Δέκα Έλληνες – Τραγούδημα για το Εικοσιένα
του Δημήτρη Κ. Καραθεοδώρου
Τετρακόσια χρόνια τώρα
μέσα στης σκλαβιάς την μπόρα
έμαθα να ξαγρυπνώ.
Κι ήρθε η ώρα η μεγάλη
κράτος να γενώ και πάλι
κι απ’ τη νύχτα μου ξυπνώ.
Δέκα Έλληνες όλη η μαγιά σου
δύο σακούλια βόλια τ’ άρματά σου
Πολεμάρχοι του Σουλίου
Αγιομάρτυρες της Χίου.
Στης Τριπολιτσάς τη μάχη
στων Δερβενακιών τη ράχη
μάνιασα να πολεμώ.
Με Αϊ – Γιάννη Μακρυγιάννη
καριοφίλι – γιαταγάνι
έφτασα και να νικώ.
Δέκα Έλληνες όλη η μαγιά σου
δύο σακούλια βόλια τ’ άρματά σου
Τουρκοφάγοι του απείρου
Τροπαιούχοι του ονείρου.
Άγια Λαύρα κι Αλαμάνα
του ξεσηκωμού η μάνα
ήρθε, ήρθε Λευτεριά.
Μποτσαραίοι – Ανδρουτσαίοι
Διάκοι – Κολοκοτρωναίοι
όσιά μας κι ιερά.
Δέκα Έλληνες όλη η μαγιά σου
δύο σακούλια βόλια τ’ άρματά σου
Αρχαγγέλοι του Ηλίου
Διγενήδες υφηλίου.
Φως από το αλωνάκι
και το λιμνοκαλυβάκι
άστραψε σ’ όλη τη γη.
Έξοδος Μεσολογγίου
γκόλφι νέου Ευαγγελίου
δάδα αείφωτη πηγή.
Δέκα Έλληνες όλη η μαγιά σου
δύο σακούλια βόλια τ’ άρματά σου
Στρατοκόποι ηφαιστείου
Στρατολάτες μεγαλείου.
Δοξασμένο Εικοσιένα
και για σένα και για μένα
υπεγράφη απ’ το Θεό.
Εικοσπέντε του Μαρτίου
μέρα ελευθέρου βίου
άνοιξε τον ουρανό.
Δέκα Έλληνες όλη η μαγιά σου
δύο σακούλια βόλια τ’ άρματά σου
Ρήγα σάλπισμα Θουρίου
Μπουρλοτιέρηδες Κυρίου.
Οι στίχοι του παραπάνω κειμένου, αγαπητοί αναγνώστες, είναι διασκευή των στίχων του τραγουδιού “ΔΕΚΑ ΜΑΓΙΣΣΕΣ” του ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΒΒΙΔΑΚΗ, με εθνικό περιεχόμενο – μια στιχουργική αναδρομή στο ηρωικό Εικοσιένα της ύπαρξής μας.
Γιάννης Σαββιδάκης
Αν σας αρέσουν κάπως, αγαπητοί φίλοι, οι στίχοι αυτοί, αν σας πηγαίνουν στα δοξασμένα χρόνια του Εικοσιένα, χαρείτε τους, τραγουδήστε τους, φουλάρετε, γκαζώστε, σονάρετε, στονάρετε στις νότες της εξαίσιας μουσικής των “ΔΕΚΑ ΜΑΓΙΣΣΩΝ” του συνθέτη και τραγουδιστή ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΒΒΙΔΑΚΗ.
Καλλίφωνοι και κακόφωνοι, αηδόνια και ψαράκια, φωνακλάδες και ξεψυχισμένοι, σιγοτραγουδήστε τους παραπάνω στίχους των “ΔΕΚΑ ΕΛΛΗΝΩΝ” σιγοψιθυρίστε τους όλοι σας, φωνητικά σωστοί και άψογοι, παράφωνοι και φάλτσοι.
Τραγουδήστε τους όλοι σας, Έλληνες και φιλέλληνες, ντόπιοι και ξένοι, συγκάτοικοι και παρεπιδημούντες σ’ αυτήν εδώ την πόλη, όλοι σας της ημετέρας παιδείας, κοινωνίας, ιστορίας και εργασίας μετέχοντες τραγουδήστε τους παραπάνω στίχους και ξανατραγουδήστε τους με τη φωνή ή με το μυαλό ή την ψυχή σας.
Το καλεί η μέρα της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Νεκροί ήμασταν κι αναστηθήκαμε. Μας είχαν ξεγραμμένους από τον χάρτη του κόσμου μας και ξαναφτιάξαμε κράτος και ξαναδιδάξαμε Ελευθερία, Τέχνη και Πολιτισμό, με μια λέξη ξαναπροσφέραμε την Ελληνικότητα.
Αφηγηθείτε στα μικρά παιδιά το μεγάλο και αθάνατο παραμύθι του Εικοσιένα. Στα νέα ευζωνάκια της πατρίδας μας. Με τη φουστανελίτσα τους τη ζυγιασμένη, τα χρυσοκεντητά γιλέκα τους, τις ασπροδερέςκαλτσούλες τους, τα κόκκινα αλαφροπάτητα τσαρούχια τους με τα καρφιά στη σόλα και τη μυτούλα τους τη γυριστή, χρυσόχυτα κι ωραία με την ολόμαυρη φούντα τους στην κορφή, και το λεβέντικο φεσάκι τους το σαρακατσαναίικο, πάνω στο κεφαλάκι τους με τα σγουρά μαλλιά τους.
Αφηγηθείτε στα μικρά παιδιά, τους νέους ευέλπιδες της πατρίδας μας που ανεμίζουν χαρούμενα τις γαλανόλευκες χαρτένιες σημαιούλες του, αφηγηθείτε τους το μεγάλο και αθάνατο παραμύθι του Εικοσιένα με τους πατρικούς αγώνες, τις θυσίες και αξίες. Μιλήστε τους για τους ήρωες της Επανάστασης, τους μεγάλους, τους γενναίους, τους δυνατούς που είχαν σκοπό του ταξιδιού τους μόνο τ’ άστρα. Και πείτε τους όλη την καθαρή αλήθεια για το Εικοσιένα.
Χαρείτε και τραγουδήστε τούς παραπάνω στίχους και πάμε όλοι μαζί ενωμένοι μπροστά, για να συνυπάρξουμε, αν θέλουμε να υπάρξουμε. Ψιλοτραγουδήστε μαζί με τα παιδιά τους παραπάνω στίχους και υπερηφανευτείτε, καυχηθείτε για τη μεγάλη ώρα και στιγμή της Ιστορίας μας.
Μας εβασάνισαν οι άγριοι άνεμοι της νύχτας της δουλείας και το δένδρο της Ελευθερίας κλονιζόταν, τράβαγε να ξεριζωθεί. Τότε ήθελε βοήθεια. Αλλά ανάσαση καμιά. Τώρα όμως ενδυναμώθη πια, φτάνει η ισχύς του.
Υπερηφανευτείτε, καυχηθείτε, χειροκροτήστε, καμαρώστε τα παιδιά στις παρελάσεις και τονίστε τους ότι αυτήν την Ελευθερία δεν την βρήκαμε στον δρόμο. Η μύρτος είναι φύλλον ατίμητον και καλά τα κλαδιά τής κυπαρίσσου.
Υπερηφανευτείτε, καυχηθείτε, χειροκροτήστε, καμαρώστε, ανεβείτε ψηλότερα, θωρώντας τα άλογα τα ευγενή και τους παλικαράδες καβαλάρηδες που παρελαύνουν και πλαισιώνουν τους στίχους του τραγουδήματος (βλ. φωτογραφικό υλικό).
Άλογο μαύρο ή καράτικο (Ιωάν. Τασούλας),
Άλογο άσπρο και καφέ (παρδαλό), (Γεώρ. Παπασταμάτης)
Άλογο κόκκινο (Παναγ. Σταμέλος) (25-3-2015)
Άλογο κόκκινο (Ιωάν. Τασούλας)
Άλογο χρώματος σιδηρόψαρου (Ανδρ. Κάλλος) (25-3-2018)
Χαρείτε, χειροκροτήστε, καμαρώστε, κρατήστε την αναπνιά σας, σαν βλέπετε τα άλογα που άφησαν τα καραούλια τους και με τους επιδέξιους αναβάτες τους παρελαύνουν, διαβαίνουν θριαμβευτικά και υπερήφανα στον χώρο της παρελάσεως. Εισέρχονται στη Λεωφόρο Φαλάρων, στη στράτα της Παναγιάς Ροτόντας αξιωματικώς και αβιάστως. Και ο συγκεκριμένος κόσμος, το μέγα πλήθος των πανηγυριζόντων θεατών ξεσπά σε μύρια χειροκροτήματα. Αλαλαγμοί, απανωτά σφυρίγματα και ιαχές θριάμβου, ενθουσιασμού, χαράς και ικανοποίησης, ρίγη βαθιάς συγκίνησης από παντού, νικητήριες φωνές και μπιζαρισμένα “Μπράβο, Μπράβο” δονούν όλη την ατμόσφαιρα. Πεζούρα και καβαλαρία αδελφώνονται και μεταβάλλονται σε αήττητο ΕΝΑ. Πανδαιμόνιο και δυνατός χαμός για το απίστευτο χαρμόσυνο γεγονός, το υπέροχο θέαμα, τον πόλο έλξεως, την ατραξιόν, το μαγευτικό SUPEREVENT, έθιμο λαογραφικό ελληνικότατο από τα αρχαία χρόνια ώς τις μέρες μας από τον εορτάζοντα λαό μας. Αναστοχασθείτε ότι και ο δικός μας Αχιλλέας, ο ωκύς, ο βασιλιάς των Μυρμιδόνων, εγύμναζε, κατά τη λαϊκή μας παράδοση, τα άλογά του εδώ, στα αρχαία Φάλαρα, λίγο πιο πάνω από το σημερινό μας Πάρκο του Λαού και άντε και λίγο παραπάνω στις πηγές-βρύσες της Καρυάς.
Τιμήστε, υμνήστε, πλέξτε στεφάνους και καταθέστε τους στους τάφους των αγωνιστών του Εικοσιένα. Το καλεί η μέρα, ην εποίησε ο Κύριος.
Διαβαίνουν, περνάνε οι περήφανοι καβαλάρηδες με τα περήφανα φαριά τους, τα λαμπροστολισμένα, στη στράτα της Παναγιάς Ροτόντας και λες : “Σαν έτσι να ’τανε το Εικοσιένα που ζει και βασιλεύει χιλιόψυχο;” Και βλέπεις κάπου κάπου τα συμπαθητικά τα ζωντανά να ανασηκώνονται χορευτικά, να χρεμετίζουν αδιάκοπα, σαν να ’θελαν να ευχαριστήσουν τον κόσμο που τιμά με σεβασμό την Εθνική μας Επέτειο.
Ευχαριστούμε τα γλυκά τα αλογάκια και τους αντρειωμένους αναβάτες τους. Μας χάρισαν αντοχές, φυγή, απόδραση από τις τριβές της ζωής και την καθημερινότητας, μας κάναν να γελάσει το χειλάκι μας, πολλαπλασίασαν θαυμαστά τη φιλοπατρία μας.
Χορέψτε κι εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, το αλογάκι της καρδιάς σας και ζήστε το φωτεινό διάλειμμα στους σκοτεινούς καιρούς μας. Δώστε βιτσιά στο άτι σας να πάει σαράντα μίλια και ξαναδευτερώστε την να πάει κι άλλα τόσα.
Υπερηφανευτείτε, καυχηθείτε, χαρείτε, χορέψτε, γλεντήστε τρελά, με όλη τη θέρμη της ψυχής σας. Το τραγούδημα για το Εικοσιένα και οι επαναστατικές φωνές-κραυγές σας να φτάσουν ως τ’ αστέρια και τον ουρανό. Να πιάσουν τα πατήματα, να πιάσουν τα κερκέλλια/να δώσουν σείσμα βροντερό, να βγάλει μαύρα νέφη/να ρίξει χιόνια στα βουνά και τα νερά στους κάμπους./ Και στη γλυκιά Στυλίδα μας αμάλαγο χρυσάφι.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
-------------------------
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ
Ευχαριστούμε εγκαρδίως τον κ. ΖΑΡΟΓΙΑΝΝΗ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ, πρώην Αντιδήμαρχο του Δήμου Στυλίδας (επί Δημάρχου ΓΚΛΕΤΣΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ), πάντοτε δραστήριο, ακούραστο και εργατικότατο στα δημοτικά προβλήματα της πόλης μας. Ο Αντιδήμαρχος άφησε ισχυρό στίγμα πλούσιας προσφοράς, κατά τη διάρκεια της θητείας του, στην Ανατολική Φθιώτιδα. Και τώρα και πάλι φιλότιμος, φιλικός, δοτικός προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του στην ταυτότητα των αλόγων και των ιππέων τους. Στη φιλοτιμία του, του αντιγυρίζουμε και τη δική μας εκτίμηση, φιλία και αγάπη και του ευχόμαστε πάντοτε ακμαίος και δυνατός, υπερήφανος και ακατάβλητος σαν τα μεγαλοπρεπή αλογάκια με τους ικανούς και επιτήδειους ιππείς, τους νέους και θαυμαστούς γηγευτές των αλόγων, όπως εικονίζονται εντυπωσιακά στο φωτογραφικό υλικό μας.
Θερμές ευχαριστίες εκφράζουμε στην ΚΟΡΔΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, δημοσιογράφο, που με προθυμία, επιμέλεια, προσοχή και ενδιαφέρον έγραψε στον η/υ αυτήν την εργασία.
