Το σχέδιο Μαξίμου για Πρόεδρο Δημοκρατίας και ο Κ.Καραμανλής

Αντιδράσεις συναντά η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και κυρίως η διαδικασία των επαναλαμβανόμενων ψηφοφοριών, μία ανά μήνα, επί ένα εξάμηνο, εάν δεν εξευρεθούν οι 180 ψήφοι, αφού προηγηθούν οι δυο ψηφοφορίες στη Βουλή για τη συγκέντρωση 200 και 180 ψήφων, και εάν δεν υπάρξει αποτέλεσμα, η απευθείας εκλογή από τον λαό.

 

Η συγκεκριμένη πρόταση θα οδηγήσει τη χώρα, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, σε παρατεταμένη κρίση που θα έχει άμεσες οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις. Ουσιαστικά, όπως τονίζεται, η χώρα θα είναι σε ομηρεία με απρόβλεπτες συνέπειες.

 

Από το Μέγαρο Μαξίμου εμμένουν ότι ο στόχος είναι με τη διαδικασία που προτείνεται, κατά την οποία θα παρατείνεται η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, να ασκηθεί η ανάλογη πολιτική πίεση προς τις πολιτικές δυνάμεις, ώστε να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συναίνεση και να εκλεγεί ο ανώτατος πολιτειακός παράγοντας.

 

 

Τις τελευταίες ημέρες άλλαξε η αρχική σκέψη για απευθείας εκλογή από τον λαό, μετά την παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου και τη σύμπλευση του Νίκου Βούτση, ενώ μαζί τους συντάχθηκε και ο Νίκος Φίλης μεταξύ άλλων.

 

 Η αρχική σκέψη ήταν να υπήρχε και συμμετοχή των πολιτών και αν στις δύο πρώτες ψηφοφορίες δεν υπήρχε η προβλεπόμενη πλειοψηφία (δηλαδή 200 και 180 ψήφοι), τότε σε αυτή την περίπτωση τη λύση θα την έδινε ο λαός με απευθείας εκλογή μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων. Αυτή η πρόταση δεν προχώρησε ύστερα από έντονο παρασκήνιο και πολυήμερες διαβουλεύσεις και σε ανώτατο επίπεδο, με το επιχείρημα ότι το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρευόµενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και όχι Προεδρική. Γι’ αυτό και επελέγησαν ως μέση λύση οι τρεις αντί για δύο ψηφοφορίες στη Βουλή και μετά η εξάμηνη διαδικασία και εάν τότε δεν εκλεγεί Πρόεδρος, να οδηγηθεί η χώρα σε απευθείας εκλογή από τον λαό.

 

 

Από την κυβέρνηση εμμένουν στη διακομματική συμφωνία να αποσυνδεθεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, αλλά επισημαίνουν την ανάγκη να διατηρηθεί ο συμβολικός ενωτικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ρυθμιστή του πολιτεύματος. Και όπως λένε, αυτός ο ρόλος δεν υπηρετείται αν ο Πρόεδρος μπορεί να εκλέγεται μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία.

 

Μερικοί όμως είδαν ότι πίσω από την πρόταση για απευθείας εκλογή από τον λαό κρύβεται η προοπτική να υπάρξει επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή μέσω της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

 

Μάλιστα, πολιτικοί παρατηρητές, βλέποντας και την επίθεση που εξαπολύεται από ΜΜΕ φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη σκληρή Δεξιά προς τον Κώστα Σημίτη και την υπεράσπιση του Κώστα Καραμανλή, μιλάνε για οργανωμένο σχέδιο. Και πιστεύουν ότι τελικά η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς υποδηλώνει, ότι δηλαδή με τη διαδικασία που προτείνεται για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, και ειδικά στην τελευταία φάση από τον λαό εάν δεν εκλεγεί από τη Βουλή, δίνει τη δικαιολογία που ήθελε ο Κ. Καραμανλής για να μπει και πάλι στο παιχνίδι.

 

 

Αντιδράσεις συναντά η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και κυρίως η διαδικασία των επαναλαμβανόμενων ψηφοφοριών, μία ανά μήνα, επί ένα εξάμηνο, εάν δεν εξευρεθούν οι 180 ψήφοι, αφού προηγηθούν οι δυο ψηφοφορίες στη Βουλή για τη συγκέντρωση 200 και 180 ψήφων, και εάν δεν υπάρξει αποτέλεσμα, η απευθείας εκλογή από τον λαό.

Η συγκεκριμένη πρόταση θα οδηγήσει τη χώρα, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, σε παρατεταμένη κρίση που θα έχει άμεσες οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις. Ουσιαστικά, όπως τονίζεται, η χώρα θα είναι σε ομηρεία με απρόβλεπτες συνέπειες.

 

Από το Μέγαρο Μαξίμου εμμένουν ότι ο στόχος είναι με τη διαδικασία που προτείνεται, κατά την οποία θα παρατείνεται η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, να ασκηθεί η ανάλογη πολιτική πίεση προς τις πολιτικές δυνάμεις, ώστε να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συναίνεση και να εκλεγεί ο ανώτατος πολιτειακός παράγοντας.

 

 

Τις τελευταίες ημέρες άλλαξε η αρχική σκέψη για απευθείας εκλογή από τον λαό, μετά την παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου και τη σύμπλευση του Νίκου Βούτση, ενώ μαζί τους συντάχθηκε και ο Νίκος Φίλης μεταξύ άλλων.

Η αρχική σκέψη ήταν να υπήρχε και συμμετοχή των πολιτών και αν στις δύο πρώτες ψηφοφορίες δεν υπήρχε η προβλεπόμενη πλειοψηφία (δηλαδή 200 και 180 ψήφοι), τότε σε αυτή την περίπτωση τη λύση θα την έδινε ο λαός με απευθείας εκλογή μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων. Αυτή η πρόταση δεν προχώρησε ύστερα από έντονο παρασκήνιο και πολυήμερες διαβουλεύσεις και σε ανώτατο επίπεδο, με το επιχείρημα ότι το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρευόµενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και όχι Προεδρική. Γι’ αυτό και επελέγησαν ως μέση λύση οι τρεις αντί για δύο ψηφοφορίες στη Βουλή και μετά η εξάμηνη διαδικασία και εάν τότε δεν εκλεγεί Πρόεδρος, να οδηγηθεί η χώρα σε απευθείας εκλογή από τον λαό.

 

 

Από την κυβέρνηση εμμένουν στη διακομματική συμφωνία να αποσυνδεθεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, αλλά επισημαίνουν την ανάγκη να διατηρηθεί ο συμβολικός ενωτικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ρυθμιστή του πολιτεύματος. Και όπως λένε, αυτός ο ρόλος δεν υπηρετείται αν ο Πρόεδρος μπορεί να εκλέγεται μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία.

 

Μερικοί όμως είδαν ότι πίσω από την πρόταση για απευθείας εκλογή από τον λαό κρύβεται η προοπτική να υπάρξει επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή μέσω της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

 

Μάλιστα, πολιτικοί παρατηρητές, βλέποντας και την επίθεση που εξαπολύεται από ΜΜΕ φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη σκληρή Δεξιά προς τον Κώστα Σημίτη και την υπεράσπιση του Κώστα Καραμανλή, μιλάνε για οργανωμένο σχέδιο. Και πιστεύουν ότι τελικά η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς υποδηλώνει, ότι δηλαδή με τη διαδικασία που προτείνεται για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, και ειδικά στην τελευταία φάση από τον λαό εάν δεν εκλεγεί από τη Βουλή, δίνει τη δικαιολογία που ήθελε ο Κ. Καραμανλής για να μπει και πάλι στο παιχνίδι.

 

ΠΗΓΗ ΙΝ.GR