ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓ Και πάλι η στήλη ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ καταθέτει τις θέσεις της σε θέματα που πάντα βρίσκονται στην επικαιρότητα. Ιδιαίτερα δε τα σημερινά αναφερόμενα λίαν ουσιώδη αποτελούν θεμελιώδεις κανόνες και μέρος του κοινωνικού μας γίγνεσθαι.
Ας ξεκινήσουμε.

✓Και ξαφνικά εκεί που ουδείς το ανέμενε, για μια ακόμη φορά οι φλόγες του πολέμου έζωσαν την πολύπαθη γηραιά ήπειρό μας. Όλοι μας θεωρούσαμε αφελώς πως ο παραλογισμός αυτός ανήκει στο παρελθόν και εμείς οι πιο σοφοί…. από τους παλαιούς, δεν θα ζήσουμε ποτέ ένα νέο πόλεμο.
Όταν το 1992 έγινε η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας Φράνσις Φουκουγιάμα στο διάσημο βιβλίο του: «Το τέλος της Ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος» υποστήριζε ότι η επικράτηση του φιλελεύθερου καπιταλισμού και η θεμελίωση μιας παγκόσμιας  φιλελεύθερης αγοράς θα οδηγούσε πλέον στην εξάλειψη των δομικών συγκρούσεων στην Ιστορία της ανθρωπότητας και ανήγγειλε το ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Από τότε που γράφηκαν αυτά η πρόβλεψη αυτή έχει διαψευσθεί πανηγυρικά μέχρι, που στις μέρες μας ο παραλογισμός του πολέμου τείνει να καταστήσει σε ερείπια μια χώρα Ευρωπαϊκή. Και γεννάται η εύλογη απορία. Είναι δυνατόν να επικρατήσει ειρήνη στον κόσμο, όταν το κάθε ανθρώπινο ον δεν την έχει ενσωματώσει στο είναι του;
Αυτήν ακριβώς την ειρήνη που δεν έχει σταθεροποιηθεί στο είναι μας, στα πιστεύω μας, η εποχή μας βρίσκει χίλιους, μύριους τρόπους να την υπονομεύει και να την δυναμητίζει….

✓Σε αθηναϊκή εφημερίδα σχολιαστής αναφερόμενος σκωπτικά και με χιούμορ σε παρελθόντα γενόμενα, αναφέρθηκε και στο 1915 σε συνάντηση του τότε Υπουργού των Οικονομικών της πατρίδας μας κ. Βαρουφάκη με τον Βρεττανό ομόλογό του Τζορ-ζ/Όσμπορν και παράγοντες του Σίτι του Λονδίνου.
Τα Αγγλικά Μ.Μ.Ε. σχολίασαν την απολύτως ατημέλητη εμφάνιση του Έλληνα Υπουργού των Οικονομικών κάνοντας λόγο, ότι η εμφάνισή του θύμιζε: «Παλτό εμπόρου ναρκωτικών και ύφος τραγουδιστή των ‘90s».
Ο γράφων δεν θα ασχοληθεί με αυτά που ο σχολιαστής αναγράφει, αλλά θα αναφερθεί γενικώτερα στην εμφάνιση του καθενός μας και στο θέμα της ενδυμασίας μας. Δυστυχώς σε τούτον τον τόπο πάντα περνάμε στην αντίπερα όχθη και δεν ακολουθούμε τη χρυσή τομή.
Παλαιότερα το θέμα της ενδυμασίας καθορίζονταν από ορισμένους κανόνες και η παραβίαση αυτών μπορούσε να θεωρηθεί και πειθαρχικό παράπτωμα.
Αν αναφερθώ και στον εκπαιδευτικό κλάδο από τον οποίο προέρχομαι, η προσέλευσή μας στο σχολείο με κουστούμι και γραβάτα ήταν απολύτως επιβεβλημένη.
Ακόμη και τους θερινούς μήνες με αρκετή ζέστη δεν ήταν δυνατόν να έλθεις στο σχολείο με πουκάμισο.
Ο γράφων εδέχθη παρατήρηση προϊσταμένου, σε λίαν ζεστή μέρα διότι δεν έφερε τον κεκανονισμένον λαιμοδέτην.
Αυτά γινόταν παλαιότερα και οπωσδήποτε θα τα θεωρήσουμε και λίαν συντηρητικά και όχι στο σωστό και το πρέπον.
Σήμερα όπως προανέφερα περάσαμε στην αντίπερα όχθη. Ότι θέλει ο καθένας φοράει τα τζιν και τα σπορτέξ, χειμώνα καλοκαίρι από τους εκπαιδευτικούς, οι δε γυναίκες συνάδελφοι εμφανίζονται στο σχολείο με τζιν τρύπια στα γόνατα κλπ.
Ευτυχώς και ένα καλό των τραπεζών. Οι υπάλληλοί τους είναι ευπρεπώς ενδεδυμένοι.
Εκείνο που θα τονίσει η στήλη και ο γράφων είναι, ότι η σωστή, η ωραία, η ευπρεπής, η σοβαρή ένδυση, όχι μόνο στους χώρους εργασίας αλλά και στην καθημερινότητα, προσφέρει στον άνθρωπο, κύρος, αξιοπρέπεια και σωστή αποδοχή από τον κοινωνικό του περίγυρο.
Είπαμε να αλλάξουμε πολλά, όχι όμως να φέρουμε τα άνω κάτω.
Και αν μου πει κανείς, ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά θα του απαντήσω. Ναι και τα ράσα κάνουν τον παπά και συντελούν στο κύρος του ιερωμένου.
Απλές σκέψεις, απλά πιστεύω του γράφοντα που έχει μια κάποια ηλικία και δεν είναι εναντίον της προόδου και της εξέλιξης.
Πιστεύω του και βίωμά του είναι:
Τα κοινωνικά δεδομένα αλλάζουν τάχιστα.
Όμως σε όλα μέτρο και φειδώ.

✓Κλείνοντας η σημερινή στήλη πιστεύει, ότι και με τις σημερινές καταθέσεις και το ενδιαφέρον του κάθε αναγνώστη θα προκαλέσει και οι προβληματισμοί θα είναι ανάλογοι της σοβαρότητας των θεμάτων στα οποία αναφέρεται.