Ένα διαφορετικό καλωσόρισμα στον Σταύρο Θεοδωράκη

H εκλογή του αρχηγού στο πολιτικό κέντρο εχει εθνικό ενδιαφέρον  και όχι μόνο κομματικό , δηλώνει  ο Περιφερειακός Συντονιστής για το Ποτάμι Στερεάς Ελλάδας Χαράλαμπος Ρήγας .  Το πολιτικό κέντρο στον 20ο αιώνα, σημειώνει ο κ. Ρήγας  ''ιστορικά αποτέλεσε το «κέντρο βάρους» εθνικών προσπαθειών, που με γενναίες μεταρρυθμίσεις «έχτισαν» θεσμούς στη χώρα''.

Το στέλεχος του Ποταμιού καλωσορίζει τον υποψήφιου για το ανοιχτό Πολιτικό κέντρο Σταύρο Θεοδωράκη, στη σημερινή του επίσκεψη στη Φθιώτιδα και αναπτύσσει ορισμένες  σκέψεις από την πλατφόρμα του πολιτικού φορέα που εκπροσωπεί .

''Δεν θέλουμε ένα κόμμα για να βολέψουμε τους κολλητούς μας.

Θέλουμε ένα κόμμα για να κυβερνήσουμε αύριο.

Mετά την γενναία  απόφαση της κυρίας Γεννηματά να αποδεχθεί την πρόταση που είχε κάνει πριν ένα χρόνο το Ποτάμι να  πάμε σε έναν εντελώς νέο φορέα, με εκλογή αρχηγού από την κοινωνία και όχι αυτό που ζητούσε  η κυρία Γεννηματά  τόσο καιρό την ένταξη του Ποταμιού στη ΔΗΣΥ λέγοντας: «ελάτε στη ΔΗΣΥ και μετά πάμε σε εκλογή αρχηγού» (Σταύρος Θεοδωράκης)

Εμείς όλοι στο ποτάμι   οραματιζόμαστε  έναν  νέο φορέα που θα  εμπεριέχει μεγάλη δόση νέου μαζί με λίγο καλό παρελθόν.

Πότε θα επαναστατήσουν οι συνεπείς; Αυτοί που αναζητούν τα αίτια της κρίσης και δεν τους αρκεί η μιζέρια και η κοινωνία χαμηλών προσδοκιών.

Το τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, που υπομένει με προσωπικό κόστος, την καθίζηση της χώρας, αλλά δεν υποκύπτει στις κραυγές  των  αντιμνημονιακών  και των  εθνολαϊκιστών;

Στα οκτώ χρόνια της κρίσης, ζούμε τον παροξυσμό του λαϊκισμού, της ανηθικότητας και του πελατειασμού χωρίς ντροπή. Την πικρή αυτή αλήθεια ασπάζονται  και οι πιο θερμόαιμοι συμπολίτες μας, που πίστεψαν τις απατηλές εύκολες λύσεις, τα «ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα.

Η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι, όποιος είναι διατεθειμένος να δουλέψει, θα πρέπει να μπορεί να βρει δουλειά, που θα του επιτρέπει να ζει βιώσιμα. Οι οικονομικοί μετανάστες θα επέστρεφαν εν μια νυκτί, αν διαπίστωναν ότι η χώρα θα παρείχε ένα φιλικό, σταθερό περιβάλλον για ιδιωτικές επενδύσεις.

Οι περισσότεροι θέλουν να πληρώνουν δίκαιους φόρους, αλλά δεν θέλουν να τους βλέπουν να πηγαίνουν χαμένοι. Ο εκνευρισμός των πολιτών φουντώνει κατά των φόρων, του (κομματικού) κράτους και των συνδικάτων, όταν περιμένουν στην ουρά μπροστά στο ανοιχτό γκισέ μιας δημόσιας υπηρεσίας και πίσω από το τζάμι οι υπάλληλοι φλυαρούν, σαν να μην τους βλέπουν.

Όλοι πιστεύουν ότι κάθε παιδί δικαιούται να λάβει ουσιαστική εκπαίδευση και κάθε νέος δικαιούται να πάει στο Πανεπιστήμιο, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας.

Όλοι πιστεύουν ότι δικαιούνται ένα σύστημα υγείας, που οι ασθενείς δε θα φέρνουν σεντόνια και γάζες από το σπίτι τους και που δεν θα αποκλείονται καρκινοπαθείς από ακτινοθεραπείες λόγω έλλειψης μηχανημάτων, την ίδια στιγμή που εξάγουμε γιατρούς.

Οι περισσότεροι θα συναινέσουν σε μια περιορισμένη σύνταξη, αν η αύξηση της απασχόλησης, ιδίως των νέων (των παιδιών τους ουσιαστικά) θα δημιουργήσει μια υγιέστερη διαγενεακή ισορροπία, που θα στηρίξει την δημιουργία οικογένειας.

Μπορεί μόνος του ο πολίτης να τα διαχειριστεί όλα αυτά; Όχι.

Μπορεί το κράτος να δώσει λύση για όλα; Και πάλι, όχι.

Ωστόσο, με μια αλλαγή στις προτεραιότητες με ένα συγκεκριμένο και κοστολογημένο πλαίσιο παρεμβάσεων μπορεί να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά .

Να αλλάξουμε όσα είναι δυνατόν, χωρίς να γκρεμίσουμε την χώρα.

Γι’ αυτό έχει εθνικό ενδιαφέρον – κι όχι μόνο κομματικό – η εκλογή του αρχηγού στο πολιτικό κέντρο. Το πολιτικό κέντρο στον 20ο αιώνα, ιστορικά αποτέλεσε το «κέντρο βάρους» εθνικών προσπαθειών, που με γενναίες μεταρρυθμίσεις «έχτισαν» θεσμούς στη χώρα.

Το μέλλον της χώρας ανήκει στις συμπράξεις και στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων για να πάψει η Ελλάδα να είναι ένα  χωριό στα νότια της Ευρώπης. Αποτελεί ζήτημα υπαρξιακής σημασίας για την ανάκαμψη της χώρας, ο σχηματισμός ενός νέου προοδευτικού σχήματος, ενός κοσμοπολίτικου ριζοσπαστικού κέντρου.

Ο κόσμος αλλάζει κάθε μέρα. Η συμμετοχή των πολιτών στην εκλογική διαδικασία θα αναδείξει τον αρχηγό και τις ιδέες που θα επικρατήσουν στην ελληνική κοινωνία. Θα ζήσουμε σε μια «ανοιχτή» ή σε «μια κλειστή» κοινωνία τα επόμενα χρόνια;

Ένα «ανοιχτό» κέντρο υποδέχεται όλους τους πολίτες, που ασπάζονται την αλήθεια, την αξιοκρατία και αντιστρατεύονται τις πελατειακές σχέσεις και το βόλεμα, την «παλιά» Ελλάδα.

Χρειαζόμαστε αλλαγή γενιάς και αλλαγή υποδείγματος στην πολιτική, για να αναδειχθούν οι πάρα πολλές δημιουργικές δυνάμεις της μεσαίας τάξης, μέσα από ένα ρεαλιστικό και γενναίο πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Διαφορετικά, ο υγιής, ο ευκατάστατος, ο «διαπλεκόμενος» ή απλώς ο τυχερός θα πλουτίσει περισσότερο και ο φτωχός, ο άρρωστος ή ο άτυχος δεν θα έχει που να στραφεί. Δεν είναι τρόπος αυτός να φτιάξουμε μια νορμάλ χώρα!

Επανάσταση σήμερα, είναι η εφαρμογή και η ολοκλήρωση της κανονικότητας!

Να εξασφαλίσουμε, δηλαδή, την κοινωνική συνοχή και να δημιουργήσουμε οικονομική ανάπτυξη με ευκαιρίες για όλους''.