ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ Ένας ιστορικός χώρος σε πλήρη εγκατάλειψη

«Μία είναι τελικά η αδηφάγα πανδημία
της ανθρωπότητας: ο πόλεμος»
       Ομήρου Ιλιάδα

Την Κυριακή στις 2 τρέχοντος, βρεθήκαμε στον Ιστορικό χώρο του Γοργοποτάμου. Κάτοικοι όλων των τριγύρω κοινοτήτων, των Πολιτιστικών Συλλόγων «Νεολαίας Γοργοποτάμου-η Ζωοδόχος Πηγή», «Νέου Κρικέλλου» και «Κουμαρτσίου», δήμαρχοι και κοινοτάρχες. Σκοπός η παρουσίαση του βιβλίου, «Ανυπότακτη Ψυχή» του Βασίλη Μαστρογιάννη.

Ένα έργο για τον βίο και τους αγώνες της μάνας του συγγραφέα, όταν στην ηλικία μόλις των 15 μετέφερε τις εκρηκτικές ύλες για την Ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου. Ένα νιόβγαλτο, ένα πεταρούδι, αβλάστητο κοριτσάκι, με χίλιους, μύριους κινδύνους έβαλε το κεφάλι του στο ντουρβά για να επιτευχθεί το μεγαλύτερο ιστορικό σαμποτάζ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου κατά των πετρόψυχων κατακτητών.

Μέσα σε εκείνο το θαμποβράδιασμα και του χιονιά, του παγωμένου Νοέμβρη, ένα πεταρούδι στυλαφτιάζεται μην τυχόν και την πάρουν είδηση, μην τυχόν και το μουλάρι χλιμιτρίσει , μην παραπατήσει και πάνε όλα χαμένα. Τα κατάφερε. Το ανδραγάθημα πέτυχε.  Ένα τιτάνιο, ριψοκίνδυνο έργο μιας 15χρονης Κουμαρτσιώτισας. Τα εκρηκτικά έφθασαν στην ώρα τους. Η Γέφυρα ανατινάχτηκε.

Όμως, σε εκείνον τον ανθρωποκτόνο εμφύλιο, ετούτη και η οικογένειά της λογίστηκαν κομμουνισταί. Τους κυνήγησαν, τους έκαψαν το σπίτι. Έμειναν ακεραμίδωτοι, άσπιτοι. Γνώρισαν φυλακές και εξορίες. Ανταμοιβή των πράξεών τους για την ελευθερία!  Η παρουσίαση του βιβλίου με το πιο πάνω γεγονός πραγματοποιήθηκε  στον ιστορικό, αιματοβαμμένο τόπο.

Σήμερα, αυτός ο εμβληματικός, ιστορικός και μαρτυρικός τόπος βρίσκεται σε μια πλήρη απαξίωση Σε κατάντια και αδιαφορία. Κάγκελα σπασμένα, βγαλμένα, πλάκες σπασμένες, καταστραμμένες,  το Μνημείο σε άθλια κατάσταση. Φέρνει πόνο στο μάτι σαν τον  κοιτάς. Τα ονόματα των αγωνιστών  σβησμένα. Το χορτάρι και τα σκουπίδια έχουν κατακλύσει τον εμβληματικό  τούτο χώρο.

Οι κερκίδες φτιαγμένες από ακατέργαστο τσιμέντο, που δύσκολα μπορεί να καθίσει ο επισκέπτης, Θα μπορούσαν να έχουν πλακοστρωθεί. Τα καδρόνια που είναι για το στέγαστρο περιμένουν το νάυλον  στη γιορτή του Νοέμβρη για να είναι ένα τέλειο τσαντίρι. Με ελάχιστα κεραμίδια θα ήταν σε μια αρμονία με το περιβάλλον.

Κάθε Κυριακή και γιορτή έρχονται επισκέπτες για να χύσουν ένα δάκρυ, να αφήσουν ένα λουλούδι  και να  αποτίσουν φόρο τιμής σε εκείνους τους ανδρόκαρδους  και στη μικρή την Βάια.

Το ποιος είναι υπεύθυνος δεν το γνωρίζω. Κάποιοι πρέπει να προβούν, άμεσα, στην αποκατάσταση και στον εξοραισμό του χώρου.  Είναι ντροπή, αυτός ο παγκόσμια γνωστός ιστορικός χώρος να βρίσκεται σε τέτοια απαράδεχτη , άθλια, ταπεινωτική  εικόνα.
                    
Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος
Δάσκαλος