Κοινωνία των πιο Ίσων : Μη κρατικά ΑΕΙ

Γράφει ο Βασίλης Μάργαρης

Δεν παραβλέπω καίρια καθημερινά θέματα, όπως αυτό του αγώνα της δικαίωσης και απόδοσης ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, όπως αυτό του αγώνα των Αγροτών προκειμένου να μπορούν να μείνουν στον τόπο τους και να παράγουν, όπως αυτό της αντιμετώπισης της καθημερινότητας με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά.  Θα ήθελα, όμως,  να αναφερθώ σε ένα εξίσου σημαντικής σημασίας θέμα, κι αυτό επίκαιρο λόγω των ημερών, που δεν είναι παντελώς άσχετο.   

Με αφορμή την προώθηση ψήφισης νομοσχεδίου για Ιδιωτικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τις αντιδράσεις που υπάρχουν, θεωρώ πώς όλα τα μέσα που χρειάζονται και χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του στόχου της απόσυρσης του νομοσχεδίου για την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων  είναι όλα θεμιτά, ακόμη και αν έχουν κάποιο πρόσκαιρο κόστος για κάποιες  ομάδες.

Εικόνα πρώτη.

Εκεί προς τα μέσα της δεκαετίας του 1960, θεωρούσαμε πώς είχαν καταστρατηγηθεί βασικές διατάξεις της δημοκρατικής ελευθερίας, των δημοκρατικών αξιών, και έπρεπε να τις υπερασπιστούμε. Για αρκετό καιρό το βασικό μας σύνθημα, στους δρόμους, ήταν Ένα – Ένα – Τέσσερα (1 1 4). Το ένα-ένα-τέσσερα ήταν ο αριθμός που είχε το τελευταίο  άρθρο του Συντάγματος του 1952 που ίσχυε εκείνη την εποχή και το οποίο έλεγε: «Η τήρηση του παρόντος Συντάγματος αφιερώνεται στον πατριωτισμών των ελλήνων». Το άρθρο αυτό, βασικό της διαφύλαξης των δημοκρατικών αξιών, υπήρχε και στο σύνταγμα του 1844.

Η στεντόρεια φωνή μας δεν ακούστηκε όπως έπρεπε. Κυριαρχούσαν οι  δυνάμεις που κατείχαν την εξουσία και ήταν πιο ίσοι από τους υπόλοιπους πολίτες τουλάχιστον ως προς την αντιμετώπιση των κανόνων του Συντάγματος. Με τις όποιες συνέπειες προέκυψαν στη συνέχεια. Το Σύνταγμα άλλαξε. Οι συνθήκες άλλαξαν. Τα χρόνια πέρασαν. Το Ένα-Ένα–Τέσσερα έμεινε παρακαταθήκη και σύμβολο, όχι σαν υπενθύμιση ενός άρθρου, έστω και συνταγματικού, αλλά σαν παρακαταθήκη αγώνος, που χαρακτήρισε μία γενιά.

Εικόνα δεύτερη

Στο βιβλίο «Η φάρμα των ζώων»,  που έγραψε ο Τζώρτζ Όργουελ,  περιγράφεται πώς σε ένα αγρόκτημα τα ζώα επαναστάτησαν απέναντι στην ανθρώπινη καταπίεση και ανέλαβαν τα ίδια την εξουσία. Το συγκεκριμένο έργο αντιμετωπίστηκε, λόγω της εποχής και των αλληγορικών συσχετισμών του με πολιτικά πρόσωπα και επικρατούσες θεωρίες, πολύ κριτικά από ορισμένους. Δεν καταγράφεται εδώ όλη η ιστορία.

Επανερχόμενοι, λοιπόν, στην αυτοδιακυβέρνηση των ζώων, αυτά, μεταξύ άλλων έβαλαν κάποιους βασικούς κανόνες διακυβέρνησης,  δηλαδή έκαναν το Σύνταγμα τους. Στην πορεία η διοίκηση των ζώων, με πρωταγωνιστές τα γουρούνια στην εξουσία, αρχίζει και παίρνει μία καινούργια μορφή. Στο αρχικό σύνταγμα τους, τα ζώα, μεταξύ των 7 βασικών τους  κανόνων ο τελευταίος έλεγε πώς: «Όλα τα ζώα είναι ίσα». Με την νέα διακυβέρνηση αρχίζουν και αλλάζουν σιγά-σιγά οι κανόνες, με την προσθήκη λίγων μόνον λέξεων στο αρχικό σύνταγμα, στους αρχικούς δηλαδή  κανόνες..  Ο  βασικός 7ος κανόνας πώς «όλα τα ζώα είναι ίσα» αλλάζει και τώρα πια γίνεται ως εξής. «Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Με αυτόν τον τρόπο στο έργο του Όργουελ αποτυπώνεται η έννοια της  Κοινωνίας των πιο ίσων, που διαφεντεύει.

Εικόνα Τρίτη

Το άρθρο 16 του ισχύοντος συντάγματος αναλυτικά περιγράφει τα σχετικά με την Παιδεία. Αντιγράφουμε κάποιες φράσεις του:

Άρθρο 16, παραγραφος 2: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχεις σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των ελλήνων...» Ποιο κάτω στην παράγραφο 5 αναφέρεται: «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση». Τέλος, στο ίδιο άρθρο και πιο κάτω, στην παράγραφο 8, επισφραγίζεται: «Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Η  παρούσα κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο για την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Φυσικά και υπάρχουν συνταγματολόγοι και πιο ειδικοί που ασχολούνται με το θέμα. Φαίνεται όμως,  για τον απλό πολίτη και την νεολαία, πως κάποιοι από αυτούς βρίσκουν τρόπους και: «τραβώντας από δω, διαπλατύνοντας από κει, επεκτείνοντας παρακάτω, ερμηνεύοντας διασταλτικά αλλιώς»,  φτάνουν στο συμπέρασμα να δικαιολογήσουν κάτι που φαίνεται από το σύνταγμα σαν εντελώς άτοπο. Αυτό συμβαίνει διότι αυτοί οι οποίοι καθορίζουν τα πράγματα της χώρας, στην συγκεκριμένη περίπτωση,  βρίσκονται εντεταλμένοι και ενταγμένοι στην Κοινωνία των πιο ίσων.

Συμπερασματικά:

Το νομοσχέδιο για την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι απαράδεκτο και πρέπει να αποσυρθεί. Τόσο οι φοιτητές όσο και οι δάσκαλοι τους και όλοι όσοι έχουν σχέση με την παιδεία έχουν απόλυτο δίκιο και έχουν την ηθική αλλά και πραγματική υποχρέωση να ασκήσουν το πατριωτικό τους δικαίωμα και να εφαρμόσουν την επιταγή του συνθήματος 1-1-4 δηλαδή την εφαρμογή του συντάγματος η οποία εξαρτάται μονάχα από τον πατριωτισμό των ελλήνων..

Όπως και για τα άλλα θέματα, οι αγώνες δεν είναι πάντοτε εύκολοι και δεν είναι χωρίς δυσάρεστες κάποιες φορές συνέπειες για κάποιους. Κανένας, όμως, αγώνας δεν πάει χαμένος. Εξάλλου ο ανθρώπινος αγώνας είναι ατελεύτητος. Εξίσου σημαντικό είναι πως αυτή η Κοινωνία των πιο ίσων πρέπει να αντιπαλεύεται κάθε φορά που δίνεται ή ευκαιρία. Γνωστό. Η Παιδεία, όπως εξάλλου η ζωή και η Υγεία κλπ.  είναι ζωτικοί πυλώνες και υποχρεώσεις ενός Κράτους Δικαίου.

Ας θυμόμαστε, και για άλλους επίκαιρους λόγους, όπως λέει ο ποιητής και ο μελοποιός του (Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης): 

Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν και πως σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί ψέματα λένε

Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί, θα σε πουλήσουν

Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί που θα ‘χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.

Φυσικά και δεν έχω αυταπάτες για το τι μέλλει γενέσθαι!!.