Τεράστια έλλειψη διπλωματίας
Γράφει ο
Κώστας Μαστροκώστας
Τις τελευταίες ημέρες είδαμε τις εξής συναντήσεις ή μη συναντήσεις.
Ο Ερντογάν Δεν συνάντησε τον Μητσοτάκη.
Ο Τραμπ συνάντησε τον Ερντογάν.
Ο Τραμπ σχεδόν ένα χρόνο μετά την επανεκλογή του αγνοεί επιδεικτικά τον Μητσοτάκη.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντάται με τον Τζολανι.
Εάν βάλουμε τους ηγέτες σε αντίστοιχες κατηγορίες, δυστυχώς ο δικός μας ανήκει στην τρίτη κατηγορία που θεωρεί ότι μπορεί να βγάλει κάτι θετικό από τον ηγέτη της Συρίας. Χρήσιμο θα ήταν π.χ. για να αποπροσανατολίσει την μη συνάντηση με Ερντογάν και την αδυναμία συνάντησης με Τραμπ, να κάνει π.χ. συνάντηση με ηγέτες π.χ. της Κίνας, της Ιαπωνίας, της Σαουδικής Αραβίας, κλπ κάποιον που μπορεί να παρουσιαστεί ως ισχυρός εμπορικός εταίρος. Αλλά για αυτό πρέπει να έχεις ΥΠΕΞ επιπέδου να σου βγάζει εναλλακτικές.
Αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι τυχαίο και πρέπει να μην ξεχνάμε τα εξής γεγονότα.
1) Οι ΗΠΑ και η Ρωσία επιχειρούν να διαμορφώσουν τον κόσμο χωρίς την Ευρώπη και η Ελλάδα δεν έχει κώδικα επικοινωνίας με κανέναν από τους δύο, ενώ η Τουρκία έχει. Και άντε ας δεχθούμε ότι υποχρεωτικά λόγω ΕΕ συντάχθηκε υπέρ της Ουκρανίας. Είναι δυνατόν στην προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ να προσβάλει τον τότε υποψήφιο πρόεδρο Τραμπ με χαρακτηρισμούς π.χ. ο Τραμπισμος δεν θα περάσει κλπ. Αυτό ήταν μέγιστο λάθος που δεν έχει την πολιτική επιφάνεια να το ξεπεράσει. Τεράστια έλλειψη διπλωματίας. Το ίδιο μπορεί να έκανε και η Γερμανία ή η Γαλλία, έχουν όμως το πολιτικό και οικονομικό κυρίως κύρος να το διορθώσουν.
2) Η Τουρκία έχει μια ισχυρή αναπτυσσόμενη οικονομία και σταθερή εξωτερική πολιτική. Έχει καταφέρει να έχει στρατιωτική παρουσία στην Συρία, την Λιβύη και να επηρεάζει καταστάσεις βλέπε τουρκολιβυκο μνημόνιο. Η Ελλάδα με χρέος στο 142% του ΑΕΠ, με φοβική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ποντισει ούτε ένα καλώδιο διασύνδεσης με την Κύπρο και το Ισραήλ.
3) Η Ελλάδα δεν έχει ουσιαστικά συμμάχους. Η οποία καλή σχέση έχει με τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη είναι μόνο επί οικονομικών συμφερόντων. Παίρνουμε Rafale, Belhara , τα έχουμε καλά με την Γαλλία. Η Γερμανία παρότι ΕΕ προτιμά να έχει καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία παρά με εμάς. Για την δε Αγγλία, δεν υπάρχουμε.
4) Η Τουρκία έχει σταθερά καλή εξωτερική πολιτική. Οι διπλωματικές αποστολές καλλιεργούν τις σχέσεις της χώρας με αποτέλεσμα να γεφυρώνουν διάφορες και να την υπολογίζουν ως χώρα με κύρος.
Δυστυχώς η διπλωματία του ΥΠΕΞ είναι λίγη και εάν δεν υπάρξει σύντομα ισχυρός δίαυλος επικοινωνίας θα παραμενουμε στο περιθώριο