Μίλτος Κύρκος: «Δεν υπάρχουν πολιτικά γονίδια»

Ο Μίλτος Κύρκος, υποψήφιος με το Ποτάμι στις Ευρωεκλογές και γιος του Λεωνίδα Κύρκου,  μιλά στο in.gr για τη σχέση των επιτραπεζίων με την πολιτική, την απόφασή του να ασχοληθεί με τα κοινά, αλλά και τη βαριά πολιτική κληρονομιά που κουβαλάει.

Από τα επιτραπέζια και τις μινιατούρες στον προεκλογικό αγώνα για την Ευρωβουλή. Τελικά, η πολιτική είναι ένα παιχνίδι;

Όχι, όμως βλέπεις και στην πολιτική κάποιες συμπεριφορές παικτών αντίστοιχες με τα επιτραπέζια: Βλέπεις αυτόν που αλλάζει τους κανόνες όταν δεν τον συμφέρουν, αυτόν που κινείται χωρίς σκέψη, στην τύχη, ακόμη και αυτόν που εάν δεν μπορεί να νικήσει απλά χαλάει το παιχνίδι. Πως λέμε ότι παίζοντας με κάποιον μαθαίνεις πολλά για τον χαρακτήρα του; Ε, έτσι και με την πολιτική, παρακολουθώντας τη δράση των κομμάτων βλέπεις πολύ περισσότερα από το εάν διάβαζες τις διακηρύξεις και θέσεις τους.

Το πολιτικό γονίδιο βγήκε στην επιφάνεια με καθυστέρηση; Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τα κοινά;

Η αγωνία για το τι θα ψηφίσω στις εκλογές καθώς οι επιλογές των κομμάτων/κινήσεων της κεντροαριστεράς που στήριζα απομακρυνόντουσαν όλο και πιο πολύ από τον ορθολογισμό. Ήδη είχα γραφτεί στο Ποτάμι και όταν ο Θεοδωράκης μου πρότεινε να στηρίξω και με προσωπική έκθεση ένοιωσα ότι μόνο ο φόβος θα με κρατούσε πίσω. Τους φόβους μας τους πολεμάμε κάποια στιγμή, έτσι πήρα διαζύγιο με ορισμένα πράγματα και βούτηξα στο Ποτάμι ζωντανεμένος. Γονίδια πολιτικά δεν υπάρχουν, όμως συγκροτήθηκα από παιδί σε ένα περιβάλλον που οι λέξεις σύνθεση, ρεαλισμός, όραμα ήταν καθημερινές. Αυτά συνάντησα στο Ποτάμι.

Η «βαριά» πολιτική κληρονομιά είναι τελικά προίκα ή τροχοπέδη στον προεκλογικό σας αγώνα;

Είναι και τα δύο. Εύκολα σε απορρίπτουν εάν πιστέψουν ότι το μόνο που έχεις ή προβάλεις είναι ένα όνομα που κάποιος άλλος έχει κάνει αγαπητό. Από την άλλη όμως έχουν ένα κίνητρο να σε ακούσουν, να δουν εάν στέκεσαι και στα δικά σου πόδια. Πιστεύω πως παρά τη συμπάθεια που προκαλεί το επίθετό μου, όσοι βάλουν έναν σταυρό και σε μένα θα το κάνουν γιατί τους έπεισε ο μη ανταγωνιστικός τρόπος της ομιλίας μου, η χρήση των  επιχειρημάτων και η διαφορετική ματιά στην πολιτική διαδικασία. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί περισσότεροι θα ψηφίσουν το Ποτάμι γιατί πραγματικά δίνει τη μόνη σήμερα ελπίδα ανατροπής του παλιού σκηνικού. Εξ άλλου εκλέγουμε ευρωβουλευτές, δεν έχουμε εθνικές εκλογές και το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Τι είπαμε όμως παραπάνω; Κάποιοι προσπαθούν να αλλάζουν τους κανόνες εάν αυτό ταιριάζει με τα συμφέροντα τους...

Μπορεί ένας Έλληνας να κάνει τη διαφορά στην Ευρωβουλή ή τελικά είναι μια θέση άνευ ουσίας; Ποια είναι τα δικά σας σχέδια;

Στην Ευρωβουλή ψηφίζονται το 85% των νόμων που καθορίζουν τη ζωή μας. Όντως, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη - όμως εάν μέσα στην πολιτική του σκέψη κουβαλάει την πολιτική της αναζήτησης των ευρύτερων συνθέσεων ως απάντηση στα προβλήματα θα συναντήσει και άλλους που όλοι μαζί θα κάνουν τη διαφορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας μιλάει για την Ευρώπη που όλα τα κόμματα έχουν υποκύψει στον Μερκελισμό - με τέτοια λογική μια χούφτα "επαναστατών" δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Ή, από την άλλη πλευρά, εάν η σχέση με την Ευρώπη ορίζεται από το "δώσε μας τώρα να βγάλουμε τη χρονιά και βλέπουμε, μεταρρυθμίσεις next year!". Όμως, επειδή τα προβλήματα είναι τεράστια υπάρχουν τόσα μέτωπα που πρέπει ο ευρωβουλευτής να στηρίξει (αντίθεση Βορρά - Νότου, μεταρρυθμίσεων/συντήρησης, οικολογικής οπτικής/καταστροφής του περιβάλλοντος, ανεργίας, γραφειοκρατίας) που κάνουν την εκλογή ενός ευρωπαϊστή ευρωβουλευτή πάρα πολύ σημαντική. Ειδικά τώρα που αναμένεται ένα (μερικώς δικαιολογημένο) κύμα ευρωσκεπτικιστών στην Ευρωβουλή. 

Πώς αποτιμάτε το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών και πώς πιστεύετε ότι θα επηρεάσει το Ποτάμι;

Οι κομματικές επιλογές δεν περπάτησαν, η ΝΔ κατάφερε να χάσει τη μάχη των εντυπώσεων που παίζεται σε Αθήνα, Αττική και Θεσσαλονίκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του κατέβασε στενά κομματικούς υποψηφίους και συγκέντρωσε ποσοστά πολύ κατώτερα των τελευταίων εκλογών ακόμη και στην Αθήνα/Αττική που πέρασε στον επόμενο γύρο. Αυτό μας δείχνει ψηφοφόρους που επιλέγουν με τα δικά τους κριτήρια, πέρα από διλήμματα, για το που θα ρίξουν την ψήφο τους. Περιμένω στις ευρωεκλογές να συσπειρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι την ψήφο διαμαρτυρίας, μπορεί να βγει και πρώτο κόμμα αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πετυχαίνει τη δημοψηφισματική ανάγνωση των αποτελεσμάτων από την κοινωνία. Φυσικά κάθε κόμμα θα δηλώνει πάλι νικητής, τι είπαμε για τους κανόνες; Το Ποτάμι θα δοκιμαστεί γιατί κάθε νέα προσπάθεια αντιμετωπίζεται και με καχυποψία, έτσι και αλλιώς έχει ζωή μόνο 3 μηνών. Όμως πιστεύω πως το μήνυμα ελπίδας που δίνει για το ξεπέρασμα του παλιού σκηνικού όχι προτείνοντας μια νέα αυτοδυναμία αλλά προβάλλοντας ένα νέο τρόπο πολιτικής, αυτής των συγκλίσεων δίνει την καλύτερη απάντηση και για τη σταθερότητα αλλά και για την ανατροπή.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ