Δημοκράτες και Νεοδημοκράτες !

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

Αναταράξεις στο εσωτερικό των κομμάτων στα δεξιά και στα αριστερά του κυβερνώντος κόμματος προκαλεί η προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία. 

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό η νέα μεταγραφή της Νέας Δημοκρατίας κάνουν θραύση τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Την ώρα που ο πρωθυπουργός καλωσόριζε με τα καλύτερα λόγια τον πρόεδρο των Δημοκρατών Ανδρέα Λοβέρδο λέγοντας ότι «η Νέα Δημοκρατία κρατά ανοιχτές τις πόρτες της σε κάθε δύναμη που πιστεύει στην ισχυρή, σύγχρονη, δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα», τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έβγαζαν χολή για το πρώην στέλεχος και υπουργό  που έχει τη δική του διαδρομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας με τα θετικά και τα αρνητικά.

Κατ’ αρχήν σε καμία περίπτωση δεν είναι μία κίνηση που μπορεί να προκαλέσει την οποιαδήποτε έκπληξη. Άλλωστε όσοι παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα δεν εκπλήσσονται από αυτές τις μετακινήσεις γιατί απλούστατα έχουν ζήσει τα πάντα.

Διασπάσεις κομμάτων, αποχωρήσεις και διαγραφές στελεχών, ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και μετακινήσεις στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο, έχουν γίνει πλέον ρουτίνα.

Σε ένα πολυσσυλλεκτικό κόμμα, όπως θέλει να είναι η Νέα Δημοκρατία, οι διευρύνσεις αυτές μπορούν εύκολα να δικαιολογηθούν από τη στιγμή που ο πολιτικός που προσχωρεί, συμφωνεί με πολλές από τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του κόμματος που αποφασίζει να ενταχθεί.

Μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ απώλεσε τη δυναμική της εξουσίας, όταν δεν μπόρεσε να διατηρήσει την πολυσυλλεκτικότητά του ως κόμμα εξουσίας. Μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και την εκλογή του Κώστα Σημίτη στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε ένας ιδιότυπος εμφύλιος με ιδεολογικά χαρακτηριστικά.

Ήταν η μάχη ανάμεσα στους ''εκσυγχρονιστές'' και τους ''λαϊκιστές'' που άνοιξε ένα μεγάλο χάσμα ιδεολογικό και πολιτικό μέσα στο ΠΑΣΟΚ, ένα ρήγμα που δεν γεφυρώθηκε ποτέ, ακόμη και μετά την απώλεια της εξουσίας.

Ένα χάσμα που έγινε βαθύτερο στα χρόνια των μνημονίων.

Όλοι θυμούνται τι είχε ακούσει ο Γιώργος Παπανδρέου από τα ίδια τα στελέχη του όταν επιχείρησε να εντάξει στο κόμμα δύο πρώην υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας, τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τον Στέφανο Μάνο. Κατηγορήθηκε, ότι φλερτάρει με τον νεοφιλελευθερισμό της δεξιάς. Φαντάζομαι ότι ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί από τους νεοδημοκράτες “σοσιαλδημοκράτης”, επειδή υποδέχεται εγκαρδίως στελέχη του πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικού μπλοκ του ΠΑΣΟΚ που τα τελευταία χρόνια ήταν ''υπό διωγμό'' από το κόμμα τους. Άλλωστε η κυριαρχία του Μητσοτάκη στο χώρο του κέντρου είναι αυτή που χάρισε τα τελευταία χρόνια στη Νέα Δημοκρατία δύο μεγάλες εκλογικές νίκες. Στις εθνικές εκλογές του 2019 και του 2023.

Υπάρχει ομως και κάτι πιο σημαντικό. Είναι βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα ειπωθούν και θα γραφτούν πολύ περισσότερα για την μεταγραφή Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία.

Ανεξάρτητα όμως από την όποια άποψη μπορεί να έχει ο κάθε πολιτικός και ο κάθε πολίτης για τη διεύρυνση που επιχειρεί, με επιτυχία είναι αλήθεια, τα τελευταία χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο κόμμα του, η προσχώρηση του κόμματος των “Δημοκρατών” στη Νέα Δημοκρατία είναι ένα γεγονός που μας δίνει την ευκαιρία να βγάλουμε και κάποια χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα για τον κομματικό ανταγωνισμό στην Ελλάδα, όπως αυτός εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια μέσα απο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.

Ζούμε μια μεγάλη ανατροπή στον κομματικό ανταγωνισμό και μια βαθύτερη αλλαγή σε επίπεδο ιδεών και αντιλήψεων. Στο όνομα της τεχνητής πόλωσης επιχειρούν κάποιοι επαγγελματίες πολιτικοί να πείσουν τον κόσμο ότι μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας υπάρχουν χαώδεις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές και ότι επί της ουσίας μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους, ενώ αυτό που αντιλαμβάνονται οι πολίτες είναι ότι τα δύο αυτά κόμματα έχουν μια κοινή βάση σκέψης σε όλα τα μεγάλα ζητήματα της εποχής.

Αν κάποιοι επιθυμούν να κάνουν κανόνα της πολιτικής ζωής τον σκληρό κομματικό ανταγωνισμό της δεκαετίας του ‘80 πολώνοντας επικίνδυνα το κλίμα, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, καλόν είναι να αλλάξουν ρότα και να προβληματιστούν περισσότερο με τις δημοσκοπήσεις.

Ο καθηγητής Ρωμανός Γεροδήμος είχε πει πριν χρόνια ότι «ο σοσιαλδημοκρατικός εκσυγχρονισμός και η φιλελεύθερη μεταρρύθμιση δεν είναι αντίπαλοι αλλά τμήματα της ίδιας φιλοευρωπαϊκής, μεταρρυθμιστικής, προοδευτικής κεντρώας ιδεολογίας». Και σήμερα βλέπουμε ότι στον ευρύτερο χώρο του κέντρου μπορούν να συνυπάρξουν μέσα στο ίδιο κόμμα οι φιλελεύθεροι δεξιοί με τους εκσυγχρονιστές υπουργούς του Σημίτη !