Αν δεν σπάσεις αυγά δεν κάνεις ομελέτα Δήμαρχε !

Θα κουραστούμε να ακούμε για συμμετοχικά μοντέλα, καινοτόμες προτάσεις και πρωτοποριακές ιδέες σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο.
Άλλοι υποψήφιοι ανακαλύπτουν το ζεστό νερό εν ετει 2014, άλλοι μιλούν για οράματα σε μια πτωχευμένη κατ’ ουσίαν χώρα και κάποιοι άλλοι παραγνωρίζοντας το έκτακτο των συνθηκών αραδιάζουν στην προεκλογική πολιτική αγορά ένα σωρό προτάσεις που για να γίνουν πράξη δεν θα μας εφταναν τρείς κρατικοί προϋπολογισμοί.
Προχθές ο Δήμαρχος Γιώργος Κοτρωνιάς  σε μια γεμάτη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου παρουσίασε το συμμετοχικό μοντέλο διακυβέρνησης του Δήμου. Πριν λίγες μέρες η Μαρία Αντωνίου μίλησε για ένα Δήμο που θα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με την κεντρική εξουσία διεκδικώντας πόρους.
Από το Σταυρό όπου περιόδευσε ο υποψήφιος Γιώργος Σαγιάς εξήγγειλε το μοντέλο  της «Ανοιχτής Δημαρχίας»  και ανακοίνωσε ότι  άμεσα  ο Συνδυασμός του θα λειτουργήσει  και  «Τράπεζα Ιδεών” όπου ο κάθε πολίτης θα μπορεί να καταθέσει τις  ιδέες  του για το μέλλον του τόπου.
Περιμένουμε να ακούσουμε  και τις προτάσεις του Νίκου Σταυρογιάννη, του Τάσου Χρονά και του Παναγιώτη Στασινού για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των προεκλογικών προγραμμάτων  και να βγάλουμε πιο ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα. Έχουμε την αίσθηση όμως ότι οι δημότες ζητούν πιο απλά πράγματα από τους πολιτικούς της Αυτοδιοίκησης . Έχουν μπουχτίσει κυριολεκτικά να ακούνε φουσκωμένα λόγια και δημεγερτικούς λόγους. Ζητούν πιο συγκεκριμένα πράγματα και μάλλον αδιαφορούν για τα γενικόλογα και τα αφηρημένα. Δεν τους συγκινούν πλέον οι φανφάρες  και οι βαρύγδουπες εξαγγελίες, τα πολλά “θα’’ και τα προεκλογικά πυροτεχνήματα περί συμμετοχικής και άμεσης δημοκρατίας.
Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όλα αυτά είναι θεσμοθετημένα και προβλέπονται από την εποχή του Καποδίστρια. Όμως όπως έχει πολλές φορές αποδειχτεί στην πολιτική ιστορία τα εκκωφαντικά συνθήματα διακινούνται συνήθως από  τους διαδηλωτές της ακινησίας που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα για να μην αλλάξει  στην ουσία τίποτα. Θέλουν απλά να συζητάνε τα προβλήματα χωρίς να τα λύνουν. Τα πιο ηχηρά  προεκλογικά συνθήματα την τελευταία εικοσαετία στην Ελλάδα ακούστηκαν από τα στόματα δύο πρωθυπουργών. Ήταν η περίφημη “επανίδρυση του κράτους” που υποσχέθηκε ο Καραμανλής και η πράσινη ανάπτυξη του Γιώργου Παπανδρέου. Το που οδηγηθήκαμε το ζούμε καθημερινά σήμερα και δεν χρειάζεται περαιτέρω αναλύσεις. Στην Ελλάδα οι πολιτικοί μας ταγοί ζητάνε συνεχώς από τους ψηφοφόρους περισσότερο χρόνο για να λύσουν τα προβλήματα, τα οποία δεν λύνονται γιατί εμείς δεν έχουμε σκοπό να τα λύσουμε.
Συμφωνώ και προσυπογράφω τις βασικές θέσεις του Δημάρχου Λαμιέων Γιώργου Κοτρωνιά για “το νέο μοντέλο τοπικής διακυβέρνησης’’ και για “τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών”. Έχω όμως μια απορία. Τι τον εμπόδισε αυτό το συμμετοχικό μοντέλο να το εφαρμόσει στην πράξη. Οι συμπολίτες μας με την ψήφο τους αν δεν κάνω λάθος του έδωσαν απεριόριστο χρόνο για να εφαρμόσει όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα που θέλησε να τα παρουσιάσει προχθές το βράδυ ως καινούρια και πρωτοποριακά. Και θα μπορούσε να το κάνει αν ηθελε χωρίς να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ. Για να είμαι μάλιστα απολύτως ειλικρινής τα προηγούμενα 16 χρόνια στη Λαμία εγώ τουλάχιστον δεν είδα  καμία διαδήλωση  να γίνεται ενάντια στην εφαρμογή του συμμετοχικού μοντέλου διακυβέρνησης. Αν ξέρει κάτι διαφορετικό ο Δήμαρχος ας μας πει ποιοι αντιστάθηκαν σ’ αυτή την πρότασή του να πάμε να τον …λιντσάρουμε. Εν κατακλείδι κανένα μοντέλο οσο συμμετοχικό κι αν είναι δεν είναι ικανό  να λύσει προβλήματα και να καλυτερέψει την καθημερινότητα των δημοτών στη πόλη. Αυτό που χρειάζεται είναι μια Δημοτική αρχή που θα παίρνει αποφάσεις χωρίς κατ’ ανάγκη να το συζητά με όλους, μια δημοτική αρχή που θα παίρνει αποφάσεις χωρίς να υπολογίζει το κακώς εννοούμενο πολιτικό κόστος (αυτό μας κατέστρεψε), μια δημοτική αρχή που δεν θα διστάζει να έρχεται σε σύγκρουση με τα μικροσυμφέροντα προκειμένου να εξυπηρετήσει το συμφέρον της πόλης και της κοινωνίας συνολικά. Διότι όπως λέει και μια παροιμία “αν δεν σπάσεις αυγά δεν κάνεις ομελέτα”.

Χρήστος Αλεξανδρής