ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ

Θα πρέπει να ’χω παλαβή / μοίρα εις το πλευρό μου
που κάθομαι μπρος στην Τιβί / και χάνω τον καιρό μου.
Έρημο σπίτι και μικρό / δυό μέτρα καμαρούλα
και ηλιθίως καρτερώ / να δω την κάθε Ρούλα.

Θα έπρεπε προς τα βουνά / τραβήξει και τα όρη
που στέκουμε αντικρινά / για κάποιονε Γρηγόρη.
Που ψάχνεται για προκοπή / με κάθε τι χυδαίο
χωρίς να έχει να μας πει / τίποτα το σπουδαίο.

Πλήθος τα περιστατικά / εν μέσω της Αθήνας,
από στρωσίδια περσικά / μέχρι λιλιά της Κίνας.
Και η συνήθεια μας παλιά / και με τα ματογυάλια
στης Μιραράκη τα χαλιά / και στα δικά μας χάλια.  

Χωρίς περίσκεψη και νου / και λογισμό και κρίση
προσμένουμε μια Γερμανού / να μας διαφωτίσει.
Κι εκείνη με τουπέ βαρύ / εξέρχεται βραδέως
και καταδείχνει σοβαρή / τους νυν της και τους τέως.

Είμαστε στην αποκοτιά / παράγινε το πράμα
με τις παρλάτες του Αυτιά / και του ιδίου την ντάμα.
Κι αρχίζοντας λίαν πρωί / έχουν αρκούντως δώσει
παράκρουση στην ακοή / και σύγχυση στην γνώση.

Είναι τα βάσανα πολλά / τα θέματα ποικίλα
λογοδιάρροια πουλά / κι η ραδιοαρβύλα.
Έχει στεριώσει το καρέ / μ’ ανάλατες παρλάτες
κι ανούσιο πουλάει πουρέ / και άγευστες πατάτες.

Για χρόνια καθημερινά / κι έχουμε συνηθίσει
πρωινά κι απογευματινά / μέχρι που ήρθε η κρίση.
Κι έπεσε σαν μιά κακιά / κοτρώνα απ’ τα ουράνια
και εξαφάνισε Θρασκιά / Δρούζα, Καγιά και Πάνια.

Κι απ’ την μεγάλη μας χαρά / εις το πολύ φαρμάκι
μείναμε στον περιπτερά / και εις την Μενεγάκη.
Και δόξα εις Κύριον του παντός / μέσα κι οι δέκα Μήτσοι
μη και σταθούμε δια παντός / στο Κολοκοτρωνίτσι.

 ΤΑΚΗΣ ΚΟΛΙΑΒΑΣ - ΜΩΛΙΟΤΑΚΗΣ