Υπάρχει ''εναλλακτική'' για τη ΛΑΡΚΟ ; (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Πριν δύο χρόνια τον Φεβρουάριο του 2020 με ψήφους 158 ''ναί'' και 140 ''οχι'' , η ελληνική βουλή ψήφισε την τροπολογία για τις ΔΕΚΟ που ανοιξε  το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της Λάρκο . Απο το βήμα της Βουλής τοποθετήθηκαν τότε για το φλέγον ζήτημα που απασχολεί εδω και δεκαετίες τη δημόσια συζήτηση , οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος , υπερψηφίζοντας οπως αναμενόταν την τροπολογία και οι βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης οι οποίοι  καταψήφισαν ,οπως επίσης αναμενόταν , την σχετική τροπολογία .

Δύο χρόνια μετά ακόμα συζητάμε για τη Λάρκο .  Και στις συζητήσεις που γίνονται σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο (το θέμα απασχόλησε χθες και το Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς ) , ολοι συμφωνούμε οτι για το αδιέξοδο της κρατικής βιομηχανίας υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες και κανένα κόμμα απο αυτά που κυβέρνησαν δεν μπορεί να τις αρνηθεί . Παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις  βουλευτών  , συνδικαλιστικών οργανώσεων , περιφερειακών συμβούλων και πολλών αλλων παραγόντων  , αναρωτιέμαι  που ηταν τόσα χρόνια ολοι αυτοί οι ''θρηνωδοί'' της απαξίωσης της βιομηχανίας , να προειδοποιήσουν για την οικονομική κατρακύλα της Λάρκο ; Κανείς δεν εβλεπε τα στοιχεία που εδειχναν εκτροχιασμό ; Κανείς δεν παρατηρούσε την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης να πέφτει και τα χρέη χρόνο με το χρόνο να αυξάνονται ;

Η αλήθεια είναι οτι η κρατική βιομηχανία  ολα αυτά τα χρόνια εμοιαζε με ασθενή ο οποίος αποφάσιζε να το σκάσει απο το Νοσοκομείο κάθε φορά που προγραμματίζονταν να κάνει εγχείρηση . Αναζητώντας την ιδανική λύση , ολες οι κυβερνήσεις αφησαν το πρόβλημα να κακοφορμίσει .

Ομως αυτό που ενδιαφέρει σήμερα τους εργαζόμενους δεν είναι να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω και να εξετάσουμε ποιοί εχουν τις μεγαλύτερες και ποιοί τις μικρότερες ευθύνες για τη χρεοκοπία της εταιρείας  .

Κυρίαρχα τους ενδιαφέρει η λύση του προβλήματος και εκεί θέλουμε να σταθούμε . Γιατί μια ρεαλιστική πολιτική που θέλει να αναμετρηθεί με τα προβλήματα εξελίσσεται σε δύο χρόνους . Στο τώρα και στο αύριο . Και εκείνο που θέλω να πω σεμνά και ταπεινά , είναι οτι αν υπάρχει κάποια λύση στο πρόβλημα της Λάρκο  , αυτή δεν είναι αλλη απο την τροπολογία της κυβέρνησης . Οχι γιατί είναι η καλύτερη και η σοφότερη . Αλλωστε δεν γνωρίζουμε αν θα είναι και αποδοτική γιατί δεν βλέπουμε και πολλούς επενδυτές να κόβουν βόλτες εξω απο τα γραφεία της εταιρείας , ανυπομονώντας να την αγοράσουν . Είναι η μοναδική λύση απλούστατα γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση . Αν υπήρχε θα την είχαμε ακούσει ολο αυτό το διάστημα που συζητιέται το θέμα . Και δεν είναι μικρό . Δυστυχώς το μόνο που ακούμε ολα αυτά τα χρόνια δεν είναι τίποτε αλλο απο  κραυγές , ξόρκια και συνθήματα .

Ωστόσο οι εργαζόμενοι που αγωνιούν για το μέλλον τους  δεν ψάχνουν παρηγοριά στα συμπονετικά λόγια των βουλευτών  της αντιπολίτευσης και των αυτοδιοικητικών παραγόντων . Και ουτε σε αυτή τη φάση τους ενδιαφέρει να αποδοθούν ευθύνες στο ενα ή το αλλο κόμμα . Γνωρίζουν αλλωστε πολύ καλά οι ιδιοι ποιοί , ολα αυτά τα χρόνια , τους ελεγαν αλήθειες και ποιοί καλλιεργούσαν αυταπάτες στην προσπαθειά τους να ψηφοθηρίσουν . 

Θα περιμέναμε επομένως απο τα κόμματα της αντιπολίτευσης να καταθέσουν το δικό τους σχέδιο διάσωσης της ΛΑΡΚΟ και να μην εξαντλούνται μόνο σε μια στείρα κριτική για τα λάθη που εγιναν στο παρελθόν και τα οποία οδήγησαν την κρατική βιομηχανία στην οικονομική χρεοκοπία .

Στην περίπτωση  της Λάρκο , δεν θέλουμε να αδικήσουμε κανέναν πολιτικό και καμία κυβέρνηση . Ολοι ηταν καλών προθέσεων , αλλά καταστροφικών αποτελεσμάτων !

                                                                                                                                                                        Χρήστος Αλεξανδρής

                                                                                                                                                                              Δημοσιογράφος