Η ατομική ευθύνη ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Βασανίζονται στα πρωινάδικα παρουσιαστές εκπομπών , λοιμωξιολόγοι , κυβερνητικοί παράγοντες και αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί με τις εικόνες συνωστισμού που παρατηρούνται στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας   και σε αλλες περιοχές της χώρας και ολοι ο καθένας απο την πλευρά του προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη αυστηρής τήρησης των μέτρων για να αντιμετωπιστεί η πανδημία και ταυτόχρονα της ανάγκης να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις για να μην καταστραφεί εντελώς η οικονομία και χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας .

Ολοι φάσκουν και αντιφάσκουν συνεχώς . Οι δημοσιογράφοι απο τη μια παρουσιάζουν τις εικόνες συνωστισμού  , ζητούν τη λήψη πιο αυστηρών μέτρων και απο την αλλη τοποθετούνται λέγοντας οτι πρέπει να δουλέψει και η οικονομία . Η κυβέρνηση παίρνει συνεχώς το ενα μέτρο πίσω απο το αλλο , αλλά στην πράξη αποδεικνύεται οτι δεν είναι εύκολο τα μέτρα αυτά να εφαρμοστούν με απόλυτη επιτυχία . Και η αντιπολίτευση το χαβά της . Θεωρεί αποτυχημένα ολα τα μέτρα χωρίς η ιδια να μας αποκαλύπτει τη μαγική συνταγή .

Ο κορωνοιός φαίνεται είναι μια νόσος που δεν χτυπά μόνο το ανοσοποιητικό σύστημα . Προκαλεί και προβλήματα στη σκέψη των ανθρώπων . Γενικά μας εχει μπερδέψει ολους . Ειδικούς και μη ειδικούς . Απο την αρχή φαινόταν οτι η εξίσωση αυτή ηταν τρομακτικά δύσκολο για να λυθεί , οσο μαθηματικές διάνοιες κι αν κυκλοφορούν στην χώρα . Το σύστημα είναι χαοτικό . Δεν μπορεί να ελεγχθεί οσα μέτρα κι αν πάρεις για τον απλούστατο λόγο οτι εχεις να κάνεις με εκατομμύρια συμπεριφορές . ''Ο δημοκράτης πολιτικός που θα καταπιαστεί να σχεδιάσει την οικονομική ζωή θα βρεθεί σύντομα με το δίλημμα , είτε να πάρει στα χέρια του δικτατορικές εξουσίες , είτε να εγκαταλείψει τα σχεδιά του '' εγραφε ο Φρίντριχ Χάγιεκ , απο τους διασημότερους οικονομολόγους , λάτρης της ατομικής ευθύνης και της ελευθερίας των ανθρώπων . Στις πρώην κομμουνιστικές χώρες , οι ποινές ηταν εξοντωτικές . Εφταναν μέχρι τη θανάτωση των παραβατών , για να αποδειχθεί τελικά οτι το δέλεαρ του παράνομου πλουτισμού ηταν ισχυρότερο απο το φόβο της τιμωρίας . 

Στην εποχή του κορωνοιού ακόμα και σε ενα καθολικό λοκντάουν πάντα θα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αναζητήσουν οι ανθρωποι την ελευθερία τους . Δεν γίνεται να υπάρχει ενας αστυνομικός δίπλα σε κάθε πολίτη για να ελέγχει την συμπεριφορά του . Είναι αδύνατον να παρακολουθήσεις και να ελέγξεις εκατομμύρια συμπεριφορές σε καθημερινή βάση . Ολοι το καταλαβαίνουμε αυτό . Υπάρχουν ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν . Απο την αρχή που ξέσπασε η πανδημία φαινόταν οτι η εξίσωση θα ηταν τρομακτικά δύσκολο για να λυθεί πετυχαίνοντας τα καλύτερα αποτελέσματα . Οσο μαθαίνουμε να ζούμε με τον ιό αυτό που αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη είναι οτι  το αποτελεσματικότερο μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας είναι η ατομική ευθύνη  . Οσο αυστηρά μέτρα και να πάρει η κυβέρνηση , οσες βαριές τιμωρίες κι αν προσπαθήσει να επιβάλλει , πάντα θα βρίσκεται πίσω στους στόχους που θέλει να πετύχει , διότι πάντα θα υπάρχει μια μικρή μειοψηφία που θα παραβιάζει τα μέτρα και θα λειτουργεί ως υγειονομική βόμβα μετάδοσης του ιού για ολους τους υπόλοιπους πολίτες που επιδεικνύουν πειθαρχημένη κοινωνική συμπεριφορά .  

Μήπως λοιπόν για να μην καταστραφεί εντελώς η οικονομία , θα επρεπε να γίνει μια μεγαλύτερη προσπάθεια απ'ολους για το σταδιακό ανοιγμα της οικονομίας με ταυτόχρονη αυστηρή τήρηση των μέτρων ; Διότι με την παράταση του λοκντάουν για εναν ακόμη μήνα , στην ουσία αυτοί που πάλι θα την πληρώσουν είναι η οικονομία και αυτοί που τηρούν σχολαστικά τα μέτρα . Οι παραβάτες που δημιουργούν τελικά το πρόβλημα δεν θα επηρεαστούν απο την παράταση του λοκντάουν . 

                                                                                                                                                                               Χρήστος Αλεξανδρής

                                                                                                                                                                                     Δημοσιογράφος