Που χάθηκαν οι Ταχυδρόμοι;

Ανήκουστα πράγματα συμβαίνουν στα ΕΛΤΑ. Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα σχέδιο αποδόμησης των υπηρεσιών του Ταχυδρομείου με μεταθέσεις πτυχιούχων υπαλλήλων χωρίς αξιοκρατικά και κοινωνικά κριτήρια.
Φυσικά η κομματική και πελατειακή δημόσια διοίκηση δεν είναι δημιούργημα του μνημονίου. Χαρακτήριζε πάντα το ελληνικό κράτος ακόμη και στους πιο νευραλγικούς τομείς της λειτουργίας του. Αυτό που δεν φανταζόμασταν είναι ότι τα φαινόμενα αναξιοκρατίας και κομματισμού θα διαιωνιζόταν ακόμη και με την παρουσία της Τρόικας στην Ελλάδα.
Υποτίθεται ότι η δημόσια διοίκηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια λειτουργεί υπό την ασφυκτική εποπτεία επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Υποτίθεται επίσης ότι όλες αυτές οι “μεταρρυθμίσεις” που ανακοινώνονται κάθε τρείς μέρες από τους υπουργούς της συγκυβέρνησης αποσκοπούν να βελτιώσουν τη συνολική αποδοτικότητα των δημοσίων υπηρεσιών και να εκσυγχρονίσουν τη δημόσια διοίκηση κάνοντάς την πιο φιλική προς τους πολίτες.
Εάν όμως σε ένα κομμάτι της δημόσιας διοίκησης συμβαίνουν όλα αυτά που καταγγέλλονται από το Σωματείο Εργαζομένων για ποια αξιοκρατία και για ποια μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα μιλάμε στην Ελλάδα;
Θα μας ενδιέφερε να ακούσουμε και την άποψη της Διοίκησης για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συμβαίνει στα Ελληνικά Ταχυδρομεία σήμερα. Διότι κύριοι της κυβέρνησης άλλο πράγμα είναι η μεταρρύθμιση και εντελώς άλλο πράγμα η απορρύθμιση. Άλλο πράγμα είναι η οργάνωση και άλλο πράγμα η διάλυση. Για να συννενοηθούμε κάποτε σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να αποκαταστήσουμε και την πραγματική έννοια των λέξεων.
Δεν θα τα γράφαμε σήμερα όλα αυτά εάν δεν υπήρχε και ένα πιο ουσιαστικότερο ζήτημα σε σχέση με τα ΕΛΤΑ και τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών του Ταχυδρομείου. Ένα ζήτημα δημοκρατίας κατά την αποψή μας. Δυστυχώς με τις “μεταρρυθμίσεις” που έχουν γίνει στα Ελληνικά Ταχυδρομεία τα τελευταία χρόνια στο όνομα του εξορθολογισμού και της μείωσης του κόστους των υπηρεσιών του δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να διευκολύνει την κυκλοφορία και τη διανομή των ημερήσιων περιφερειακών εφημερίδων.
Φθάσαμε στο σημείο το κόστος διανομής της εφημερίδας μέσω των Ελληνικών Ταχυδρομείων να είναι ακριβότερο από την τιμή πώλησης  της εφημερίδας. Με την πρόοδο που έχει συντελεστεί στα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής φθάσαμε στο σημείο οι εφημερίδες που διακινούνται ακόμη μέσω Ταχυδρομείου να φτάνουν σε πολλά χωριά του νομού με μία μέρα καθυστέρηση. Θα επιτρέψουμε να θυσιαστούν  στο βωμό του οικονομικού κόστους οι  έννοιες της ελευθερίας της έκφρασης και της απρόσκοπτης ενημέρωσης των πολιτών;

Χρήστος Αλεξανδρής