Ναι, είμαστε απαισιόδοξοι!

Γράφει ο Χρήστος Αλεξανδρής

Ο παλιός ο χρόνος έφυγε αλλά μας κληρονόμησε τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν επί των ημερών του και όπως όλα δείχνουν οι συνέπειες και οι επιπτώσεις αυτών των προβλημάτων στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων θα μας ακολουθούν και τη νέα χρονιά που ανέτειλε. Ο παλιός χρόνος μας εγκατέλειψε, άφησε όμως πίσω του τους... δαίμονές του. Δύο πολέμους, μια κλιματική και μια πληθωριστική κρίση, ένα γεωπολιτικό χάος και πολλές ανθρώπινες τραγωδίες στη διεθνή σκηνή αλλά και στο εσωτερικό των κρατών. Στη βάση αυτής της θεώρησης των πραγμάτων μία ευχή που θα μπορούσε να κάνει κανείς για το 2024 είναι να αποφύγουμε τα χειρότερα. Στην αξιολόγηση μιας κατάστασης έλεγε ένας πολιτικός φιλόσοφος οι απαισιόδοξοι έχουν συχνά δίκιο, αλλά αν ο κόσμος μας είναι αυτός που είναι σήμερα και έχει προοδεύσει οφείλεται στους αισιόδοξους. Συμφωνούμε και επαυξάνουμε, αλλά κρίνοντας από τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στις μέρες μας διαπιστώνουμε ότι πολλές φορές και οι αισιόδοξοι την πατάνε!
Η αισιοδοξία των ηγετών ότι η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος θα οδηγούσε σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με οφέλη για όλους δεν τους επέτρεψε να διακρίνουν τα προβλήματα των μεγάλων τραπεζών τις τεράστιες χρηματοπιστωτικές φούσκες υπερδανεισμού και υπερχρέωσης αλλά και την επιθυμία απάτης που σάρωσε τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα του δυτικού κόσμου.
Η αισιοδοξία που χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια τους ευρωπαίους πολιτικούς δεν τους επέτρεψε να διακρίνουν τις όχι και τόσο αγαθές προθέσεις του Πούτιν με αποτέλεσμα να εφαρμόσουν μία πολιτική απόλυτης ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία, τις συνέπειες της οποίας πληρώνουν σήμερα με υψηλότατο κόστος κοινωνικό και οικονομικό εκατομμύρια επιχειρήσεις και νοικοκυριά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η αισιοδοξία των ηγετών του δυτικού κόσμου και η ελπίδα που τους συνόδευε ότι ένας καλύτερος κόσμος θα γεννιόταν,, μέσα από την παγκοσμιοποίηση και την απελευθέρωση των αγορών, ένας κόσμος περισσότερο ασφαλής και ειρηνικός, δεν τους επέτρεψε να διακρίνουν τα προβλήματα που θα δημιουργούσε την περίοδο της πανδημίας, η μεταφορά παραγωγικών δραστηριοτήτων σε άλλες χώρες, με συνέπειες τρομακτικές για τις οικονομίες και τις κοινωνίες και με τα νοσοκομεία στην Ευρώπη να παρουσιάζουν τραγικές ελλείψεις σε μάσκες-αναπνευστήρες και βασικά φάρμακα.
Όλοι αυτοί οι πολιτικοί ηγέτες που έπαιρναν αποφάσεις για λογαριασμό των λαών τα προηγούμενα χρόνια, ήταν σίγουροι για τις επιλογές τους, σε σημείο μάλιστα που να διακατέχονται από αυταρέσκεια και αλαζονεία ότι πράττουν το σωστό! Πίστευαν ότι η παγκοσμιοποίηση, η αχαλίνωτη και άνευ ελέγχου κυκλοφορία αγαθών κεφαλαίων και ανθρώπων από μία χώρα στην άλλη θα έθετε οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις πολεμικές συρράξεις, τις εθνικιστικές ταυτότητες και τις ακροδεξιές ιδεολογίες.
Δυστυχώς αυτά που συνέβησαν και επηρέασαν καταλυτικά τις ζωές των άλλων, δηλαδή εκατομμυρίων πολιτών σε ολόκληρο τον πλανήτη, απλά δεν είχαν προβλεφθεί. Και ο λόγος είναι ότι η πρόβλεψη στην πολιτική παραμένει μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση.
Τίποτα από όλα όσα είχαν προβλεφθεί τα προηγούμενα χρόνια από τους πολιτικούς ηγέτες τους οικονομολόγους και τους αναλυτές δεν επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα. Το αντίθετο. Αυτά που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν απλά δεν είχαν προβλεφθεί από κανέναν. Κανένας δεν είχε προβλέψει την παρθενική κρίση που θα σάρωνε τις οικονομίες και τις κοινωνίες σε ολόκληρο τον κόσμο κανένας δεν είχε προβλέψει ότι ένας πόλεμος θα επέστρεφε στην καρδιά της Ευρώπης ύστερα από 80 χρόνια. Κανένας πολιτικός και οικονομικός γκουρού καθώς και μεγάλο-τραπεζίτης με την υψηλή ευφυΐα και τα πολλά διδακτορικά δεν είχε προβλέψει ότι θα βιώναμε τον υψηλότερο πληθωρισμό σε συνθήκες σκληρού νομίσματος. Και φυσικά κανένας δεν είχε προβλέψει ότι οι δαίμονες του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της ακροδεξιάς ιδεολογίας θα επέστρεφαν και πάλι στην Ευρώπη ύστερα από 80 χρόνια, αμφισβητώντας ευθέως τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας.
Η πραγματικότητα φροντίζει πάντα να μας διαψεύδει και να μας εκπλήσσει. Για αυτό και στο κατώφλι της νέας χρονιάς η μόνη ευχή πού μπορεί να κάνεις και να είναι ρεαλιστική και πραγματική είναι να αποφύγουμε τα χειρότερα! Διότι αυτό που έχει αλλάξει στη ζωή μας σήμερα είναι η αίσθηση ότι όλα θα πηγαίνουν πάντα προς το καλύτερο και ότι θα είμαστε ασφαλείς και προφυλαγμένοι από πιθανές καταστροφές. Γι’ αυτό στο κατώφλι μιας νέας χρονιάς αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του φιλοσόφου που έλεγε ότι ''η απαισιοδοξία είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατηρείται μια νότα αισιοδοξίας. Αν είσαι αισιόδοξος, έλεγε και τα πράγματα στραβώσουν χάνεις κάθε πίστη για το μέλλον. Αν είσαι απαισιόδοξος και κάτι πάει καλά σου μένει μια αχτίδα ελπίδας''.