Μία μαριονέτα

Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου

Μία μαριονέτα

Ένα πρωί
θα ανοίξω παραθύρια στη σιωπή,
να βγει η φωνή,
να μιλήσω για όλα εκείνα
που τρύπωσαν στην ψυχή μου.
Με ταξιθέτη την καρδιά,
σε θέσεις κρατημένες,
θα ανοίξω αυλαία.

Μονόπρακτο!

Θα τους αντέξω;
Πώς να σταθώ;
Πώς να μιλήσω;

Ξέρω μόνο να γελώ!

θα σύρω το κορμί μου στη σκηνή.
Μαριονέτα και τούτη τη στιγμή
τα σκοινιά μου να τραβάω.

Με γέλιο θα μιλήσω,
με κλάμα θα λυγίσω.
Γκριμάτσες και σιωπές
να τους ξανακερδίσω!

Μονόπρακτο
με μένα θεατή,
να παίζω κάθε σκηνή.

Μαριονέτα στη στιγμή,
Μαριονέτα στη ζωή,
μα όχι για πάντα εκεί.