Η ουτοπία της “ΛΑΡΚΟ”

Την Κυριακή παρακολούθησα τη σύσκεψη που έγινε στο Δημαρχείο Αταλάντης μετά από πρόσκληση του Δημάρχου, κ. Νικ. Λιόλιου για το μέλλον της “ΛΑΡΚΟ”.

Από αυτά που άκουσα, διαπίστωσα πως τα «περασμένα μεγαλεία» παρασύρουν τους ενδιαφερόμενους σε λάθος εκτιμήσεις για το μέλλον της εταιρείας.

Στη σύσκεψη κατάλαβα ότι υπήρχαν δύο τάσεις, η μία που έλεγε πως πρέπει να διασφαλιστεί ο Δημόσιος χαρακτήρας της εταιρείας και οι θέσεις εργασίας και η άλλη που έλεγε πως εκείνο που έχει πρωτεύουσα σημασία σήμερα και άμεσα (διότι υπάρχει χρονικό όριο - deadline) είναι η διασφάλιση της λειτουργίας και των θέσεων εργασίας.

Οι σώφρονες πρέπει να πάρουν υπ’ όψη τους την εύστοχη ερώτηση που έκανε ο Αντιδήμαρχος, κ. Γιαν. Κούρος, την οποία σας παραθέτω: «Αν ως δια μαγείας η εταιρεία απαλλαχθεί από τις υποχρεώσεις (τα πρόστιμα κλπ.) είναι βιώσιμη;»

Η απάντηση που έδωσε ο πρόεδρος της “ΛΑΡΚΟ”, κ. Δημ. Ρενιέρης (μετά από σκέψη) ήταν «ΟΧΙ», καθώς όπως υποστήριξε πρέπει να γίνουν κι άλλα πράγματα για να γίνει βιώσιμη η “ΛΑΡΚΟ”.

Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος γενικά απέτυχε ως επιχειρηματίας και μάλιστα ως μεταλλοβιομήχανος.

Με υπεκφυγές και στρουθοκαμηλισμό δεν σώζονται οι θέσεις εργασίας. Μια καλή συμφωνία με επενδυτές που να θέλουν, να ξέρουν και να μπορούν είναι ίσως, μια λύση για τη διάσωση της “ΛΑΡΚΟ” και των θέσεων εργασίας.

Επίσης, με έμφαση διατυπώθηκε η άποψη «να δοθεί πολιτική λύση», λες και η «πολιτική λύση» δεν έχει οικονομικό κόστος ή θα πωλείται το νικέλιο με μέσον, σε μεγαλύτερη τιμή από αυτή των διεθνών αγορών!

Κύριοι, η πραγματικότητα είναι σκληρή, αλλά τί να κάνουμε, αυτή είναι.

Η καλή πολιτική διάθεση των αρχόντων και, ιδιαίτερα η προσπάθεια του Νικ. Λιόλιου να βάλει τα πράγματα σε μια επιθυμητή σειρά δεν αρκεί, χρειάζονται και τα ανάλογα κεφάλαια, ζεστά και φρέσκα.

Μπορεί να γίνομαι δυσάρεστος για μερικούς, αλλά σημασία έχει να είμαι χρήσιμος για τους πολλούς.

Σπυρίδων Αλ. Ρίζος