ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ’73 «ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !»

Γράφει ο
Χρήστος Δελημπούρας
πρ. Σχολικός Σύμβουλος - Προϊστάμενος Π.Ε.

Η γιορτή του Πολυτεχνείου κάθε 17^η του Νοέμβρη καθιερώθηκε το 1981, από την τότε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Αυτήν την ημέρα γιορτάζουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου που έγινε το Νοέμβριο του 1973, ως εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία την 17^η Νοεμβρίου πραγματοποιούνται εορταστικές εκδηλώσεις στα σχολεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου και τον αντιδικτατορικό αγώνα.

«Πολυτεχνείο γίνηκες και αστροπελέκι,

εσύ τον ήλιο κράταγες και εκείνοι το ντουφέκι»

Για επτά χρόνια, η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από το καθεστώς της στρατιωτικής δικτατορίας. Η Δημοκρατία είχε καταλυθεί, οι πολίτες δεν μπορούσαν να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους, δεν ψήφιζαν, δεν εξέλεγαν τους ηγέτες τους.

Οι εφημερίδες και το ραδιόφωνο λογοκρίνονταν και έλεγαν μόνο ό,τι επέτρεπαν οι δικτάτορες. Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι, οι φοιτητές ήταν οι πρώτοι που τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους. Νέα παιδιά οχυρώθηκαν στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβριο του 1973, και έστησαν έναν αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό. Από εκεί ακουγόταν συνεχώς το μήνυμα:

«Εδώ Πολυτεχνείο ! Εδώ Πολυτεχνείο ! Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων»

Ομάδες φοιτητών αρχίζουν τη συγγραφή συνθημάτων και κειμένων. Χιλιάδες προκηρύξεις μοιράζονται στον κόσμο. Φοιτητές και σπουδαστές ανεβασμένοι στα κιγκλιδώματα κραυγάζουν συνθήματα όπως:

«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», «Κάτω η Χούντα», «Θάνατος στο Φασισμό»

Ο λαός τους ακούει και κατεβαίνει στους δρόμους. Φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές και απλοί πολίτες κατακλύζουν τους δρόμους. Μεσημέρι Παρασκευής συγκεντρώνεται ένα μεγάλο πλήθος κόσμου μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο.

Οι φωνές δονούν την ατμόσφαιρα.

Συγκρούσεις στις πλατείες και τους δρόμους με την αστυνομία, οδοφράγματα, δακρυγόνα, καπνογόνα, πυροβολισμοί και αίμα.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός των φοιτητών κάνει συνεχώς εκκλήσεις για αποστολή ειδών και φαρμάκων.

Η εξέγερση δεν είναι μόνο φοιτητική, απλώθηκε σ’ όλη την πόλη, σ’ όλο τον κόσμο. Η Χούντα, τα χάνει, αλλά δεν παραδίνεται !

Στηρίζεται στα τανκς, την ΕΣΑ, την Αστυνομία. Διατάζει στο Στρατό να πάρει θέσεις μέσα στην Αθήνα. Βρίσκεται με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973 και τα πρώτα τανκς κάνουν την εμφάνισή τους στην πόλη και ζώνουν το Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές πιασμένοι απ’ τα κάγκελα προτάσσουν τα στήθη τους, ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο ! Φωνάζουν στους στρατιώτες: «Είστε αδέλφια μας !», «Όχι, αδερφικό αίμα !»

Στις τρεις περίπου ο ραδιοφωνικός σταθμός σιωπά τα τανκς δεν έχουν αυτιά, δεν έχουν καρδιά ! Έτσι το τέλος του δράματος βρίσκεται πιο κοντά. Γύρω στις πέντε το πρωί ένα τανκ πέφτει πάνω στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου και την ισοπεδώνει. Άντρες των ΛΟΚ και αστυνομικοί κατακλύζουν το χώρο.

Η ωμή βία, ο παραλογισμός και τα σκοτεινά σχέδια των δικτατόρων στο εσωτερικό της χώρας ολοκληρώνονται. Θα συνεχίσουν όμως το αποτρόπαιο έργο τους το καλοκαίρι του 1974, όταν οι Τούρκοι θα εισβάλουν στην Κύπρο και θα προκαλέσουν νέα δεινά και περιπέτειες στον Κυπριακό Ελληνισμό, που διαρκούν μέχρι σήμερα. Για τρεις ημέρες το Πολυτεχνείο ήταν σύμβολο Αντίστασης.

Η θυσία των φοιτητών και των μαθητών εκείνων των ημερών έγινε το προοίμιο του τέλους της δικτατορίας, που έπεσε λίγους μήνες αργότερα. Έκτοτε κάθε 17^η του Νοέμβρη, τιμούμε τη θυσία των παιδιών που πάλεψαν για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, τα δικαιώματα όλων μας, υπενθυμίζοντάς μας ότι ο αγώνας για Ελευθερία και Δημοκρατία κερδίζεται, διεκδικείται και προστατεύεται με πίστη και ενότητα.

Το Πολυτεχνείο ζει ! Τα μηνύματά του είναι διαχρονικά.

Η θυσία φοιτητών δεν πήγε χαμένη. Η Ελευθερία δε χαρίζεται, αλλά κατακτιέται με αγώνες και αίμα. Κι ο σπόρος της Λευτεριάς θέλει πολύ αίμα για να βλαστήσει και εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. Όποτε η Ελλάδα ήταν ενωμένη, μεγαλούργησε. Όποτε, όμως, διχάστηκε, οδηγήθηκε σε εθνικά δράματα και σε εμφύλιους σπαραγμούς. Χρειαζόμαστε ενότητα. Να αφήσουμε τις επιπολαιότητες και τα μικροσυμφέροντα και να ξεκινήσουμε όλοι μαζί. Όσο πιο γρήγορα τα καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για το λαό μας, τόσο το καλύτερο για τον τόπο μας.

Το Πολυτεχνείο και γενικότερα όλες οι εκδηλώσεις ενάντια στη Χούντα αποτελούν μεγάλη νίκη στον αγώνα του λαού μας και κυρίως της νεολαίας. Το Πολυτεχνείο έδειξε σ’ όλο τον κόσμο πόσο μισητό ήταν το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας στους Έλληνες.

Είναι χρέος μας επιτακτικό, να διαφυλάξουμε το πνεύμα του, την ομοψυχία του λαού μας και την προσήλωσή του στην ιδέα της Δημοκρατίας. Ας γίνει πίστη μας το σύνθημα του Πολυτεχνείου: «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος».

Τιμή και δόξα ανήκει στους ηρωικούς νεκρούς του Πολυτεχνείου, που χάθηκαν πάνω στο άνθος της νιότης τους για Δημοκρατία και Ελευθερία.

Το Πολυτεχνείο είναι το σύμβολο της νεότερης ιστορίας μας, ενάντια στο φασισμό και τον ολοκληρωτισμό. Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους τους Έλληνες που τιμούν τους αγωνιστές, για ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την καταξίωση των δημοκρατικών θεσμών.

Οι ελεύθεροι άνθρωποι οφείλουν να μάχονται κατά της βίας και να διατηρούν στη μνήμη τους αυτά τα διδάγματα από την επέτειο του Πολυτεχνείου.

«ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΔΙΧΑΣΜΟΙ !» «ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΛΑΘΗ !»

Ένας και μοναδικός είναι ο δρόμος:

«ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ !»

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ !

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ !

ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !