Τρελοί είναι; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Παραφράζοντας τον στρατηγό Καρλ φον Κλαούζεβιτς θα μπορούσαμε σήμερα να πούμε ότι η πολιτική είναι ο πόλεμος με άλλα μέσα.
Πριν καλά-καλά ξεκινήσει και επίσημα ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων, ζούμε μέσα σε ένα απόλυτα συγκρουσιακό, διχαστικό και πολωτικό πολιτικό περιβάλλον. Με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάζουν επικίνδυνα τους τόνους της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, συσσωρεύοντας τοξικότητα σε μία περίοδο που έχουμε ανάγκη από αυτοσυγκράτηση ψύχραιμες προσεγγίσεις λογικά επιχειρήματα και συναίνεση.
Είναι αλήθεια όμως ότι η προεκλογική σκηνή στην Ελλάδα δεν φημίζεται από συναίνεση και ήπιους πολιτικούς τόνους. Ωστόσο είχαμε την εντύπωση ότι μετά από μία υπερδεκαετή οικονομική κρίση κατά την οποία υποχρεωθήκαμε να υπογράψουμε τρία μνημόνια για να μην καταρρεύσει η οικονομία, η κοινωνία και γενικά η χώρα πως οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα άφηναν οριστικά πίσω τους τις διχαστικές πρακτικές του παρελθόντος και να βάδιζαν στο δρόμο της λογικής και των επιχειρημάτων.
Είχαμε επίσης την εντύπωση πως ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς μετά τις εμπειρίες που αποκόμισε από τη διακυβέρνηση της χώρας θα ωρίμαζε πολιτικά και θα μετεξελισσόταν σε ένα σοβαρό κόμμα της κεντροαριστεράς, καλύπτοντας αποτελεσματικά το κενό που άφησε πίσω της η εκλογική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ.
Μάλλον κάναμε λάθος, ακούγοντας τα όσα ειπώθηκαν αυτές τις μέρες από πολιτικούς που ο λαός με την ψήφο του τους εμπιστεύτηκε τη διακυβέρνηση της χώρας την περίοδο 2015-2019. Ο πρώην πρωθυπουργός σε μία προεκλογική του συγκέντρωση δήλωσε ότι η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα Δημοκρατίας, ενώ ένας πρώην υπουργός του ίδιου κόμματος δεσμεύτηκε ενώπιον ακροατηρίου να αποκαταστήσει τη δημοκρατία είτε με το καλό είτε με το άγριο.
Σε κάθε περίπτωση, είπε, τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς. Ακούγοντας τις δηλώσεις αυτές ένας πολίτης που θα έρχονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα χωρίς να γνωρίζει τι έχει προηγηθεί, θα σχημάτιζε αμέσως την εντύπωση ότι η κυβέρνηση αυτής της χώρας έχει χάσει τη νομιμοποίησή της και το δικαίωμα της να κυβερνά. Θα σχημάτιζε επίσης την εντύπωση ότι το Σύνταγμα και τα θεσμικά αντίβαρα δεν εφαρμόζονται και η ηγεσία αυτής της χώρας λειτουργεί ανεξέλεγκτα χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Αυτή είναι εικόνα χώρας που δεν παραπέμπει σε ελεύθερες δημοκρατικές κοινωνίες, όπου λειτουργεί κράτος δικαίου, αλλά σε αυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Δεν ξέρω σε ποιούς απευθύνεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν λέει ότι ο ελληνικός λαός στις εκλογές θα δώσει την απάντηση στο ερώτημα “Δημοκρατία ή εκτροπή”.
Την άποψη ότι η Δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα κινδυνεύει τη συναντά κανείς μόνο στις εξτρεμιστικές θεωρίες του διαδικτύου και των social media αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών δεν είναι ούτε αγανακτισμένοι ούτε οργισμένοι με τη Δημοκρατία που έχουμε. Αλλα προβλήματα τους απασχολούν. Και προπάντων δεν διακατέχεται από αυτοκτονικές διαθέσεις για να αλλάξει την καλύτερη Δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους. Να τη βελτιώσουμε ναι, αλλά τρελοί δεν είμαστε για να την αλλάξουμε !
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλεσε τον κόσμο σε νέους αγώνες για τη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου, ξεχνώντας όμως ότι οι παλιοί αγώνες για το σκίσιμο και την κατάργηση των μνημονίων οδήγησαν στο κλείσιμο των τραπεζών, στις αυταπάτες και σε μία καταστροφική πολιτική που είχε ως αποτέλεσμα να παραλύσει η οικονομία.
Να δεχτούμε πως η πολιτική ζωή είναι από τη φύση της συγκρουσιακή. Κανένας δεν περιμένει μία προεκλογική περίοδο χωρίς εντάσεις και με τους πρωταγωνιστές να ανταλάσσουν ευχές και λουλούδια. Ωστόσο η πολιτική αντιπαράθεση έχει νόημα όταν αποδεχόμαστε τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού.
Και ένας βασικός κανόνας είναι ότι στην πολιτική υπάρχουν αντίπαλοι και όχι εχθροί που πρέπει να τους εξοντώσουμε.
Χρήστος Αλεξανδρής
