Άνοιξε Κερκόπορτα; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε κάνει μία δήλωση λέγοντας ότι η έκβαση του πολέμου θα κριθεί στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών. Οι εξελίξεις φαίνεται να τον δικαιώνουν. Η ενεργειακή κρίση εξελίσσεται σε εφιάλτη για όλες τις χώρες της Ευρώπης. Οι επιπτώσεις του πολέμου επηρεάζουν βαθύτατα όλες τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ ο Γραμματέας του Οργανισμού μίλησε για το χειμώνα της κοινωνικής δυσαρέσκειας, ενώ την ίδια ώρα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκφράζει φόβους για κοινωνικές εξεγέρσεις, εάν δεν αντιμετωπιστεί γρήγορα και αποφασιστικά το ενεργειακό πρόβλημα. Ωστόσο παρά τους κινδύνους που είναι προ των πυλών και τα προβλήματα που διογκώνονται οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν καμία αισιοδοξία.
Οι εικόνες με τους χιλιάδες διαδηλωτές στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και οι μεγάλες διαφωνίες μεταξύ των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης για το πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έχουμε μπροστά μας βαρυχειμωνιά. Όταν η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, που είναι η Γερμανία, αποφασίζει να πετάξει στη θάλασσα την αλληλεγγύη, αυτοί που πρέπει να ανησυχούν περισσότερο είναι οι πιο αδύναμες οικονομίες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Ελλάδα.
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω λοιπόν. Αυτό μας λένε οι Γερμανοί. Ότι, δηλαδή, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν και να στηρίξουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά μπροστά στον ενεργειακό τυφώνα, που σαρώνει όλες τις οικονομίες της Ευρώπης, θα σωθούν και θα επιβιώσουν.
Οι υπόλοιποι που δεν θα καταφέρουν να προσαρμοστούν σε αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες και σκληρές οικονομικές συνθήκες θα πεθάνουν, για να θυμηθούμε και την κυνική δήλωση ενός δικού μας κυβερνητικού στελέχους.
Οι ευρωπαίοι πολίτες όμως, που απογοητεύονται από τη στάση της Γερμανίας και την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά να δώσει ισχυρές απαντήσεις στο μεγάλο ενεργειακό πρόβλημα που έχει προκύψει, ευλόγως μπορούν να αναρωτηθούν. Αν έτσι είναι η κατάσταση και μόνο οι ισχυρές οικονομίες μπορούν να επιβιώσουν γιατί χρειαζόμαστε την Ευρώπη ;
Πριν μία δεκαετία, περίπου, όλη η Ευρώπη ανησυχούσε για το Grexit. Λίγα χρόνια αργότερα όλη η Ευρώπη συγκλονίστηκε από το Brexit. Mήπως σήμερα όλοι προβληματίζονται για την επιστροφή σε μία ισχυρή και ανεξάρτητη Γερμανία που ενδιαφέρεται μόνο για τη δική της οικονομία, χωρίς να νοιάζεται για την τύχη των υπολοίπων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ;
Tο λάθος που κάνει ο Γερμανός είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται αυτό που είχε πει κάποτε ένας εκ των ιδρυτών της ευρωπαϊκής Ένωσης. Ότι δηλαδή “υπάρχουν δύο τύποι ευρωπαϊκών χωρών: Αυτές που είναι μικρές και το γνωρίζουν και αυτές που είναι μικρές και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει”.
Η αλήθεια σήμερα είναι ότι η Ευρώπη χρειάζεται τη Γερμανία αλλά και η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη. Το παράδειγμα της Ελλάδας επιβεβαιώνει πλήρως αυτόν τον ισχυρισμό.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε το ευρώ οι γερμανικές εξαγωγές προς τη χώρα μας τριπλασιάστηκαν.
Το ίδιο συνέβη και με τις άλλες οικονομίες με αποτέλεσμα τα ελλείμματα των χωρών του Νότου να μετατρέπονται σε θηριώδη εμπορικά πλεονάσματα για τη γερμανική οικονομία. Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε ως ένας συνεταιρισμός κρατών-μελών προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα όλων των μελών και όχι μέσα σε αυτόν το συνεταιρισμό να κερδίζει ένας και να χάνουν όλοι οι υπόλοιποι.
Έχουμε ανάγκη την Ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι τη γερμανική Ευρώπη, όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν στις αναλύσεις και τους προβληματισμούς που υπάρχουν για το μέλλον της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Ας μην ανοίξει επομένως η Γερμανία με τη στάση της την Κερκόπορτα στην Ευρώπη.
Χρήστος Αλεξανδρής