Αγριεύουν τα πράγματα
Στο ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές έχει δημιουργηθεί μια βαβέλ δηλώσεων σχετικά με τη στάση του κόμματος από εδώ και πέρα. Ακούμε και διαβάζουμε διάφορα από τα στελέχη του αλλά άκρη δεν μπορούμε να βγάλουμε. Δεν έχουμε καταλάβει τι θέλουν και τι δεν θέλουν. Με τις δηλώσεις τους δημιουργούν μια πρωτοφανή σύγχυση για τις επόμενες κινήσεις του κόμματος. Ειλικρινά δεν έχουμε καταλάβει. Το ΠΑΣΟΚ είναι ή δεν είναι στην κυβέρνηση; Εφαρμόζουν μια συγκεκριμένη πολιτική η οποία και αποδοκιμάστηκε στις κάλπες και κατά συνέπεια θα πρέπει να κάνουν και οι ίδιοι την αυτοκριτική τους ή διαφωνούν με αυτή και θα πρέπει να διαχωρίσουν άμεσα τη θέση τους. Πρέπει να βγουν στον κόσμο και να το πουν καθαρά. Με το μπρος πίσω δεν πείθουν κανέναν, ούτε μπορεί να συνεχίσουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο με το επιχείρημα ότι “εφαρμόζουμε μια πολιτική την οποία δεν πιστεύουμε αλλά το κάνουμε για να σώσουμε τη χώρα’’. Δηλαδή όποιος διαφωνεί με αυτή την πολιτική τι είναι εχθρός της πατρίδας;
Στην πολιτική το βέβαιο είναι ότι πέφτει ξύλο, δεν μπορεί να είσαι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα. Οι πολιτικοί συντηρητικοί, σοσιαλιστές και αριστεροί καλούνται πάντα να επιλέξουν από ποιους προτιμούν να φάνε το ξύλο. Από τα νέα λαμόγια και τους οκνηρούς ή από τους έντιμους και εργατικούς; Στο όνομα της σωτηρίας της χώρας δεν μπορείς να αφήνεις ασύλληπτη την φοροδιαφυγή και να κόβεις από τον χαμηλοσυνταξιούχο το ΕΚΑΣ αδιαφορώντας για το αν μπορεί να επιβιώσει. Στο όνομα της σωτηρίας της χώρας δεν μπορεί να χαρατσώνεις όλους τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες και να τσακίζεις κυριολεκτικά τη μεσαία τάξη τιμωρώντας κυρίως αυτούς που τα προηγούμενα χρόνια πριν την κρίση ότι κατάφεραν να αποκτήσουν το απέκτησαν με την εργασία τους και τον ιδρώτα τους. Δεν μπορεί το έπαθλο για τη σωτηρία της χώρας να είναι η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, η δραματική επιδείνωση του βιοτικού του επιπέδου, η κοινωνική εξαθλίωση των αδύνατων στρωμάτων, η περιθωριοποίηση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι εκσυγχρονίζεις τη χώρα και εξυγιαίνεις τα δημόσια οικονομικά της διαλύοντας τις βάσεις της οικονομίας και της κοινωνίας.
Δεν μπορείς να θυσιάζεις μια ολόκληρη γενιά την οποία καταδικάζεις στην φτώχεια, την ανεργία και την ισόβεια ανασφάλεια και εσύ να πανηγυρίζεις και να διαφημίζεις πρωτογενή πλεονάσματα. Τι πάει να πει ότι ο τόπος δεν αντέχει άλλη λιτότητα. Πως μεταφράζεται αυτό στην πράξη. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει εκτός από αναγνώριση μιας αποτυχημένης συνταγής και αλλαγή κατεύθυνσης; Διότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την εφαρμογή μιας αποτυχημένης πολιτικής με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα πετύχει. Η ωμή αλήθεια που πρέπει να παραδεχτούν τα στελέχη του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ που έχουν συνηθίσει τα τελευταία 15 χρόνια να βρίσκονται αγκαλιά με την εξουσία την οποία δεν εγκαταλείπουν ακόμη και σε συνθήκες ιδεολογικής και πολιτικής χρεοκοπίας είναι ότι η σωτηρία της χώρας έγινε με έναν άγριο τρόπο. Μέσα σε συνθήκες κοινωνικού καννιβαλισμού με τεράστιες κοινωνικές αδικίες, με την πλήρη αποδόμηση του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου και με τεράστιες ανισότητες στις θυσίες και στην κατανομή των βαρών. Στο όνομα της σωτηρίας της χώρας εξαπολύθηκε μια άνευ προηγουμένου ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας και της παραγωγής με άγρια φορολογία και αιματηρές περικοπές εισοδημάτων με ισχυρές μειοψηφίες να διατηρούν προνόμια και την κοινωνική πλειοψηφία να συσσωρεύει ζημιές και δυστυχία. Γι’ αυτό το ζήτημα ποιος θα μιλήσει στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ;
Χρήστος Αλεξανδρής
