής σοδειά’’(2020), ‘’Κατά ανεφίκτου γλυφές 1’’, (2021). Έχει επιμεληθεί πολλά συλλογικά έργα με ειδικά αφιερώματα σε μορφές της λογοτεχνίας μας, καθώς και ποιήματα, κριτικές, μελετήματα.
Διευθυντής, συνδιευθυντής, συνεπιμελητής, σύμβουλος έκδοσης περιοδικών(Πάροδοςα΄+ β΄περ., Νέο Επίπεδο γ΄+ δ περ., Εμβόλιμον –από το 2011κ.ε-, ο Σίσυφος-΄τχ 1-11). Από το 2019, διευθύνει το περ. Καρυοθραύστις και από τον Σεπτέμβρη του 2011 συνδιευθύνει το περ. σταφυλή.