Στον ίσιο δρόμο της Καμήλας ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Ρωτησαν κάποτε την Καμήλα τι προτιμά τον ανήφορο η τον κατήφορο και το σοφό αυτό ζώο απάντησε αφοπλιστικα : ''γιατί ίσιος δρόμος δεν υπάρχει ;'' Μέσα στην ερώτηση και την απάντηση αυτής της ιστορίας κρύβεται η πολιτική ,οικονομική και κοινωνική περιπέτεια της σύγχρονης Ελλάδας την τελευταία εικοσαετία .Αναζητώντας το δρόμο του εκσυγχρονισμού και του εξευρωπαϊσμού της ελληνικής οικονομίας μέσα από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις που κατέληγαν σε εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα   ,συχνά έχανε ''τον ίσιο δρόμο '' και χωρίς να το συνειδητοποιεί κάθε φορά ,  έμπλεκε σε αδιέξοδα και σε ψευτιδιλήμματα που έθετε το ίδιο το πολιτικό σύστημα στον εαυτό του ,κρατώντας ολόκληρη τη χώρα αιχμάλωτη ιδεοληψιων και δογματισμών  .Χωρίς καμία δόση υπερβολής χάσαμε μια ολόκληρη εικοσαετία βολοδέρνοντας μέσα σε έναν φαύλο κύκλο χαμένων ευκαιριών .

Αυτό το κενό της χαμένης εικοσαετίας επιχειρεί να καλύψει σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη . Κάνοντας  τις μεγάλες αλλαγές στο κράτος και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις  τις οποίες  , είτε  δεν θέλαμε , είτε δεν καταφέραμε να προωθήσουμε τα προηγούμενα χρόνια ,ζώντας πάντα με την εσφαλμένη πεποίθηση παραπλανημενων ανθρώπων ότι υπάρχει κάποια άλλη λύση . Εντελώς  διαφορετική από την προφανή που μας πρότειναν με τις εκθέσεις τους όλοι οι διεθνείς και ευρωπαϊκοί οργανισμοί .

Την δεκαετία του 2000 με την Ελλάδα μέλος της ευρωζώνης και της οικονομικής νομισματικής ένωσης αντί να προτάξουμε τη λύση της αυξησης της  ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας της οικονομίας ,οικοδομώντας ένα φιλοεπενδυτικο περιβάλλον ,ακολουθήσαμε το δρόμο της αύξησης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της υπερδιογκωσης του δημοσίου χρέους ,πιστεύοντας εντελώς εσφαλμένα ότι η οικονομία μας ήταν απολύτως θωρακισμένη μέσα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια .

Όταν αυτή η σιγουριά αποδείχτηκε μια μεγάλη αυταπάτη ,αντιδράσαμε επιρρίπτοντας τις ευθύνες της δικής μας απρονοησίας στους κακούς Ευρωπαίους , που ήρθαν για να υφαρπάξουν τα ''ασημικά'' της χώρας , με τη μέθοδο του μνημονίου .Χάνοντας ξανά ''τον ίσιο δρόμο της Καμήλας '' ,δεν διστάσαμε να διακινδυνεύσουμε ακόμα και την συμμετοχή μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια , αυτό που ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνηθίζει να αποκαλεί το ιστορικό ,θεσμικό και οικονομικό κεκτημένο της χώρας .

Κατά την άποψη μου οι ηγέτες που  σφράγισαν ,υπηρέτησαν και διαφύλαξαν αυτό το ιστορικό κεκτημένο ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που προνόησε για την ένταξη της χώρας στην Ευρώπη  , ο Ανδρέας Παπανδρέου με την προσπάθεια κοινωνικού  εκσυγχρονισμού ,  ο Κώστας Σημίτης με την ενταξη της χώρας στην ευρωζώνη και στο ενιαίο νόμισμα , αλλά και η κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου με τις  δυσάρεστες πολιτικές αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρει για να μείνει η χώρα στην Ευρώπη και να σταθεί η οικονομία στα πόδια της .