“Το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ”! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, η επέτειος του ΟΧΙ, το έπος του ‘40, είναι μία γιορτή ιστορικής μνήμης με υψηλούς συμβολισμούς. Είναι μία γιορτή που μας θυμίζει το γιατί πολέμησαν οι Έλληνες εκείνη την εποχή, αλλά ταυτόχρονα μας διδάσκει και το γιατί πολεμάμε σήμερα. Σε διαφορετικούς πολέμους, στους πολέμους της γενιάς μας.
Στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Έλληνες πάλεψαν θυσιάστηκαν για υψηλά ιδανικά. Για την ελευθερία τους, την εθνική ανεξαρτησία, την κρατική κυριαρχία, το απαραβίαστο των συνόρων. Το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ, όπως λένε οι ιστορικοί. Οι σημαίες, τα λάβαρα, τα πατριωτικά σύμβολα και οι παρελάσεις είναι αυτά που σκιαγραφούν και περιγράφουν την εθνική μας ταυτότητα.
Σκιαγραφούν και περιγράφουν το ποιοί είμαστε, από που ερχόμαστε και που θέλουμε να πάμε.
Αλλά και η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε νέες απειλές και προκλήσεις. Ο επεκτατισμός της Ρωσίας, ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας, η υποχώρηση των δημοκρατικών κανόνων.
Σε ένα διεθνές σκηνικό άναρχο με το διεθνές δίκαιο κουρελιασμένο, σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την άνοδο αυταρχικών και ανελεύθερων καθεστώτων, τον κατακερματισμό κεντροδεξιών κεντροαριστερών κομμάτων στην Ευρώπη, την άνοδο ακροδεξιών εθνικιστικών και ξενοφοβικών κομμάτων, είναι γεγονότα που μας προσγειώνουν ανώμαλα σε ένα εντελώς διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ζούσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Η δημοκρατία ήταν για μας μία ιστορία προόδου, μια ιστορία συνεχούς βελτίωσης του βιοτικού μας επιπέδου, με μειώσεις των οικονομικών ανισοτήτων, με εδραίωση των κοινοβουλευτικών θεσμών, του κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας έκφρασης, της λογοδοσίας των ηγετών, της ευημερίας της μεσαίας τάξης. Και ξάφνου συνειδητοποιούμε σήμερα ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και θα πρέπει να παλέψουμε και να αγωνιστούμε, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε τα όσα κατακτήσαμε με αγώνες και θυσίες τα προηγούμενα χρόνια.
Ο λόγος που τιμούμε και γιορτάζουμε τις επετείους δεν είναι γιατί είμαστε νοσταλγοί του παρελθόντος, ούτε γιατί θέλουμε να το ξαναζήσουμε. Θέλουμε όμως να το θυμόμαστε. Γιατί όπως είπαμε το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ ! Θέλουμε να θυμόμαστε την ιστορία μας και να διδασκόμαστε από αυτή. Και η ιστορία μας διδάσκει ότι το πλοίο που λέγεται Ελλάς σώθηκε από πολλά ναυάγια και το πλήρωμα του επιβίωσε γιατί οι ηγέτες του έκαναν πάντα σωστές επιλογές συμμάχων και φίλων. Ναι ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Αυτό διδάσκει το παρελθόν μας και αυτό το παρελθόν φωτίζει και την πορεία μας στο μέλλον.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε και το κάνουμε με επιτυχία, είναι να επιλέγουμε τους συμμάχους και τους φίλους μας. Διότι μόνο μαζί με αυτούς μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις σύγχρονες προκλήσεις και απειλές. Τους αναθεωρητισμούς αυταρχικών καθεστώτων με αυτοκρατορικές φαντασιώσεις. Τους εθνικισμούς και τις διάφορες μορφές απολυταρχίας που εμφανίζονται και πάλι στο προσκήνιο.
Την ικανότητα αυτή να επιλέγουμε τους συμμάχους και τους φίλους μας και να είμαστε πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας μας έχει κληρονομήσει το παρελθόν. Έχει περάσει πλέον στο DNA μας και αυτή την ικανότητα πρέπει να τη διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού για τα δύσκολα χρόνια που έχουμε μπροστά μας. Το κάναμε με επιτυχία στον οικονομικό πόλεμο των Ελλήνων τη δεκαετία του 2010. Το κάναμε με επιτυχία στον πόλεμο της πανδημίας το 2020. Το κάνουμε και με επιτυχία στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη ρωσική εισβολή που θέλησε να ανατρέψει κεκτημένα δεκαετιών όπως η εθνική ανεξαρτησία, η ελευθερία κάθε κράτος να επιλέγει τους συμμάχους και τους φίλους του.
Το απαραβίαστο των συνόρων και ο σεβασμός στην εδαφική ακεραιότητα κάθε ανεξάρτητου κράτους, βασική αποστολή του οποίου είναι να προστατεύει τα σύνορά του. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν επιλέξαμε την ουδετερότητα, όπως πολλοί άλλοι το έκαναν, απέναντι σε μία βίαιη εισβολή που παραβίασε κάθε έννοια δικαίου. Δεν αδιαφορήσαμε ποτέ για τη μοίρα των αλλων λαών.
Γι’ αυτό και σταθήκαμε και στο πλευρό μιας χώρας που δίνει μήνες τώρα τη μάχη επιβίωσης και διατήρησης της εδαφικής της ακεραιότητας, της εθνικής της ανεξαρτησίας και της κρατικής της κυριαρχίας. Κάθε άλλη επιλογή από την πλευρά της Ελλάδας θα έσβηνε μεμιάς το ιστορικό και ηρωικό παρελθόν της.
Αυτός είναι και ο λόγος, πού στην Ελλάδα το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ. Διότι έχουμε την ικανότητα ως λαός να αναγνωρίζουμε την ιστορία μας μέσα από τα μάτια των άλλων λαών που βρέθηκαν στη θέση που είχαμε βρεθεί κι εμείς στα παρελθόν.
Χρήστος Αλεξανδρής
