Δημοκρατία

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπρας

Στις 23 Ιουλίου 1974 η επτάχρονη δικτατορία της 21ης Απριλίου, υπό το βάρος της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, κατέρρευσε. Οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας, επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας» τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου. Από την ημέρα αυτή αρχίζει η εποχή της «Μεταπολίτευσης».
49 χρόνια Δημοκρατίας. 49 χρόνια που το ελληνικό κράτος αγωνίζεται, μέσα από ανακατάταξεις, κομματικές ιδεολογίες, συγκρούσεις και υπερβολές να σταθεί στα πόδια του με μια ευρωπαϊκή προοπτική, αφήνοντας πίσω το μετεμφυλιακό στίγμα και διάφορες ιδεοληψίες, που συχνά το κρατούσαν δέσμιο και μετέωρο. Τα κατάφερε;
Το βέβαιο είναι ότι διανύουμε μία περίοδο ομαλότητας ως προς τον κοινοβουλευτισμό. Η δημοκρατία ως λαϊκή κυριαρχία με τους θεσμούς της λειτουργεί, με πολλά προβλήματα διαχείρισης ή συνεννόησης, αλλά λειτουργεί.
Το βέβαιο είναι ότι δεν υφίσταται το πολεμικό σκηνικό προγενέστερων ετών και επικρατεί ένα ειρηνικό κλίμα στο εσωτερικό, με την μορφή βεβαίως της υγιούς αντιπαράθεσης σε δημοκρατικά πλαίσια, τα μίση του παρελθόντος έχουν λειανθεί, ενώ στο εξωτερικό οικοδομήθηκαν σχέσεις συνεργασίας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, με εξαίρεση την Τουρκία που ακολουθεί την πάγια τακτική του αναθεωρητισμού, η οποία, όμως, υπό την πίεση και του διεθνούς παράγοντα έχει περιοριστεί και επικρατεί μία εύθραυστη ισορροπία στην περιοχή.
Το βέβαιο είναι ότι ο πολίτης ζει σε περίοδο ειρήνης και δεν υπάρχει ο φόβος του παρελθόντος για πολιτική αστάθεια ή επικράτηση ακραίων θέσεων. Το πολίτευμα είναι οχυρωμένο και τα πιθανά αδιέξοδα αντιμετωπίζονται θεσμικά και νομικά.
Άρα, είναι όλα καλά και ανθηρά; Αυτά τα 49 χρόνια κύλησαν απροβλημάτιστα και ευτυχισμένα; Κάθε άλλο. Τούτη η δημοκρατία διήλθε από δύσκολες ατραπούς και καταστάσεις, αντιμετώπισε πολλαπλά προβλήματα, στάθηκε μπροστά σε αδιέξοδους δρόμους, πισωγύρισε, επανεκκίνησε, αναθεώρησε. Συχνά ο πολίτης ένιωσε και νιώθει ανασφάλεια στην καθημερινότητά του, στην εργασία του, στην προοπτική του. Τούτη η δημοκρατία διήλθε μέσα από κρίσεις (οικονομική, οικολογική, πολιτισμική, κοινωνική). Ήταν ασαφής εν πολλοίς στην κατανομή αρμοδιοτήτων, ολιγώρησε απέναντι σε επερχόμενους κινδύνους και δεν είχε σαφή προγραμματισμό και σχεδιασμό στην αντιμετώπιση κρίσεων.
Η ευθύνη των κυβερνώντων σε κάθε βαθμό εξουσίας αυτά τα 49 χρόνια είναι αναντίρρητη.
Ο τεχνολογικός γαργαντούας άλωσε το πνεύμα και την ψυχή των ανθρώπων, ιδιαιτέρως των νέων, που νιώθουν την αβεβαιότητα και την αγωνία για το μέλλον.Κυριάρχησε ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός , η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο και η περιχαράκωση του ανθρώπου. Αυτά τα 49 χρόνια η κοινωνία έγινε πιο υλιστική, ενώ ο πολιτισμός διευρύνθηκε με καινούργια αγαθά που συχνά δεν τον προωθούσαν αλλά τον υποβάθμιζαν. Αξίες κατέρρευσαν και στο βωμό του εξευρωπαϊσμού αλλοιώθηκε η ταυτότητα του Έλληνα.
Αναμφίβολα, τα προβλήματα είναι πολλά. Είναι επιτακτική η ανάγκη να αλλάξει η νοοτροπία της εξουσίας και των πολιτών. Είναι αδήριτη η ανάγκη να αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και να αποκτήσουμε συλλογική συνείδηση. Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί σε αγαστή συνεργασία, με κριτική σκέψη και χωρίς παρωπίδες, μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας και μακριά από πάθη, μίση ή ανούσιες αντιπαραθεσεις να διεκδικήσουμε μια καλύτερη και πιο ουσιαστική ζωή για μας και τα παιδιά μας!