«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»

Γράψαμε και ξανά γράψαμε για το σκάψιμο των έργων στην οδό Παπαποστόλου, αλλά δυστυχώς οι αρμόδιοι  αδυνατούν ή αδιαφορούν να παρέμβουν ή να μας απαντήσουν. 

Οι Δημοκρατικές κοινωνίες για να λειτουργήσουν όμως, στηρίζονται στον αλληλοσεβασμό. Όταν ο αλληλοσεβασμός και η ευσυνειδησία πάει περίπατο, τότε έχουμε Ζούγκλα του Ισχυροτέρου και όχι Κοινωνία Πολιτών.

Είναι πολύ δυσάρεστο να παλεύει κανείς για το κοινό καλό και να απαξιώνουν το έργο του με «αδιαφορία ή αλαζονεία».



Ο ασύδοτος που μπαίνει στην πόλη ως «εχθρός» και λειτουργεί ανεξέλεγκτα, σου δημιουργεί την αίσθηση του «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Τίθεται το ερώτημα λοιπόν, έτσι πρέπει να λειτουργούμε, αυτός είναι ο σωστός τρόπος για την κατασκευή των έργων στην πόλη μας;

Τα θεσμικά όργανα ελέγχου του κράτους τι κάνουν;

Και οι εφημερίδες τί πρέπει να κάνουν;



Πρέπει να υπάρχουν εφημερίδες «γνώμης» με κατάθεση απόψεων και σχολίων ή μόνο «φρέσκα νέα και καλά» σαν τις ντομάτες και τα κολοκυθάκια, στον πάγκο του ευσυνείδητου μανάβη; (τον οποίο καθ' όλα εκτιμούμε και σεβόμαστε). 

Αυτή είναι η διαφορά της δημοκρατικής κοινωνίας, από την κοινωνία της ζούγκλας.

Στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας λοιπόν προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τα καλώς και τα κακώς κείμενα (στις καταστάσεις).




Αυτό το φαινόμενο μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν και όσο δεν γίνεται κάτι για να σταματήσει, τόσο πιο ενοχλητικό γίνεται. Δηλαδή να μπαίνει κάποιος στην πόλη, χωρίς ενημέρωση των κατοίκων – πολιτών και να κλείνει δρόμους εν ονόματι ότι κάνει κάποιο έργο. Για το καλό μας. Ή να προσπαθούν οι εργάτες του και τα μηχανήματά του να φτιάξουν κάποιο έργο, ενώ δίπλα διέρχονται  άνθρωποι και αυτοκίνητα. 

Μία συνύπαρξη με κακές εμπειρίες από δυστυχήματα, που καταλήγουν στα δικαστήρια, τα οποία όμως δεν μπορούν ούτε τους νεκρούς να φέρουν πίσω, ούτε την σωματικές βλάβες να αποκαταστήσουν, εις το ακέραιο.



Οι δε αρμόδιοι – υπεύθυνοι, εργολάβοι και μηχανικοί μπλέκουν σε μια περιπέτεια ψυχολογική και οικονομική, την οποία δεν ξέρω πόσο είχαν σκεφτεί πριν ξεκινήσουν κάθε έργο, χωρίς την απαραίτητη ενημέρωση των κατοίκων και γενικότερα τα μέτρα ασφαλείας που είναι αναγκαία για το κάθε έργο. 




Επειδή τα έργα είναι αναγκαία στην κοινωνία μας καλό είναι να βρεθεί και να γίνεται μια συμφωνία ρητή μεταξύ εντολέων (φορέων υλοποίησης) και αναδόχων των έργων, για τον τρόπο κατασκευής των έργων και τα υποχρεωτικά μέτρα ενημέρωσης και προφύλαξης.

Αξιότιμοι κύριοι, η μαγική λέξη είναι η λέξη «ΠΡΟΝΟΙΑ» για την αντιμετώπιση των κινδύνων, και για σας, τους εργολάβους, να κάνετε σωστά τη δουλειά σας και οι άνθρωποι να μην κινδυνεύουν.

Σπύρος Αλ. Ρίζος