ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

õ Η στήλη θα ασχοληθεί και σήμερα με επίκαιρα θέματα, θα τα ζυγίσει στη ζυγαριά της λογικής καταθέτοντας και η ίδια σκέψεις και θέσεις.

õ Για λόγους υγείας της συζύγου του, ο γράφων βρέθηκε στο θεραπευτήριο ΙΑΣΩ της Λάρισας, ένα σύγχρονο και με πολλά επιτεύγματα Νοσοκομείο. Σε αίθουσα αναμονής με άλλους αναμένοντες οι οποίοι κατά σύμπτωση ήταν όλοι Λαρισαίοι, έγινε συζήτηση για διάφορα θέματα.

Κυρίως όμως περιεστράφη στα δημόσια νοσοκομεία στην προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο, στην ποιότητα των προσφερομένων υπηρεσιών κλπ. Όταν έγινε λόγος και για το πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας όλοι εξεφράσθησαν με τα καλύτερα λόγια. Και ο γράφων αισθάνθηκε ικανοποίηση όταν άκουσε λίαν επαινετικά λόγια για τον Πρόεδρο αυτού, τον συμπατριώτη μας Δημήτρη Κατσικονούρη. Οι απόψεις όλων ταυτίστηκαν με το ότι ο κ. Κατσικονούρης προσφέρει αξιόλογες υπηρεσίες, ότι διοικεί άψογα το μεγάλο αυτό σύγχρονο θεραπευτήριο, ότι επαγρυπνεί νυχθημερόν ώστε όλα να βρίσκονται σε ετοιμότητα και εγρήγορση και ότι η προσφορά του μεγάλου αυτού υγειονομικού ιδρύματος στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και πέραν αυτής είναι πολύ σημαντική.

Και ένας εκ των συνομιλούντων τόνισε ότι και κατά το διάστημα της πανδημίας, αλλά και όταν έγινε το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών το Νοσοκομείο αυτό βρέθηκε πανέτοιμο και έδωσε το παν ώστε να περιθάλψει τους πολλούς τραυματίες που διεκομίσθηκαν εκεί.

Μετά από αυτά που ειπώθηκαν από την παρέα αυτή των Λαρισαίων, με δικαιολογημένη ικανοποίηση η στήλη δια του γράφοντα πρέπει να τονίσει ότι ο συμπατριώτης μας κ. Κατσικονούρης δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή του στη διοίκηση αυτού του τόσο δύσκολου και με μεγάλη προσφορά ιδρύματος.

Και δεν απομένει παρά να τον συγχαρεί και να του ευχηθεί εγκάρδια να συνεχίσει έτι περαιτέρω την τόσο αξιόλογη προσφορά του.

õ Συνεχίζοντας τη σημερινή στήλη θα καταθέσει ορισμένες απορίες αλλά και προβληματισμούς, που αντλεί από τα της καθημερινότητας. Και αρχίζει.

α) Τατουάζ με τα οποία γεμίζουν μέρη του σώματός τους κυρίως οι νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία σε τι αποσκοπούν; Τι προσδίδουν στο ανθρώπινο σώμα, σε τι συντελούν σε αναβάθμιση και προαγωγή του εγώ, σε τι ανεβάζουν την προσωπικότητα του ατόμου; Ίσως υπάρχει κάποια αιτιολογία στην οποία ο γράφων δεν μπορεί να διεισδύσει, δεν μπορεί να σταθμίσει, δεν μπορεί να δώσει τις δέουσες, τις πρέπουσες εξηγήσεις. Σε όποιον είναι δυνατόν ας φωτίσει και το γράφοντα που υστερεί.

β) Το κούρεμα που σκοπό έχει να ευπρεπίζει και να καλωπίζει την κεφαλήν του ανθρώπου, η οποία είναι το πλέον ορατό σημείο του σώματος, με την σημερινή μόδα της κόμμωσης τι επιδιώκει; Γουλί με ψιλή μηχανή γύρο – γύρο το κεφάλι και στην κορυφή ένα τσουλούφι, ένας σκούφος.

Αλλά και με τα τόσα άλλα είδη κόμμωσης του ανδρικού και γυναικείου φύλου, της νέας κυρίως ηλικίας, αλλά και γιατί όχι και ηλικιωμένων τι θέλουν να αποδείξουν;

Μήπως θέλουν να παρουσιάσουν ένα άλλο εγώ του ανθρώπου; Πράγματι ενδιαφέρον προκαλούν. Τα καταφέρνουν όμως; Ή και υποβαθμίζουν το εγώ τους στα  μάτια των ορθά σκεπτομένων;

Ερώτημα προς απάντηση.

γ) Και άλλη απορία. Τα τρύπια παντελόνια στα γόνατα ή και αλλού, τι θέλουν να παρουσιάσουν, τι θέλουν να δείξουν, σε τι αποσκοπούν; Τι επιτυγχάνεται μ’ αυτό το τρύπημα; Προάγεται η μόδα; Μα η μόδα σκοπό έχει να κάνει το ένδυμα όσο το δυνατόν πιο ελκυστικό, να το προσαρμόζει κατάλληλα ώστε να ομορφαίνει περισσότερο το ανθρώπινο σώμα. Γιατί λοιπόν αυτή την προσπάθεια της εκάστοτε μόδας την ασχημίζουν;

Γιατί ένα ακριβό ρούχο που θα προσέδιδε ομορφιά στο σώμα, αλλά και θα ήταν δείγμα οικονομικής άνεσης σ’ αυτόν που το φορεί το καταστρέφουν; Ο γράφων δεν δύναται να καταθέσει υπεύθυνο θέση, παρότι τα θέματα ψυχολογίας φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας πάντα τον απασχολούν και τα έχει σε πρώτο πλάνο ενδιαφέροντος.

δ) ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ!!!

Τι είναι αυτό; Τι σκοπό εξυπηρετεί; Απηύθυνα ερωτήσεις δήθεν εντελώς αδιάφορος για να μην προκαταλάβω αρνητικά τους ερωτώμενους. Ιδού όλες, μα όλες οι απαντήσεις. Τι είναι αυτό; Μα φεστιβάλ τραγουδιού τους λέω. Λάθος κάνεις μου απάντησαν. Είναι μου λένε ένα ζουγκλοειδές κατασκεύασμα, ένα φεστιβάλ άναρθρων κραυγών, πιθηκοειδών πηδημάτων, πλήρως διαστροφικό της μουσικής έννοιας, απαράδεκτο, που ντροπιάζει την ανθρώπινη νοημοσύνη και τον πολιτισμό μας.

Έχουν δίκιο οι ερωτηθέντες;

Ο καθένας μας ας προβληματιστεί και ας δώσει την απάντηση και στον εαυτό του και στον περίγυρό του.

Ο γράφων θα καταθέσει όταν παλαιότερα νέος ον, παρακολουθούσε το φεστιβάλ τραγουδιών Θεσσαλονίκης.

Τι μουσική πανδαισία ήταν αυτή! Τι προαγωγή σε υψηλές θέσεις των μουσικών δρώμενων! Τι ωραίοι ύμνοι χαράς, ομορφιάς, αγάπης, έρωτα! Τι αγαλλίαση ψυχής!

Τα τραγούδια που για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν τότε σ’ εκείνο το φεστιβάλ και σήμερα ακόμα είναι καλοδεχούμενα, όχι από μας τους παλιότερους, αλλά και από τις νεότερες γενιές.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ – Γιουροβίζιον μηδέν! Γιουροβίζον ντροπή!

õΑυτά σχολιάζει η σημερινή στήλη. Υπόσχεται αν προκαλέσουν ενδιαφέρον σε άλλη στήλη να ασχοληθεί και με άλλα παραπλήσια, που μας προβληματίζουν, μας διδάσκουν και γιατί και πολλές φορές μας αγανακτούν.