Χρονογράφημα: Αναρχίας δε μείζον ουκ έστιν κακόν

του συνεργάτη μας
Φοίβου Ιωσήφ

Άκουσον, άκουσον τι βλακείες έλεγε ο Σοφοκλής. Δεν λέω, είναι κακό η αναρχία αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο, η άνοδος της τιμής της κεφαλογραβιέρας. Έχει σήμερα δεκαοχτώ ευρώ το κιλό και αύριο πάει στα είκοσιπέντε, πως θα κάνει ο καθένας μια ίδια πίτσα, με την ίδια γεύση. Βουρ όλοι τα τρακτέρια στο δρόμο, κομπίνες, καρούλια άρδευσης, τυφώνες, ψεκαστικά, δισκοσβάρνες και αλέτρια τρίυνα , όλα στον δρόμο και κατά προτίμησιν σε εθνικούς οδούς και αυτοκινητόδρομους υψηλών ταχυτήτων. Χρήσιμο θα είναι βεβαίως να συνταχθούν και οι καταστροφείς και οι μηχανές Μαλκότση ομού μετά των αντλιών παρτικώφ. Να δείς θα ξανακληθεί να καταθέσει άλλη φορά στην εξεταστική επιτροπή ο κάθε Φραπές και ο νοστιμότατος Caputsino σε μεγάλο φλιτζάνι με διπλή ζάχαρη. Ποτέ και το δηλώνουμε μετά παρρησίας αυτό και αφοσίωσιν ψυχής και σώματοτς καθ άπασαν την επικράτιαν της Ελλάδος μετά της γείτονος  βεβαίως φίλης και συμμάχου Βουλγαρίας και της Μοδοβλαχίας. Όχι παίζουμε. Όταν δηλώνουμε από την αρχή ότι θα κάνουμε χρήσιν του δικαιώματος της σιωπής και του ουρείν ανυπερθέτως.

Μας έλεγε ο γελοίος Σοφοκλής ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από την αναρχία. Γιατί κύριε Σοφοκλή, επειδή θα καταλυθεί η έννοια του κράτους, ποιού κράτους, του Ελληνικού. Χαρά στο πράμα, κάνουμε αυτομάτως ένα καινούριο. Γιατί άσχημα περνάγαμε επί τετρακόσια χρόνια με του Μπέηδες και του Αγάδες, ζάχαρη την βγάλαμε, δεν είναι έτσι? Οπότε, το μάθημα το μάθαμε, άντε να το επαναλάβουμε μία φορά ακόμη για άλλα χίλια χρόνια. Χίλια θα είναι, όχι παρα πάνω, υπομονή να έχουμε και πάλι θα περάσουν.Τα κεφάλια μέσα. Έλεγε στον Μαραθώνα ο Μιλτιάδης: Αύριο, αν τους νικήσουμε θα έχουν  πατρίδα για μνα γυρίσουν, εμείς αν ηττηθούμε σε ποια Πατρίδα θα γυρίσουμε? Έτσι  είπε στους Αθηναίους και τους πετσόκοψαν την άλλη μέρα τους Πέρσες. Αυτά ειπώθηκαν τότε, πάει και τελείωσε, εμείς τώρα έχουμε άλλες άκρες και άλλη σιγουριά, αν δεν κυβερνηθούμε από τον Μητσοτάκη μπορεί να ψηφίσουμε τον Espresso ή τον Cappuccino, επιλογές πάντα θα υπάρχουν. Σε τελική ανάλυση βάζουμε και τον Erdogan, παλίκαρος μου φαίνεται, αν πλυθούμε δε, θα μας βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις, αυτό εξυπακούεται.Το φιλότιμο πάντα κυριαρχούσε. Το φιλότιμο και η επίκυψη. Το σπουδαίο είναι να υπάρξει τελιωτική απόφαση: Τα τρακτέρια ή το δικαίωμα στο δικαίωμα της σιωπής. Σωστό, εμείς θα αποφασίσουμε και εκείνοι τα μας κυβερνήσουν, κάθε ένας στο πόστο του!!!