ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ 

Γράφει
o Στεργίου Γιώργος του Ηλία
Εκπαιδευτικός.

Οι κοινωνίες που απέτρεψαν την εμφάνιση επιδημιών κατά των διάρκεια υφέσεων της οικονομίας τους, είχαν σχεδόν πάντοτε ισχυρά δίκτυα ασφαλείας, δηλαδή   ισχυρή κοινωνική προστασία
Οι πολιτικές όπου εγγυοδοτούν τους τραπεζίτες με ανακεφαλαιώσεις, και ταυτόχρονα σταματούν τη χρηματοδότηση των κοινωνικών δικτύων   για τους υπόλοιπους φτωχότερους και μεσαίους πολίτες , φέρνουν την καταστροφή για αυτούς που δεν φταίνε για την δημιουργία της οικονομικής κρίσης.
Το τίμημα της λιτότητας υπολογίζεται σε ανθρώπινες ζωές. Όταν το χρηματιστήριο ανακάμψει, οι χαμένες ζωές δεν πρόκειται να επιστρέψουν.
Κεντρικός στόχος του κρατικού χρέους είναι : να διατηρούνται βιώσιμα τα δάνεια με έσοδα  οικονομικής ανάπτυξης μεγαλύτερα από τα χρέη. Αν συμβεί αυτό εξοφλείται το χρέος
Ο Ρούσβελτ δεσμεύτηκε στον αμερικανικό λαό για μια νέα συμφωνία η οποία αποτέλεσε το μεγαλύτερο πρόγραμμα υγείας στις ΗΠΑ. Πρόταξε το φορολογείστε τους πλούσιους.
Η Μεγάλη κρίση του 1929 και η όλη αντιμετώπισή της αποδεικνύει ότι, ακόμη και στην χειρότερη οικονομική καταστροφή, η υγεία των ατόμων δεν χρειάζεται να υποφέρει αν οι πολιτικοί κάνουν σωστά βήματα.(Maurice Sugar,The Ford Hanger,Μάρτιος, Μπέρκλευ,1980).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990,δεν έγιναν σωστά βήματα και δέκα εκατομμύρια Ρώσοι εξαφανίστηκαν λόγω της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας τους.
Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολόγισε ότι το ένα τέταρτο του πληθυσμού ζούσε με δύο δολάρια την ημέρα και αδυνατούσαν να έχουν τα βασικά της διατροφής τους
Οι στατιστικές φανέρωσαν ότι οι άντρες της Ρωσίας πέθαναν από δηλητηριάσεις οινοπνεύματος – αλκοόλ, από αυτοκτονία, τραυματισμούς και καρδιακή ανακοπή.
Οι άνεργοι βίωναν υψηλά επίπεδα ψυχικής κόπωσης και άγχους, τα αντιμετώπιζαν  με καταναλώσει οινοπνεύματος με συνέπεια να βλάπτουν τον εαυτό τους
Οι οικονομολόγοι του Χάρβαρντ άσκησαν πιέσεις για ¨θεραπεία Σοκ¨ ,δηλαδή ριζοσπαστικό πακέτο μεταρρυθμίσεων ιδιωτικοποίησης της αγοράς, θεωρώντας ότι ο βραχυπρόθεσμος πόνος θα αντικατασταθεί με μακροπρόθεσμο κέρδος .
 Με αυτή την πολιτική η ρωσική κυβέρνηση δεν έλεγχε τις τιμές των αγαθών στην αγορά και ακολούθησε πρόγραμμα μαζικών ιδιωτικοποιήσεων. Ο οικονομολόγος Φρίντμαν διακήρυττε, σπάστε τα δεσμά του σοβιετικού κράτους και ιδιωτικοποιήστε.
Αντιθέτως, ο οικονομολόγος Τζοζέφ Στρίγκλιτς διακήρυξε το σύστημα της ¨διπλής τροχιάς¨, να δημιουργηθεί δηλαδή ο ρωσικός ιδιωτικός τομέας όπου σε κάποιο χρονικό διάστημα θα κατάφερνε να υπερκεράσει τον παρωχημένο δημόσιο τομέα, το οποίο  προώθησε χωρίς να το ολοκληρώσει  ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ( 1985-1991).     
Με την άνοδο στη ρωσική εξουσία του Μπόρις Γέλτσιν     (1991-1999) ακολουθήθηκε το οικονομικό πλάνο  Χάρβαρντ –Φρίντμαν. Τα οικονομικά αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Το κατά κεφαλήν ρωσικό εισόδημα συρρικνώθηκε 30% των εξαετία 1990-1996. Η ρωσική οικονομία έφτασε στο επίπεδο των Ηνωμένων Πολιτειών του 1897 !!   Η φτώχεια από το 2% του 1987 εκτινάχθηκε στο 40% το 1995, δημιουργώντας μια “οικονομική γενοκτονίας¨ Οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σχετίζονταν με τη μεγάλη αύξηση των θανάτων.
Ο Μίλτον Φρίντμαν παραδέχτηκε αργότερα ότι έκανε λάθος λέγοντας ¨αμέσως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης με ρωτούσαν συνέχεια τι έπρεπε να κάνουν ο Ρώσοι ; Εγώ έλεγα ιδιωτικοποιήστε, αλλά έκανα λάθος. Εκείνος ( ο Τζόζεφ Στρίγκλιτς) είχε δίκαιο¨ . ( M. Hirsh, Capital Offense : How Washing tons  Wise. Men Turned Americas Future over tο Wall Street ,Νιου Τζέρσι, 2010, page 134.)
Τον Σεπτέμβριο του 2009 ειπώθηκε ένα ανέκδοτο σε ευρωπαϊκό ιατρικό συνέδριο : -¨Ποια η διάφορα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και ενός βρικόλακα;- Ο βρικόλακας σταματάει να σου πίνει το αίμα μόλις πεθάνεις.¨ ( Αυστρία 2009 στο Γκαστέιν, D Stuckler .).
Η Ελλάδα το 2007 είχε θεσπίσει μια επισφαλή οικονομική πολιτική για να προσελκύσει ξένες εταιρείες και ξόδευε πάρα πολλά τον παλιό καλό καιρό αντί να αποταμιεύσει για τυχόν μελλοντικές ανάγκες. Αυτή η επικίνδυνη  στρατηγική θα είχε σύντομα καταστροφικά αποτελέσματα για την υγεία του ελληνικού λαού.
Το 2008 οι αμερικανικές τράπεζες άρχισαν να καταρρέουν και οι έλληνες πολίτες βίωσαν πολλαπλές χρηματοπιστωτικές αναταραχές, τις παρακάτω . Έλλειψη ζήτησης ελληνικών αγαθών, υπηρεσιών και κατασκευών. Αποκαλύφθηκε ότι τα οικονομικά δεδομένα της χώρας ήταν παραποιημένα Τα στοιχεία του χρέους ειχαν πειραχτεί  σε μια προσπάθεια να εξαπατηθούν οι ευρωπαίοι και να μπει η χώρα στην Ευρωζώνη.
Στις αρχές του 2010 επικράτησε πανικός όταν δημοσιοποιήθηκαν τα δεδομένα τις Ελληνικής πραγματικής οικονομίας και υποβιβάστηκαν τα ελληνικά ομόλογα σε βαθμό σκουπίδια. Οι επενδυτές κατόπιν φοβόντουσαν να επενδύσουν την Ελλάδα.
Το ΑΕΠ βούλιαξε και οι ζάμπλουτοι Έλληνες έκρυψαν τα χρήματά τους σε offshore τραπεζικούς λογαριασμούς με αποτέλεσμα το τίμημα του χρέους να πληρώσει ο λαός.
Η ανεργία και η μετανάστη αυξήθηκαν. Η αβεβαιότητα παραλύει την ικανότητα χώρα να αποπληρώσει τα χρέη της και αναγκάστηκε να ζητήσει δάνεια με δυσβάσταχτους για το λαό όρους από το ΔNT, οι οποίοι συνοψίζονται σε ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και υποδομών, περικοπές προγραμμάτων κοινωνικής Προστασίας.
Από το 2001 όπου η Ελλάδα εισήλθε στην  Ευρωπαϊκή  Ένωση οι φαρμακευτικές δαπάνες αυξήθηκαν υπέρμετρα. Η διαφθορά ήταν ο κύριος ύποπτος καθώς αναφορές μιλούσαν για φαρμακευτικές εταιρείες να  καταθέτουν μεγάλο ποσά με τραπεζικούς λογαριασμούς αρκετών ιατρών.
Το ΔΝΤ πρότεινε λύση προς το χειρότερα κάνοντας περικοπές προς τους ασθενέστερους, εμποδίζοντας τα νοσοκομεία και τους ασθενείς να έχουν φάρμακα με αποτέλεσμα τη υγεία των Ελλήνων να χειροτερεύει. Η καλύτερη λύση θα ήταν να ρυθμίσει το ΔΝΤ την προώθηση και τις πωλήσεις των φαρμακευτικών προϊόντων, πράγμα που δεν έκανε (C. Boyle, “What’s the solution to Chronic Greek Corruption? CNBC, 16/6/2012.)
Τα άτομα έχαναν το δικαίωμα πρόσβασης εξαιτίας μακροχρόνιας αναμονής και υπέρογκου κόστους φροντίδας. Σημειώθηκε άνοδος νοσηλειών στα δημόσια νοσοκομεία έως 25%, όμως η κυβερνητική λιτότητα του 2009 μείωσε το νοσηλευτικό προσωπικό κατά 35.000 ειδικούς υγείας.
Ο συνδυασμός, ύφεσης και λιτότητας δημιούργησαν ένα κύμα μιζέριας : περικοπές κονδύλων, κλείσιμο κλινικών πολλά κρυφά, κόστη. Από τα 2007 έως 2009 το ποσοστό αυτοκτονιών ανδρών αυξήθηκαν κατά 20%, οι κλίσεις για ψυχική υγεία διπλασιάστηκαν, το ποσοστό λοιμωδών νόσων εξαιτίας της λιτότητας εκτινάχτηκαν στα ύψη. Η επιδημία του δυτικού Νείλου, 2010,επέφερε το θάνατο σε 62 άτομα, σημειώθηκε επίσης επιδημία ελονοσίας, οι δρόμοι της Αθήνας το 2011 είχαν αύξηση ναρκομανών καθώς η χρήση ηρωίνης αυξήθηκε μέσα σε ένα χρόνο κατά 20%, και το 85% των χρηστών, δεν συμπεριληφθήκαν σε προγράμματα  επανένταξης παρά την επιθυμία τους για συμμετοχή σε αυτά.
Η λιτότητα έσπειρε τον πανικό στην υγεία το ελληνικού λαού. Τον Φεβρουάριο του 2012 οι γιατροί έκαναν μονοήμερη απεργία ενάντια στις μαζικές υγειονομικές περικοπές, οι φαρμακοποιοί έκαναν διήμερη απεργία λόγω της καθυστέρησης πληρωμής τους από τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης. Κάποιοι γονείς εγκατέλειψαν τα παιδιά τους επειδή δεν μπορούσαν οικονομικά να τα φροντίσουν.
Επιπλέον οι περικοπές συνεχίστηκαν τον Νοέμβρη του 2012 με μείωση ακόμη 2 δισεκατομμυρίων ευρώ στην ελληνική υγεία καθώς για την τρόικα δεν αποτελούσε προτεραιότητα η Δημόσια υγεία. Παρά τα σχέδια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας ύψους 28 δισεκατομμύρια  ευρώ, η ανάκαμψη δεν ερχόταν..
Το κρατικό χρέος συνέχισε να αυξάνεται και of New York Times ,μετά από σχετική έρευνα ανακάλυψε ότι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συγκέντρωναν χρήματα τα οποία μέσω της Ελλάδας τα έστελναν πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, σε πιστωτές δηλαδή οποίοι είχαν συμβάλει στην καταστροφική φούσκα της Ελλάδας.
Το πακέτο διάσωσης της  Ελλάδας, χρησιμοποιούσε κρατικά κονδύλια για να διασώσει τα κακώς επενδυμένα χρήματα της παγκόσμιας τραπεζικής  ελίτ και όχι να βοηθήσει την υγεία του ελληνικού λαού.
Η επιβουλή κακουχιών στην Ελλάδα ήταν κυρίως πολιτική στρατηγική με προειδοποιητικό μήνυμα προς την υπόλοιπη Ευρώπη και κόσμο : ¨Παίξτε με τους κανόνες τις τραπεζικής ελίτ, ειδάλλως …. ¨
Η τότε Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δήλωνε ότι ο δρόμος της Ελλάδας ήταν δύσκολος και οι άλλες χώρες ως τον αποφύγουν. Ο επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα δήλωσε, ότι υπερεκτιμήσαμε τα αρνητικά αποτελέσματα της λιτότητας με λιγότερα χρήματα προς τις επιχειρήσεις ,πτώση επενδύσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη, ανεργία, καταστροφή δημοσίας υγείας .
Από την τραγωδία της Ελλάδας δεν φαίνεται ότι η λιτότητα μπορεί να σώσει μια εξασθενημένη οικονομία, αντίθετα αποτελεί μέρος του προβλήματος. Η Ευρώπη διέσωζε τις τράπεζες που οδήγησαν τις αγορές σε μεγάλη κρίση, όμως επέβαλλε πρόστιμα στους Έλληνες πολίτες οι οποία δεν μπορούσαν να ελέγξουν τις λογιστικές απάτες ή την οικονομική στρατηγική της κυβέρνησής τους.
Ο οικονομολόγος Τζέιμς Γκαλμπρέιθ αποκάλεσε την όλη μεταχείριση του ελληνικού λαού ως μια μορφή ¨συλλογικής τιμωρίας¨, πρωτοφανής για την Ευρώπη.
Οι  πολιτικές λιτότητας έφθειραν και την κοινωνική συνοχή της Ελλάδας. Επέστρεψαν να ανδειχθούν ακροδεξιά ριζοσπαστικά κόμματα, όπως συνέβη και στην Ευρώπη μετά την κρίση του 1929 και την άνοδο του φασισμού. Το νέο ναζιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε να αξιοποιεί το κενό της μη λειτουργίας των δικτύων ασφαλείας και κοινωνικής πρόνοιας και φροντίδας καθότι η τρόικα δεν χρηματοδοτούσε τις λαϊκές ανάγκες. Τους δόθηκε η ευκαιρία σερβίροντας φαγητό ή κάνοντας κοινωνικές δράσεις να επιδιώκουν να  γίνει δημοφιλής η ιδέα ότι για την οικονομική κρίση έφταιγαν οι ξένοι μετανάστες και όχι οι κυβερνώντες και οι τραπεζίτες.
Οι Έλληνες, αναμφίβολα, δεν ήταν μόνο τα θύματα ξένων λαθών. Πολλοί από αυτούς, όπως και η κυβέρνηση, ξόδευαν περισσότερα από όσα είχαν διαθέσιμα , φοροδιέφευγαν και αλλάζανε τα λογιστικά τους βιβλία.           Η απάντηση όμως της ελληνικής κυβέρνησης στην οικονομική ύφεση μετέτρεψε μια κακή οικονομική κατάσταση σε δημόσια καταστροφή υγείας.( The body economic. Why Austerity Kills, εκδόσεις : Basic Books, New Yorks, 2013)
Ο εβδομήντα τεσσάρων ετών Δημήτρης Χριστούλας τα χρόνια όπου δούλευε στο φαρμακείο του, κατέβαλλε τις εισφορές του για σύνταξη. Παραδόξως όμως και στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης,  δεν είχε πλέον τα μέσα για να αγοράσει ο ίδιος τα φάρμακά του, δεν έβρισκε άλλη λύση και αυτοκτονεί στις 4 Απρίλη του 2012, μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο.