Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΦΤΙΑΣΙΔΩΜΑΤΑ

Του ΘΑΝΑΣΗ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗ
Δρ. Οικονομ/γος – π. Πανεπ/κός Συγγραφέας  
a.frontistis@gmail.com

Όλοι, λίγο-πολύ, είμαστε εξοικειωμένοι με τον όρο «πολιτική» και πιθανολογώ πως όλοι γνωρίζουμε ότι πολιτική είναι αυτό που υποτίθεται ότι κάνουν ή με το οποίο ασχολούνται οι πολιτικοί. Αν όμως διερωτηθούμε τι σημαίνει αυτός ο όρος, μάλλον θα δυσκολευτούμε. Άλλωστε, έχουν δοθεί πολυάριθμοι ορισμοί, πολλές φορές αντιτιθέμενοι μεταξύ τους και η αναζήτηση του σωστού ορισμού οδηγεί σε αδιέξοδο. Όσο και να φαίνεται απλό, εντούτοις με το νόημα της πολιτικής έχουν ασχοληθεί και πολλοί και σπουδαίοι. Από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μέχρι τον Μαρξ, αλλά και πολλούς άλλους φιλόσοφους, επιστήμονες και Ακαδημαϊκούς.

Η πολιτική αποτελεί γνωστικό αντικείμενο πανεπιστημιακών σπουδών σε όλο τον κόσμο. Τόσο σπουδαίο αντικείμενο θεώρησης φαίνεται να είναι, που, μάλιστα, ασχολείται μ’ αυτό και η φιλοσοφία και υπάρχουν και Πανεπιστημιακά προγράμματα  πολιτικής φιλοσοφίας, που καταπιάνονται και διδάσκουν και την πολιτική φιλοσοφία.

Ένας πρακτικός ορισμός της πολιτικής με ευρύτερη χρήση είναι ότι πολιτική είναι το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και των μεθόδων και διαδικασιών που ακολουθούνται μέσω των οποίων ομάδες ανθρώπων οργανώνονται και λειτουργούν προκειμένου να πετύχουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο και το μικρότερο δυνατό κόστος τους σκοπούς που επιδιώκουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων. Από τον ορισμό αυτό ενδέχεται να προήλθε και η ιδιότητα ή το επάγγελμα του πολιτικού.

Αν όμως προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τον ορισμό της πολιτικής σήμερα θα διαπιστώσουμε άλλες της διαστάσεις στην πρακτική της. Η πολιτική σήμερα υποτάσσεται πλήρως στις απαιτήσεις του εξουσιαστικού συστήματος, όπως και οι πολιτικοί. Με αποτέλεσμα οι ηθικές και κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής να παίζουν έναν εντελώς δευτερεύοντα έως ανύπαρκτο ρόλο.

Οι πολιτικοί σήμερα επιλέγονται για να υπηρετούν τους στόχους μιας  περιορισμένης ελίτ δισεκατομμυριούχων οι οποίοι κατέχουν κα νέμονται πολύ πάνω από το μισό του παγκόσμιου πλούτου.

Για παράδειγμα, όπως έχει δημοσιευθεί πρόσφατα, 6 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν τον μισό πλούτο των ΗΠΑ, ενώ οι 3000 πιο πλούσιοι δισεκατομμυριούχοι διεθνώς αύξησαν τον πλούτο τους κατά 6,5 τρις δολάρια την τελευταία δεκαετίας, σύμφωνα με την OXFAM. Η συσσώρευση πλούτου συνεχίζεται και η συγκέντρωση ισχύος αντίστοιχα. Οι πλουτοκράτες πλέον διεκδικούν την πολιτική δύναμη να αποφασίζουν οι ίδιοι, άμεσα, με την άμεση, δηλ. εμπλοκή τους στην διακυβέρνηση, το άνοιγμα της ψαλίδας του πλούτου ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.

Το κράτος είναι πλέον φέουδο των ολίγων, αλλά τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι πολλοί. Μπροστά λοιπόν στην συσσώρευση πλούτου, όλες οι άλλες παράμετροι της πολιτικής ωχριούν, έως και δεν υπάρχουν. Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν με το νέο Πρόεδρο ένα τέτοιο παράδειγμα, το οποίο μάλιστα θεωρούν και εξαγώγιμο και πιέζουν άλλες χώρες να το εφαρμόσουν!  Η πρόσφατη Σύνοδος του ΝΑΤΟ, που με φωτεινή και μόνη  εξαίρεση την Ισπανία, ψήφισε το 5% του ΑΕΠ για δαπάνες εξοπλισμών που ζήτησε ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι προοίμιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Έπεται λοιπόν συνέχεια…