Ύστατο χαίρε στον Γιατρό και Άνθρωπο Γιάννη Δερβενούλα

Συγγενείς και φίλοι είπαν χθες, Τετάρτη, στον Μητροπολιτικό Ναό της Λαμίας, το ύστατο χαίρε στο γιατρό και άνθρωπο Γιάννη Δερβενούλα, έναν λαμπρό επιστήμονα, καταξιωμένο, με μεγάλη κοινωνική προσφορά και διεθνή αναγνώριση που “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών.

Ήταν ένας άνθρωπος που ασκούσε με αυταπάρνηση το λειτούργημα του ιατρού, διακρίθηκε για το ήθος του και ήταν έτοιμος να προσφέρει κάθε βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη.

Ήταν ένα από τα τρία παιδιά του διακεκριμένου ιατρού Γεώργιου Δερβενούλα - με την γνωστή Παθολογική Κλινική στη συμβολή των οδών Χαντζοπούλου και Λεωσθένους, στη Λαμία - και της Ευαγγελίας Γεμενή.

Ο Γιάννης Δερβενούλας αποφοίτησε με άριστα από το Γυμνάσιο Αρρένων Λαμίας και εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έλαβε τον τίτλο του ειδικού παθολόγου στην Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», ενώ συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Πανεπιστήμιο του Manchester του Ηνωμένου Βασιλείου, ολοκληρώνοντας την ειδικότητα της αιματολογίας.

Το μεσημέρι της Τετάρτης, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Λαμίας, τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία, ενώ η ταφή του έγινε στο Κοιμητήριο της Ξηριώτισσας.

Συγκίνησαν τα λόγια του γιου του, Γιώργου, που χαρακτήρισε τον πατέρα του μεγάλο οραματιστή, ενώ για τον επιστήμονα αλλά πάνω απ’ όλα για τον άνθρωπο Γιάννη Δερβενούλα μίλησαν ο επιστήθιος φίλος του, πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Φθιώτιδας, Νίκος Δασκαλόπουλος και ο εκπρόσωπος της Αιματολογικής Εταρείας Παναγιώτης Τσιριγωτάκης.

Στην εξόδιο ακολουθία παραβρέθηκαν ο πρώην υπουργός Οικονομικών και βουλευτής Φθιώτιδας Χρήστος Σταϊκούρας, ο Δήμαρχος Λαμιέων Θύμιος Καραΐσκος, ο πρώην Δήμαρχος Γιώργος Ντελής, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσαμαδιάς και πολλοί φίλοι του εκλιπόντος.

Ο επικήδειος του γιου του, Γιώργου Δερβενούλα

Κάποιος έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων και το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων που έχει συνάψει.

Η διαδρομή ή ακόμα καλύτερα οι διαδρομές του Γιάννη στηρίχθηκαν σε αυτό το αξίωμα.

Υπήρξε πάντοτε πολυσήμαντος και πολυδιάστατος.

Οραματιστής αλλά και ρεαλιστής.

Aνοιχτός αλλά και συνεσταλμένος.

Προσηλωμένος αλλά και ασυγκράτητος.

Άνοιξε τα φτερά του και έφυγε από τον τόπο που γεννήθηκε, για να αφουγκραστεί και να κατακτήσει τον κόσμο, για να γευτεί το άλλο και τον άλλον, για να υπερβεί και να ξεπεράσει.

Και σήμερα ο Γιάννης επιστρέφει εδώ - εδώ που ξεκίνησε.

Δεν ξέρω αν βρήκε ποτέ τη δική του Ιθάκη, αλλά είμαι σίγουρος ότι γνώρισε και κατέκτησε πολλές και όμορφες πολιτείες.

Καταξιώθηκε και αγαπήθηκε χωρίς να απαρνηθεί ποτέ τις χαρές της ζωής και το σεβασμό στο συνάνθρωπο.

Πάντα ασυμβίβαστος αλλά και γενναιόδωρος, στάθηκε με περηφάνια στο πλευρό των αδυνάτων.

Στρατεύτηκε και πίστεψε στους αγώνες τις γενιάς του, με ένταση και ανιδιοτέλεια.

Αρκετοί εδώ γνωρίζουν τις 2 μεγάλες αγάπες του πέραν της Αιματολογίας.

1. Γνωρίσαμε τον Καθηγητή Ιωάννη Δερβενούλα,

της πραγματικής αριστείας και της καινοτομίας.

Στον Ευαγγελισμό και τη ΒΠ,

τη Μονάδα Ερεύνης και των πρώτων Πλασμαφαιρέσεων στη χώρα.

Στο νεοσύστατο «Αττικό» και στη δημιουργία της Πρότυπης Μονάδας Μεταμοσχεύσεων και της Μονάδας Αιματολογίας.

Η διεθνής αναγνώριση και η επιστημονική επάρκεια.

Η ιστορία τον έχει ήδη κατατάξει στους πρωτοπόρους.

Για τον Καθηγητή Ιωάννη Δερβενούλα,

οι δεκάδες εξέχοντες προσωπικότητες του χώρου τα τελευταία 30 χρόνια σίγουρα θα έχουν να πουν πολλά περισσότερα.

2. Γνωρίσαμε επίσης τον Ιατρό Δερβενούλα,

έναν άνθρωπο που με αυταπάρνηση στάθηκε πάντα στο πλευρό των ασθενών του και των οικογενειών τους στις πιο κρίσιμες στιγμές. Οξύνους, προσιτός, ταπεινός, είχε την ικανότητα να εμπνεύσει και να σταθεί στο πλάι οποιουδήποτε. Αλλά και πάλι για τον Ιατρό Δερβενούλα, έχουν πολλά περισσότερα να εξιστορήσουν, οι χιλιάδες ασθενείς και οικογένειές τους, που με σεβασμό υπηρέτησε και αγκάλιασε.

3. Γνωρίσαμε επίσης το Δάσκαλο Γιάννη Δερβενούλα,

Που εκπαίδευσε με ζήλο χιλιάδες φοιτητές ιατρικής και νέους ιατρούς, αγκάλιασε γενιές αιματολόγων, καθοδήγησε και ενέπνευσε σε πλείστες επιστημονικές ενώσεις.

Αλλά και πάλι για όλα αυτά υπάρχουν άλλοι καλύτεροι από μένα, για να τα εξιστορήσουν. 

Όλες αυτές τις ιστορίες - κι άλλες πολλές -  

Οφείλουμε να τις διατηρήσουμε και να τις μοιραστούμε.

4. Εγώ εδώ σας ζητώ να θυμηθείτε έναν άλλο Γιάννη,

που εγώ δε γνώρισα ποτέ.

Τον Γιάννη ως παιδί,  όπου σε μία δύσκολη εποχή, έτρεχε – σκαρφάλωνε και έπαιζε στους δρόμους αυτής της πόλης,  που τόσα πολλά έχει περάσει και τόσα πολλά έχει προσφέρει.

Ένα παιδί που έπεφτε αλλά σηκωνότανε πάλι.

Ένα παιδί που μοιράστηκε και αγαπήθηκε,

‘Ενα παιδί που αναζήτησε με πείσμα την χαρά,

Αλλά και σχεδίασε το μέλλον και ονειρεύτηκε – όπως λέει και το άσμα –  «Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»

Αλλά σίγουρα γι’ αυτό το παιδί υπάρχουν άλλοι καλύτεροι από εμένα, να μεταφέρουν τις ιστορίες και να διατηρήσουν τις μνήμες.

Ο Τάσος, ο Νίκος και πόσοι άλλοι που δεν γνωρίζω και ίσως δεν είναι εδώ.

Αυτά που εγώ ξέρω, είναι ότι μέχρι το τέλος, ο Γιάννης δεν έχασε, και δεν πρόδωσε ποτέ αυτό το παιδί.

Γιατί για κάποιους ανθρώπους,

Η μόνη πατρίδα τους είναι τα παιδικά τους όνειρα,

και τα παιδικά τους χρόνια.

Επίσης,

Αν μας παρακολουθούσε,

Είμαι σίγουρος,

ότι κομψός και χαμογελαστός όπως πάντα,

Θα μας παρότρυνε να τιμήσουμε και να γιορτάσουμε τη Ζωή.